Andere Oma 82

Als er één iemand goed feest kan vieren is het Andere Oma wel. Met kerst was ze ook al van de partij en heeft toen eens wat anders gegeten dan aardappelen met groente en vlees. Nu was onze Oma jarig en dat al voor de tweeëntachtigste keer! Van de 82 keren ben ik er zelf niet zo vaak bij geweest als Oma zelf, maar van die keren dat ik er wel was, vierde ze het niet echt uitbundig.

Dit jaar kwamen we na het eten op bezoek om Oma persoonlijk te feliciteren en haar traktaties in ontvangst te nemen. Die waren de moeite echt waard om te komen voor alle zieken, aldus Oma zelf. Nou, daar had ze niet ongelijk in. Naast tissues en diversen kalenders, kaarten en gebreide wanten die nogal te klein waren, was er ook voor iedereen honderd euro beschikbaar om nieuwe kleren te kopen.

Daar zaten we dan in de avond bij oma thuis. Gegeten hadden we al, dus dat konden we overslaan. Meteen deden we de traktaties en daarna kregen we thee met feestelijke taart. De taart was nogal zoet, maar smaakte goed. Zo’n feest bij Andere Oma is nog eens wat anders dan de feesten van tegenwoordig. Geen harde muziek, geen danspartijen, niet veel mensen; gewoon een tafel met ons gezellige gezinnetje op een stoffig vloerkleed.

Voor mij zijn deze klassieke partijtjes iets te klassiek, dus begon ik met het tekenen op de servet. Toen Andere Oma nieuwsgierig werd, liet ik de tekeningen zien en stopte de servet onder haar eigen mokje, waarbij ze zei: ”Zulke tekeningen krijgt ook niet iedereen”.

Een week met wallies

Er is een week om boeken te lezen of een week om te vasten. Maar deze week was voor mij een week met wallies. Een naam die misschien onbekend klinkt, maar iets wat vast al iedereen heeft meegemaakt.

Een week met buikpijn, hoofdpijn, een stel zwakke benen, soms zit het even niet mee en lig je voor een week op de bank. Zonder de dingen te kunnen doen die je zou willen doen of moet doen. Maar in plaats van die dingen te doen kun je nu nieuwe hobby’s meer tijd geven, zoals tv kijken, snotteren en de hond roepen voor aandacht. Dat waren dan tenminste voor mij vrijkomende bezigheden.

Ik had van alle ziektes en kwalen wel iets en ik voelde me niet bepaald kiplekker. Gelukkig had ik gezelschap van mijn wallies, oftewel mijn dekentjes. Ik was de hele dag moe en probeerde de slapen, maar door de pijntjes die ik had in mijn lichaam lukte het niet.

Ondanks slapen niet lukte, zijn er toch ergere dingen dan op de bank liggen. Je ligt lekker warm en relaxt, en je moeder brengt je steeds een verse pot thee om het half uur omdat mijn keel dat heel hard nodig had. Daarnaast had ik ook mijn lievelingswallie op me liggen, namelijk die ik heb gekregen van mijn lievelings-opa en oma. Misschien was ik zonder de goede zorg en zonder die wallie wel nooit beter geworden.

pre-universitair college

Een college van een bekend persoon in jouw vak, voor jouw specialisatie. Iedereen die op de universiteit zit, heeft kans dat dit voorkomt. Ik ben nog niet studerende op een universiteit, maar ik heb wel al een seminar gevolgd. Online, zoals in de toekomst waarschijnlijk alle seminars/colleges gevolgd zullen worden. Geen les natuurkunde of wiskunde, maar een les TA.

TA, voor beleggers bekend als technische analyse, is een manier naast fundamentele analyse om jezelf een gevoel te geven dat je grip hebt op het verloop van de koers. Een gevoel zeg ik, omdat de koers in de praktijk niet voorspeld kan worden, maar een TA kan wel een indicator voor stijgen of dalen zijn.

Mijn vader had zich voor deze seminar ingeschreven, ik zou eigenlijk rond de tijd dat deze gevolgd kon worden op de voetbalvelden zijn, maar omdat ik voor de voetbaltraining eerst naar jiu-jitsu ga, had ik daar al genoeg klappen gehad om niet meer te kunnen voetballen. Een geluk bij een ongeluk dus.
Zo kon ik dus ook meekijken en hopelijk iets leren wat mij tot een betere belleger kon maken.

De seminar werd gegeven door Nico Bakker. Eerst vertelde hij iets over zichzelf, wie hij was. Dat is nogal handig, want je wil er niet achterkomen na de seminar dat je advies hebt opgevolgd van een onbekende putjesschepper uit Groningen. Het eerste wat mij opviel is dat hij zijn werk en het leven daarnaast goed verbonden had met elkaar. Hij is een coach voor beleggers en vertelt mensen altijd iets om te onthouden: de drie d’s. Eerst denken, dan doen en als laatst doorzetten. Daarnaast vertelde hij dat hij een hond had en daar flinke wandelingen mee maakte. Het verband wat ik opmerkte was, dat hij ook met die wandelingen de drie d’s gebruikte. Eerst bedenk je waar je heen wil, dan ga je het doen en als je in de harde wind loopt valt het misschien wel vies tegen, maar moet je toch doorzetten.

Het was net die ene zin over zijn hond dat de seminar ook interessant maakte voor mijn moeder, die toen ook meegekeken heeft. Helaas voor haar was de hond niet meer ter sprake gekomen, ook niet waar hij wandelde enz. Gelukkig heeft hij wel genoeg verteld over waar hij over zou moeten praten, de TA. Ik was tevreden over wat ik te weten ben gekomen en ik hoop hiermee weer goede resultaten te halen.