Het verhaal achte de west-malle (teminste volgens een studentenblad).

Megaschildpadden bij de buren

Wat zou je doen met een miljoen? Iedereen die een lot koopt voor de grote prijzen droomt ergens van. Een nieuw huis, dure sportauto’s of lange vakanties. Een Engels stel wint 45 miljoen pond en na het financieren van vrienden en familie ligt het bouwplan van hun “droomhuis” ter waarde van vijf miljoen pond al klaar.

Een garage voor de tien nieuwe auto’s met waterval, geluidsdichte bioscoop en een botanische tuin; er is veel mogelijk met vijf miljoen. Het hele huis bestaat uit vier vleugels, omringd door zonnepanelen. Naast de bijbehorende benzine slurpende auto’s, heeft de woning dus wel zijn ecologische waarde.

 De architect uit Londen is bijtijds en laat alles er modern en strak uitzien. Persoonlijk zou ik er graag een filmpje willen komen kijken of een nachtje blijven slapen, maar de buren zijn juist erg negatief over het ontwerp. Jaloezie of smaak? Ze vinden het nieuwe huis dat “Serenity” gaat heten, maar een hoopje uit de toon gevallen schildpadden. Ze vinden dat de toekomstige bewoners geluk hebben en smakeloos zijn. Voor veel buurtsereniteit zal het huis waarschijnlijk niet gaan zorgen.

Smaken verschillen, en opvallend is de woning zeker, maar de buren moeten misschien zelf eens uit hun jaloerse schild kruipen. Beter een goede buur dan een verre vriend. En ook al zouden ze niet bijtrekken, zou ik me daar niet teveel van aantrekken met een prachthuis en nog een slordige 40 miljoen pond in de pocket.

Bronrefferentie: http://www.dailymail.co.uk/news/article-2311748/Euromillions-winners-Soon-neighbours-45million-Lottery-couple-verdict-new-eco-home-replace-1930s-mansion.html

Fictieve droom

18 april 2013 - Eindhoven

Het zijn de steden waarvan bekend is dat de mogelijkheden daar eerder voor het oprapen liggen dan daarbuiten. Dat is waarom de stad mensen trekt en ook winkels. In de stad komen dromen uit. Maar  eens even proberen bij de eerste goed uitziende boekenzaak.

Ik negeer de inboedel van de zaak en loop langs de caissière naar het kantoor, recht op de manager af. Die naast manager ook nog eens uitgever blijkt te zijn, want dat is mogelijk in een stad. Ik zeg hem dat ik geen schrijver wil worden, want dat ben ik al. Ik vertel hem dat ik ervan droom dat hij mij een bestseller gaat bezorgen. En als dat niet mogelijk is, dan graag een oplage van 10 en een plekje op de uitverkoopstapel. Ik overhandig hem een paar stukken van “mijn werk”. “Het is nog geen werk zoals Verhulst of Koch, maar er zit wel wat in.”

We hadden bijna een deal, tot dat de uitgevende manager zei dat ik beter fictie kon schrijven. “Dan moet ik helaas vriendelijk bedanken. Ik mag geen fictie schrijven van mijn oma omdat het niet waar gebeurd is”, zei ik terwijl ik droevig opstond. “Belachelijk! Fictie is juist van waarde omdat het niet echt gebeurd hoeft te zijn om iets te kunnen vertellen”. Hij begreep duidelijk niet hoe de vork in de steel zit. “Ziet u, mijn oma is mijn huidige werkgever en verlaat ik niet zomaar voor een doorsnee uitgever. Daarnaast zal zij spoedig de leeftijd van 80 bereiken, dus zal ik haar afkeer van fictie blijven respecteren.  Want niets hakt er zo erg in als een tegendraadse kleinzoon op je 80^ste verjaardag.” 

foto's Meissen

op de blog Ine staat de directe link naar de folder met Meissen foto's, het lukt echt niet om hier onder mijn of Johns naam te publiceren We krijgen alleen dashboard in beeld en worden dan alleen naar onze eigen blog geleid.  Ine

Gedichten: Zo nu & dan

Chocolat

Probeer er van af te blijven
Maar het is zo lekker
En dan zie ik het weer liggen
En haal ik hem toch weer over, die trekker

Als hagel of als pasta
óf als bonbon
Het is maar waar je van houdt
Smelt het tot een zoete romige klomp op de tong
Bruin zoet klompje goud

De calorieën vallen te bestrijden
Maar het andere probleem van chocola houdt daarbij niet op
Het is niet te vermijden
Al die pukkels op m’n kop

Hebbedingetje

Als rondjes van nikkel bekend

Als lapjes papier

Zo waardevol gemaakt als instrument

Bewaakt op een rekening ver van hier

Levensbehoeften van de eerste graad

Of een villa met sportwagen

Hemasokken of een pak op maat

Het kan iedereen behagen

Toch wel leuk zo'n munt

Waarmee je bíjna alles

doen en laten kunt

Behalve in de woestijn

Waar geen muntfreaks zijn,

en één druppel vocht,

Altijd nog meer dorst lest

dan een miljoenenrekening vergezocht

Blog Ine

Zie links onder links :)

Het lukt ine alsmaar niet om onder haar eigen naam te publiceren dus vond ze haar oude poging tot eigen blog (ooit iets opgezet in 2009). Nog geen lay out, wel al een boel gelul.

http://inegielkens.blogspot.de/

http://inegielkens.blogspot.de/

Error experiment

Om de faculteit te steunen deed ik weer mee aan een experiment. Dit keer ging dat over medeleven en de fysiologische metingen daarbij. Alleen halverwege ging het mis.

Het scherm was zwart, ik wachtte geduldig op de verjaarde laptop. Een ouderwets windows pop-up bericht verscheen. Error: file x was missing. Maakte dit deel uit van het experiment? Wilde ze meten hoe ik nu fysiologisch zou reageren? Gisteren had ik nog een vragenlijst ingevuld hoe ik me voelde tijdens noodsituaties.

Bedraad en al klopte ik eerst zonder rechts te bewegen(dat zou ruis in de signalen veroorzaken) op de muur. Geen reactie. Bonken, roepen. Nog steeds niks. De kamer zal wel goed geluidsdicht zijn gemaakt. Ik pakte het meterkastje waar ik aan vast gesnoerd zat op en wilde de deur ernaast openen, maar de kamer bleek gewoon op slot te zitten.

Als een soort frankenstein liep ik voorzichtig verder door de gang. Ik hoorde een vrouwelijke stem, maar geen Engelse. Een andere deur ging open.
"O", haar blik schoot over de zuignapjes op mijn gezicht. “jij bent vast van dat andere experiment". Ze zei dat ze mijn experimentleidster zou gaan zoeken, en ik keerde terug naar mijn hok.

Uiteindelijk kwam de experimentleidster zich verontschuldigen. Ze zei dat ze er in het vervolg bij zou blijven. Ik was nu vrij om te gaan, ze kon de helft van de data nog gebruiken. Wel jammer dat het programma net bij de filmpjes vastliep, en niet bij de saaie foto’s die ik moest aanzien. Maar goed, alles voor de wetenschap. En ook een beetje voor het geld natuurlijk.