Finkers voor het slapen gaan

De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door. Zo luidt de titel van het boek geschreven door cabaretière Herman Finkers. Als het goed is, gaat er dan bij iedereen die degelijk Nederlands kan een humoristisch belletje rinkelen. Aansprekend genoeg om de brutale jongen vol kattenkwaad in mij naar boven te halen, nam ik het boek van mijn opa mee naar de zolder, aka de dakkamer. Om te kijken of de inhoud aansloot op de titel.

En zo lees ik nu elke keer als ik daar logeer, een paar bladzijden droge humor. Het bevalt goed, want waar menig boek na tien bladzijden ongelezen blijft liggen, ben ik hiermee een consistente lezer. Lachen moet ik elke keer wel weer, dus voor iedereen die overdag niet veel te lachen heeft; probeer Finkers eens. Want een dag niet gefinkerd, een dag niet geleefd.

Hoewel het lezen eigenlijk ter ontspanning dient, dwalen mijn gedachten vaak af met de vraag: waarom is dit nou grappig? Wat is humor? Etc. Dit abstracte fenomeen van de psychologie wil ik maar al te graag vertalen naar concrete theorieën. Aan de andere kant: wil ik dat eigenlijk wel allemaal weten? Misschien is de lol er dan wel van af.

“Niets ter wereld wordt meer bewonderd en minder begrepen dan humor”

-         -  J. A. Holtrop

“Humor lost geen vraagstukken op, maar helpt er over heen”

-          - Julien de Valckenaere

“Humor en geduld zijn de kamelen waarmee je door alle woestijnen kunt gaan”

-          - Phil Bosmans

“Autoritaire mensen verraden zich altijd door een gebrek aan humor”

-          - Johannes Victor Teunissen

“Het is het prikkelen van het denkvermogen dat humor teweegbrengt”

-          - Inayat Khan

  

  Bron: http://wijzespreuken.com/humor/

Steriele Schoonouders

Een gouden hand en een vleugje taktiek

Bij poker gaat het uiteindelijk om de beste kaarten; de kaarten die statistisch gezien vanaf het begin het minst haalbaar zijn. Die winnen. Maar voordat het daarop aan komt, gaat er een heel proces aan vooraf. Niet heel ingewikkeld qua basis, maar er is genoeg om een bosje tactiek op los te laten. Zowel wiskundige tactiek gebaseerd op kansen, als psychologische tactiek. Want poker is niet kaarten bespelen met mensen, maar mensen bespelen met kaarten.

Aan het spel waar de term pokerface zijn naam aan te danken heeft, vond ik zelf eerst niet veel aan. Dat gezicht van mij had geen schijntje pokerface, maar voelde meer als een open boek als ik anderen aankeek tijdens poker. Daarom wees ik de uitnodigingen van mijn oud-klasgenoot voortaan altijd af, om de vijf euro inzet te sparen. Hij lustte er wel pap van, en probeerde zo vaak mogelijk toernootjes te organiseren. Op internet stond hij 1200 euro in de plus. Toen ik dat hoorde, geloofde ik dat er meer was dan geluk en een goede pokerface.

In de vakantie zag ik hem vaak en toen hij een toernooi met 12 man voorstelde, werd mijn doel van de avond: safe spelen, zodat ik lang genoeg in leven bleef om mijn eigen inzet weer terug te krijgen. En mocht het weer fout gaan, dan ging ik all-in op een gezellig avond.

Ik wist nog niet precies welke startkaarten uitermate waardevol zijn, en dat in combinatie met mijn voorzichtige spel maakte het lastig voor mijn tegenstanders die veel online ervaring en prijsgeld hadden om mij te peilen. Ik wist zowaar (20 euro) te winnen.

Als ik won van spelers die online wel eens minimaal 80 euro binnen slepen, kon ik dat misschien ook wel. Tot zover geen online cashes, omdat ik het live toernooi deels won door mijn tegenstanders te observeren, en psychologische spelletjes weinig zin hebben in het begin van grote toernooien. Nu weet ik beter.

Aangezien de pokerpotentie in de familie, lijkt het vanzelfsprekend dat één van mijn volgende live toernooien het Gielkens Poker Cup toernooi wordt. Het is slechts een kwestie van tijd. Zeker met Doyle Brunson in de familie.

De uitklappers & tokketikkers

Elke dag is het raak. Het doffe, maar door herhaling vervelend wordende geluid van kussens is binnen onverwachts goed te horen. De pluisjes en al het andere wat de kussens de afgelopen nacht gevangen hebben, zweeft en suist door onze tuin. Het onmiskenbare teken dat de buren zijn opgestaan.

En als ook de kleedjes en handdoeken zijn uitgeklopt, is de tijd rijp voor andere klusjes. Of de muur zit ondertussen vol met gaten, of ze boren in de lucht, want vaak is het luide gekrijs van het boorapparaat te horen. Gaatje hier gaatje daar dus. Dat in combinatie met al die spijkers die in de muur getikt worden, vraag je je toch eens af: welke schilderijen zullen die mensen toch allemaal aan de muur hebben hangen?

De regelmatige twee keer per week stofzuigen zijn ook gegarandeerd te merken. Zelfde tijd, zelfde zender. Over routine kun je ze niks bijleren, en van variatie lijken ze niks te willen weten. Slecht geluidsisolerende muren en geroutineerde bezige bijtjes zorgen ervoor dat het zelden stil is op de gouwe 21, twee-onder-een-kap met de gouwe 19. Zelf ben ik niet anders gewend, want in Eindhoven is het veel erger. Alleen zou dat beter betiteld kunnen zijn met “jankende honden en braakklanken in de zeer vroege ochtend”.