Spaanse mooie woorden gezocht

Voor elk vak is het duidelijk waar het dit jaar om gaat, en dat is het examen goed afleggen, en slagen.
Literatuur vraagt van ons niet om een examen te maken, maar dit jaar moeten we nog wel een paar boeken lezen en daarnaast verdiepen wij ons nog één keer dit schoolleven in de wereld der gedichten. Voor echte dichtliefhebbers is het te weinig, maar ieder persoon uit de klas moet er 15 uitkiezen, allemaal passend bij een zelfgekozen onderwerp. Minstens 4 van de 15 gedichten moeten van een vreemde taal zijn, voor mij geldt dus dat ik Engelse en Spaanse gedichten ga verzamelen.

Als eerst vond ik het onderwerp muziek bij mij het meest schikkend, de dood is te treurend en de liefde te standaard. Mark, een jongen die altijd als eerste snel begint met zijn werk en ijverig doorleert, had in de mediatheek al een poëzieboekje gevonden dat over muziek ging. Hij moet net zo over dood en liefde hebben gedacht als ik, en zijn keuze was gemaakt.

Ik mag Mark niet zo, en dezelfde onderwerpen delen doe ik ook niet graag, als het überhaupt al mocht. Ik vond het erg spijtig dat Mark dit onderwerp koos enkel omdat hij snel een onderwerp wilde hebben, de muziek zelf boeit hem verder niet. Van mij had hij beter het onderwerp antipathie of boekenwurmigheid mogen kiezen.

Ik zocht dus een ander onderwerp en ik heb al vaker meegemaakt dat ik te lang wachtte met kiezen en toen ik het onderwerp zag staan terwijl ik meekeek naar een site waarop iemand onderwerpen aan het zoeken was, wist ik het zeker. Nu is mijn onderwerp voedsel. En om het scala aan gedichten te vergroten waaruit ik kan kiezen, zal ik mijn onderwerp veranderen in eten en drinken.

Maar nu mijn probleem: ik heb op internet geen Spaans gedicht gevonden over eten en/of drinken, en natuurlijk ook niet in de flut mediatheekbibliotheek. Dus misschien, heel misschien, heeft mijn grootvader hier nog het één en ander van liggen?

Eifels avontuur

Ik en mijn trouwe labrador B. waren elke dag, weer of geen weer, op de top van de Eifelse berg om ons dagverslag vast te leggen zodat alle avonturen die wij meemaakte genoteerd stonden om later door te kunnen vertellen aan onze dierbaren. Het was een zware tocht, maar de bergtop beloonde ons met een rustgevend plekje waar een schrijver behoefde aan heeft, waar een schrijver zijn gedachtes eindelijk kan laten gaan en tot rust komt.

Velen dagen ging de tocht geslaagd en kwamen hond en man terug met een prachtig verslag. Maar de weg naar de top eiste zijn tol op een zeker moment. Het houten skelet van een bomentak begaf het terwijl ik daarop mijn evenwicht bewaarde. Mijn map waarin alle heldenrapportages waren opgeslagen, gleed uit mijn hand en rolde de berghelling af, waar scherpe takken de map en inhoud aanvielen en verscheurden en waar modder het papier en de inkt tot een bruine suspensie vormde.

Zo komt het dat er nu geen enkele blijk van leven op de familiesite is te vinden, wat onze vakantie betreft. De mensen die hadden gehoopt dat dit alleen maar kwam omdat wij geen internet zouden hebben, moet ik helaas teleurstellen. Het enige wat ik nog kan vertellen is de gebeurtenis van de insectenaanval die mij overkwam, echter is dit niets vergeleken met de gebeurtenissen die in de bergen hun laatste rustplaats hebben gevonden.

Ik was met mijn zus een spel aan het spelen waarbij je een balletje naar elkaar toe moet slaan met een batje. Het originele balletje waren we allang kwijt dus moesten wij het proberen met een stuiterbal. Zodra je ook maar enige vorm van kracht achter het batje zette, schoot de stuiterbal al ver langs je speelpartner en zo belande de stuiterbal in de wei van Onkel Unbekannt. Gelukkig was ook hier labrador B. in staat om onder het prikkeldraad door de stuiterbal te apporteren en vervolgden wij het spel alleen nu zonder batjes, dus kwam het erop neer dat wij met een stuiterbal overgooiden.

Ongedierte in de lucht hebben wij ook in Nederland, maar op vakantie stel je ze nog minder op prijs dan dat je dat al deed in je vaderland, zo bleek het. Want zus Lieske begon naar wespen te slaan en was bang dat ze haar zou prikken. Gelukkig gebeurde dit niet, maar minder gelukkig werd ik even later wel geprikt door een wesp. Ik wist niet of ik allergisch was voor wespensteken dus ik had mijn mobiel al in de hand om het alarmnummer te bellen. Naast pijn en een witte bult had ik verder geen steekverschijnselen dus mijn mobiel had ik niet nodig. Gelukkig, want bellen is het buitenland is duur.

Lieske meende later in de avond ook te zijn gestoken door een wesp, alleen haar bult jeukte en deed geen pijn. Jaja, als we het zo gaan spelen kan iedereen avonturen mee maken die door een Mücke wordt gestoken.