Blauw is wauw

Je werk doen is één ding, de speciale trucjes en handigheden leren is iets voor de orderpicker met ervaring. Het opvallendste wat ik leerde, is dat er speciale containers zijn met blauwe wieltjes. De eerste keer dat ik erover hoorde was bij het inwerken; de blauwe wieltjes waren gemaakt voor containers die naar twee winkels in Duitsland moesten gaan, want in die winkels waren de vloeren van marmer dus de normale wieltjes zouden die prachtige overdreven vloer kapot maken.

2 op de 300 winkels, hoe groot was de kans dat ik voor die winkel moest orderpicken? Het was volgens mijn de derde dag toen ik een gloednieuwe container zag staan. Hij moest zo nieuw geweest zijn, omdat hij niet rammelde, geen geluid maakte en heel makkelijk voortbewoog. Toen ik pronkte bij een oudere medewerker met mijn soepele container zei hij, “ja, dat heb je met die blauwe wieltjes”. Ik keek op mijn lijst en ik zag dat ik niet voor een Duitse Intertoys pickte. Ik besefte me als deze container eigenlijk voor die marmeren vloeren bedoeld was, iemand die deze container nodig had nu met een verrotte kar het spoedig Duitse speelgoed verzamelde en dat diezelfde kar de vloer in Duitsland zou verpesten.

Ik wilde niet meteen naar de chef gaan om dit misverstand te openbaren, dus moest ik er op een andere manier achter komen hoe het nu zat met die blauwe wieltjes. Wat nou bleek was dat er niet maar een aantal blauwe wieltjes al gereserveerd waren voor die 2 winkels, maar wel dat die winkels ze perse nodig hadden. Dus waren de blauwe wieltjes ook voor andere winkels beschikbaar, er zijn er namelijk genoeg.

Nu ik dat wist, ging er nieuwe wereld voor me open. De wereld waarin ik de blauwe wieltjes opzocht en zo vertelde de man mij die de containers aanvoerde, die blijkbaar zag dat ik de blauwe wieltjes zocht, dat deze containers allemaal van het bouwjaar 2006 of later waren. Zo hoefde ik niet meer de wieltjes te inspecteren, maar kon ik het nu ook van het hout, waarop het bouwjaar stond, aflezen en afleiden. Begon het werk al saai te worden, kreeg ik er gelukkig weer een nieuwe uitdaging bij; gebruik zo vaak mogelijk blauwe wieltjes! Als het nog niet leuk genoeg is, moet je het zelf leuk maken.

Beloning voor een jaar hard werken ...

,,

en we zijn weer benieuwd naar de resultaten.

staat ons ' ochtends al zwaaiend op te wachten

is gedraaid, maar nog niet zichtbaar ....

Toch maar een maatje groter

Wat ik verwachtte was een geel T-shirt met een klein Intertoysolifantje op mijn borst, maar in het magazijn is er geen solidariteit op het gebied van uniformen. Het enige wat verplicht is om te dragen zijn de bergschoenen. Net als bij snowboardschoenen ging ik ervan uit dat ze goed strak moesten zitten voor optimaal resultaat. Daarom vroeg ik na maat 41 om maat 40. Veel tijd om de schoenen uit te proberen was er niet, er was immers werk aan de winkel. Snel een krabbel zetten dat deze schoenen nu in mijn bezit waren en weg was ik uit de schoenenkamer. Daar ging ik op mijn niet gloednieuwe bergschoenen.

Terwijl ik werd ingewerkt kreeg ik ook te horen dat je het aan je voeten zou voelen omdat je zoveel aan het lopen bent. Dat gaf ik dus als verklaring aan mijzelf, aan mijn zere voetjes die aan het eind van mijn eerste dag klaagde over pijn in de tenen.

De tweede dag, als al bijna volmaakt loopjongen, dacht ik dat de pijn in ieder geval minder zou zijn. Het begon al meteen pijn te doen op een paar van de plekken van gister. Toch niet goed, die schoenen? Ik dacht dat ik het ijzer constant voelde in de neus. In de pauzes nam ik alle gelegenheid om mijn voeten te strekken, te ontspannen en de schoenen losser te doen. Ook op de werkvloer begon ik te wurmen in de schoenen en wonderbaarlijk kon ik daardoor de pijn een beetje verlichten maar vooral verplaatsen, van de tenen naar de ondervoet en zo ook de bovenvoet. Zo verdeelde ik de pijn, die hopelijk door gewenning over zou gaan.

De derde dag was ik er klaar mee. Ik wou niet nog eens acht uur spullen tillen, verzamelen en sealen waarbij ik ook nog mijn voet moest blijven verschuiven om de meeste pijn uit de weg te gaan. Daarom besloot ik op mijn chef af te stappen, heel voorzichtig, want elke stap deed pijn. Ik had er eerst geen zin in, ik verwachtte dat hij moeilijk ging doen; dat was voor hem niet te regelen, of ik had het eerder moeten zeggen, maar het ging sneller dan ik me kon wensen. Hij vroeg niet om een verklaring waarom, die ik later uit mezelf weliswaar al gaf, maar zei meteen: Oke, welke maat wil je dan nu?

De tijd waartussen ik nog op mijn oude schoenen liep en wanneer ik mijn nieuwe schoenen zou krijgen, had ik vaste grond onder de voet. Ik dacht zelfs even dat alleen de gedachte naar nieuwe schoenen de pijn wegnam en alleen de stress mijn pijnbron was, maar eenmaal in mijn nieuwere schoenen merkte ik het verschil en gaf mijzelf het onrecht om dat te denken.

Tevens waren de schoenen ook nog een beter model, dus dat was ook mooi meegenomen. Nou, meenemen doe ik ze niet hoor, ik laat ze gewoon in mijn Intertoys kluisje uitstinken van alle werktransparantie. Want ook al zijn ze beter dan de vorige, het liefst draag ik mijn eigen schoenen die wel flexibel zijn en geen ijzere neus hebben.

Een mooi prijsje, vindt LP

Vraag niet hoe we eraan komen, maar een set tapas bakjes, om
te hebben, mee te pronken of gewoon weg te geven, stellen we
beschikbaar voor degene die de volgende twee personen uit onze
lezerskring kan aanwijzen.

Het gaat om het volgende.
Mijn map actuele krantenknipsels is niet iedereen bekend, maar
twee personen die er wel mee bekend zijn hebben hun voorkeuren
voor de verschillende artikelen als volgt kenbaar gemaakt.

Persoon A
=========
1. Eerst nadenken (Filosofie)
2. Dokter de Doods (Mengele)
3, Wat zegt U (één zin kan grote gevolgen hebben)
4. Oorlogsgeschiedenis (Hitler)
5. Wie is hier de baas? (Over leiderschap)
6. Vader van de verandering (Ataturk)
7. Onder Indianen
8. Vergane Vorst
9. Uitzicht op de Maya's
10 Pratende Planten

Persoon B
=========
Evolutie Biografie Darwin
De mist in met Darwin
Gedrag Mandril wil soms even niets zien

Stress maakt oud
Vieze hokjesdenkers
Cultuur en Wetenschap
Einde oefening
Opinie Wankelt de wetenschap?

Wie op basis van deze voorkeuren de twee personen (uit de
familiekring) kan aanwijzen gaat dus voor de tapas.
Uiteraard kunnen de twee lezers zelf ook meedingen; misschien
wordt het voor hen dan een set met twee bakjes?

Je moet Nederlands brabbelen

Om zes uur opstaan geeft problemen, wanneer je normaal om elf uur opstaat. Gelukkig had ik al maatregelen genomen de vorige dag, en sliep al om half 10. En aangezien deze zomer als een warme herfst is met veel regenval, leek het mij ook wel verstandig om een regenpak aan te doen in de vroege morgen. Dat bleek ook verstandig. Kleddernat kwam ik aan bij de Intertoys, maar nadat ik mijn regenpak uitdeed was ikzelf kurkdroog. Ik volgde wat ander onzeker uitziende mensen die sowieso nieuwe werknemers moesten zijn. Ik belandde in de kantine en wachtte af tot iemand ons toesprak.

Na een korte presentatie die meldde dat mobieltjes niet toegestaan waren en welke taken verricht moesten worden bij de Intertoys, werd ik opgehaald door mijn chef Stephan. Hij nam ons mee naar de afdeling voor het orderpicken. Van de vier vakantiekrachten werd ik als enige bij fase 3.1 achtergelaten. Ik liep mee met een man die al drie jaar zijn orderpickwerk voldoende deed, en hij legde uit hoe het in zijn werk ging. Het komt erop neer dat je bij orderpicken de spullen die gevraagd worden door de filialen uit de schappen pakt en die in een kar zet. Die kar wordt dan naar het filiaal getransporteerd, maar met het transport heb ik al niks meer te maken.

In de wervingsadvertentie stond dat je flexibel moest zijn, daarbij weet je ook van aanpakken. Dan zullen al heel wat mensen afvallen. De eerste vereiste was overigens dat je Nederlands moet spreken. Uit mijn eerste dag magazijnervaring kan ik concluderen dat ik deze eisen niet zo serieus hoefde te nemen. In de pauze klonken het Engels, Spaans en ik neem aan Chinees en Pools mij om de oren in de kantine. Zo te horen konden ze die taal vloeiend spreken, maar het Nederlands was nogal gebrekkig. De eisen zouden dan aangepast moeten worden, wil je dit bedrijf nog serieus nemen. Sommige mensen, ik vond ze lijken op Polen dus denk ik dat ze Pools met elkaar spraken, heb ik niet eens wat Nederlands horen zeggen, dus misschien kunnen ze dat niet eens. Hopelijk weten ze dan wel van aanpakken..