Bommeltic

Het was even rustig in huis. Geen mensen, geen dieren. Misschien nog een spin, fruitvliegje en zilvervisje hier en daar, maar vooral geen hond. En naast dat er niemand is waaraan je kunt vertellen hoe onnozel en schattig hij kijkt, merkte ik het ook op andere fronten.

Bij het eten van een appel voelde ik de zielige kraaloogjes naar me kijken, soms vergezeld door twee glibberige sliertjes eronder. Het voelde alsof hij er alsnog was bij het restje appel, waarvan het grootste gedeelte klokhuis is en wat hij normaal zo gulzig opeet en claimt met zijn gestaar.

Tijdens het aantrekken van mijn jas of schoenen anticipeerde ik op het geluid van een afgevuurde hond uit zijn mand, opgevolgd door het getik van lange nagels op laminaat. Ik voelde de knoop in mijn maag zoals wanneer ik moet zeggen dat hij niet mee kan. Ook al was hij er niet, ik bleef me alsnog een beetje schuldig voelen.

Wanneer ik in de bijkeuken kwam en zijn drinkbak leeg zag staan, schrok ik steeds en dacht dat hij al de hele dag niet had kunnen drinken. Ik krijg altijd spontaan een droge keel door empathie voor onze viervoeter. Net als wanneer ik wakker word, onrustig ben omdat ik weet dat ik niet de enige ben met een volle blaas.

In de keuken stond ik op scherp voor als ik aan het knoeien was. Wanneer ik tijdens het koken iets laat vallen schiet ik altijd gelijk met mijn hand naar de grond om het om te rapen, het gevallen eten afschermend met mijn been. Indien op tijd, kan ik het nog oppakken en verschijnen die schuldgevoelgevende ogen weer van onder omdat ik zijn prooi afpak. Boos en om van het schuldgevoel af te komen, zeg ik dat hij naar zijn mand moet en hier in de eerste plaats al niet had mogen zijn. . De kleinere etensrestjes mag hij wel altijd hebben, maar zonder zijn aanwezigheid zorgde dat voor een keukenvloer met hier en daar stukjes rijstewafel en dergelijken. Hij weet niet wat hij miste. In de sneeuw waren de rijstewafelkorrels waarschijnlijk schaars.

Maar nu hoefde dat dus allemaal niet. Zo’n hond hakt er wel in na elf jaar, dat was te merken aan mijn gedrag als reactie op een afwezige stimulus. Zoals het effect bij de hond van Pavlov. Maar die was er dan weer wél.

Kunst in eigen keuken

Koken voor zeven man. Dat is al een hele kunst op zich. Om het mezelf ontspannen te maken en niet voor zeven eters zou afgaan met een mislukte maaltijd, koos ik ervoor om eens uit een potje te koken. ChickenTonight; 400 gram kipfilet en rijst waren de enige benodigdheden volgens de pot. De groente en het fruit zaten er al in verwerkt: maar liefst 5 sliertjes paprika plus een paar zoete ananasblokjes met rozijnen. Ik gooide er nog een driedelige paprikamix en een blik ananaspartjes tegenaan. Want naar alleen kip, rijst en een potje saus met kerriesmaak wilde ik zelfs voor zeven man niet zakken.

 Normaal kook ik gek, lekker iets onorthodox. Zo deed ik een keer minuscule plakjes salami door de gestampte aardappels in plaats van hamblokjes, met daarbij een wok gevuld met groente. Smaakte goed, als zeg ik het zelf. De reacties zijn ook altijd om te smullen.
“Ik wist helemaal niet dat dat kon!” [rijst met pesto]
“Hoe kom je aan dit recept?” [salamistampot]
“Ik heb dit nog nooit eerder gehad maar het smaakt wel goed.” [rijst met pesto]

Vooral dat commentaar over combinaties die zogenaamd “niet kunnen” zijn voordat men het heeft geproefd nog het ergst. Echt een pasta-bolognese-uit- ’t-potje-koker reactie. Iets “kan” pas als het in een populair kookboek heeft gestaan of bij 24Kitchen op tv is geweest. Gelukkig zijn deze mensen meestal wel empirisch te overtuigen.

Ondanks dat ik saai bezig was met mijn Chicken Tonight, vond ik dat de bijgekochte paprika’s er wel erg leuk opstonden met z’n drietjes. Alsof ze duidelijk wilde maken dat ook wanneer je simpel bezig bent, het iets moois kan opleveren. Zodat ik me minder schuldig zou voelen. Ik probeerde de kip ook nog frappant op de foto te zetten, maar die hing er maar als een stel slappe ploffiletjes bij.

Het eten smaakte goed, maar al snel werden de leuke opmerkingen ter tafel gebracht over het feit dat ik de saus niet zelf had gemaakt. Wat ik zelf leuker vond, was het feit dat deze mensen zelf nauwelijks buiten hun kookboekje gaan. Maar goed, des te meer reden om de volgende keer weer met een persoonlijk gerecht te komen waarmee ik ze de mond kan snoeren. Nadat ze er eerst van gesmuld hebben natuurlijk.

"Pa Pri Ka" - Hub Coumans (bewerkt met het zogenaamde "koker effect"

Het eindresultaat

Blaasinstrumenten en instrumenten herkenning

Vroeger was het nog mogelijk een document up te loaden via een bloggerbericht. Tenminste, ik kan me herinneren dat Oop dat vroeger nog wel eens deed. En dan zou het toch moeten kunnen?

Ik was van plan onze papers up te loaden die we voor het vak Acoustic Awareness hadden geschreven. Daarnaast moesten we de onderwerpen en de mini litereraire onderzoekjes toelichten tijdens twee presentaties. Wegens de lengte en opmaak zijn de papers niet geschikt om te kopiëren en te plakken vanuit het Word document naar dit blog format type. Een gemiste leeskans voor geïntereseerden. De presentaties waren echter geen gemiste kansen; niet vanwege de inhoud maar vanwege het feit dat die besloten gehouden werden.

Slechts twee foto's zijn dan het overgebleven openbare bewijs van de presentaties. Om toch iets over de resultaten te kunnen vertellen: de eerste conclusie was kortweg gezegd dat het nog heel lastig is om de werking van blaasinstrumenten op een wetenschappelijke manier te verklaren. De tweede conclusie was dat de herkenning van instrumenten gebaseerd is op het timbre van het instrument(o.a. de aanzet van een toon), en niet op toonhoogte, volume of lengte van de toon.

De studiepunten van het vak zijn inmiddels binnen, het was de eerste keer dat het vak werd gegeven. Heel erg nieuw voor de oprichters ervan, dat was soms in de duidelijkheid van het vak te merken. Maar zeker niet onprettig, het kwam de originaliteit van het vak en het enthousiasme ten goede, zeker toen één van de oprichters op 5 december tijdens de eerste presentaties de presentatoren na afloop een chocoladeletter in de handen stoptte.

Misschien dat Oop het tipje van de documentuploadsluier kan oplichten, zodat ook de inhoud van de papers gezien kan worden.

Nieuwtjes

Daar zijn ze weer! Bron: NRC Next.

Groen Links deelt wietzaadjes uit. Hiermee willen ze in Emmen laten zien dat ze voor het reguleren van de wietteelt zijn.

Zijden schroeven en platen handig bij botbreuk. Het klinkt heel zacht, zijde. Maar blijkbaar kunnen er ook harde dingen mee gemaakt worden. Het coconspinsel van de zijderups wordt gekookt om de eiwitten eruit te krijgen en in een soort hars te stoppen. Dit kan dan precies worden gevormd naar het bot van de patiënt én lost vanzelf weer op. Eerder materiaal was veel kwetsbaarder en loste niet uit zichzelf op. Helaas kregen sommige proefdieren nog ontstekingen door de zijden constructies. Ik hoop dat ze snel een goede oplossing kunnen vinden en dat ze nu patiënten met een botbreuk nog beter kunnen helpen.

Gentherapie pept de afweer op tegen hiv. En weer iets waarmee ze mensen beter kunnen genezen! Onderzocht in Philadelphia: een nieuwe gentherapie haalt T-cellen (cellen die belangrijk zijn voor de afweer) uit een met hiv-geïnfecteerde patiënt, haalt 36 basenparen uit een bepaalde gen en stopt de eiwitten dan weer terug. De nieuwe eiwitten hebben dan geen werkzaam receptoreiwit meer(toevallige ontdekking!) waardoor de virussen deze cellen dus niet meer kunnen aantasten. Als de therapie goed wordt gekeurd en mensen deze dus mogen krijgen, zouden ze niet meer hoeven te wachten op een donorbeenmerg.  

Nieuw soort zonnecellen. Het houdt maar niet op met de goede uitvindingen! In Valencia hebben ze een nieuwe zonnecel die dunner, efficiënter én goedkoper is! Over vier jaar hopen ze deze nieuwe versie (met perovskiet) echt te gaan produceren. Amerikanen en andere concurrenten beweren ook al minstens even efficiënte cellen gemaakt te hebben. Ze zijn dus goed bezig.

Mensen gevonden die écht niet van muziek houden. Spaanse muziekonderzoekers hebben mensen gevonden die zeiden niet van welke muziek dan ook te kunnen genieten. Ze werden onderzocht en ze hadden bijvoorbeeld geen andere hartslag en zweetproductie bij muziekstukken, terwijl anderen dat wel hadden. Ze konden gelukkig wel van andere dingen genieten. Ik vind het maar bijzonder, en vooral heel jammer voor ze.

EU wil één type oplader. Lijkt me alleen nog maar een voordeel als telefoonaanbieders nog maar één type oplader mogen aanbieden. Hoeven wij niet elke keer geld uit te geven aan een nieuwe oplader, en het zou per jaar 51.000 ton aan elektronisch afval schelen! Wel een beetje zielig voor Apple die juist een aparte oplader wilde maken, maar gelukkig maken ze genoeg winst om dit nieuws aan te kunnen.

Vrijwilig agent spelen. Blijkbaar kan je een vrijwilligersagent worden. Een column ging hier over, dat die vrijwilliger dat deed om meer met de mensen op straat in contact te komen en mee te helpen aan een veilige omgeving. Ik wist hier niets vanaf, maar ik vind het een heel goed idee van de politie.

Opvallende maatregelen tegen files. De overheid probeert files te verminderen op andere manieren dan extra wegen aan te leggen. Blijkbaar waren er al creatieve maatregelen waar ik nog niets vanaf wist: (1) De Positieve Drive is een app die je punten geeft. Hoe rustiger de route, hoe meer punten. Ga je met de fiets, dan krijg je nog meer punten. Met die punten kan je prijzen winnen bij winkels. (2) Tussen Almere en Amsterdam Zuid-Oost hebben ze een zes meter brede weg speciaal voor fietsers en scooters aangelegd. (3) Op basis van kentekens wordt geregistreerd welke automobilisten vaak in de spits rijden. Zij krijgen geld op hun rekening voor elke dag dat ze eerder of later vertrekken of een ander vervoersmiddel nemen. (4) Hier is pap ook al bekend mee: veel meer reisvergoeding krijgen als je de fiets neemt, of helemaal geen reisvergoeding krijgen als je met de auto komt. Bij het Erasmus Medisch centrum leidde dit niet alleen tot 700 fietsers, maar dus ook 700 meer parkeerplekken voor bezoekers en patiënten.

Colleges in het café. In Amsterdam zijn ze bezig met experimenten met hoogleraren. In 15 minuten proberen zij op een boeiende manier een normaal college van hunzelf van 90 minuten samen te vatten. Vooral werkende mensen tussen de twintig en dertig jaar komen hierop af en hebben na vijf van dit soort colleges een afsluitende borrel. Zo werken leraren aan hun presentatieskilss en leren jonge mensen nog door na hun studie. Het blijkt een groot succes te zijn en ik heb nu al zin om ook te gaan als ik een baan heb. Een kaartje kost namelijk 30 euro.

Slapen is zo eenvoudig nog niet (deel 1)

Goed slapen en eten is allebei belangrijk, maar over slapen lees ik veel minder dan over eten. Zelf ben ik een verschrikkelijk moeilijke slaper, en ik hoor en zie genoeg anderen met slaapproblemen. Redenen genoeg om me er wat meer in te verdiepen. Een collega had een goede tip: "Het innerlijk uurwerk" van Till Roeneberg. Leuk geschreven, waarin ze per hoofdstuk eerst een verhaal uit de echte wereld vertelt en daarna goed uitlegt hoe dit kan en wat voor onderzoek hiernaar is gedaan. Verder laat ze je goed meedenken over conclusies.

Helaas heb ik het boek te lang in bezit gehad en moet ik het nu terugbrengen naar de bieb, dus hier alleen een samenvatting van het eerste deel van het boek. Voor de geïnteresseerden die geen zin hebben om 140 pagina's over slapen te lezen.

Biologische klokken kunnen erg verschillen. Maar 60% slaapt acht uur, ongeveer tussen 23.30 en 01.30 in op een vrije dag(dus als ze niet per se op een bepaalde tijd op moeten), de rest vooral pas in de uren erna. Dus tijden die worden genoemd in tijdschriften die vertellen wanneer je het beste naar de tandarts kunt omdat je pijnervaring het laagst is of iets dergelijks, moet je wel nog aanpassen als je een vroegslaper (voor 23.30) of laatslaper bent (na 1.30). Omdat bijna elk orgaan zijn eigen tijdstip heeft waarbij het actief wordt, geldt dit eigenlijk ook bij medicijnen op een bepaald tijdstip innemen.

Er is geen verband gevonden tussen de tijd van inslapen en de lengte van de slaap. Het is genetisch bepaald of een vroege, late, korte of lange slaper bent. Mensen doen positief over vroege vogels door vroeger, toen was het nog handig als je vroeg wakker was omdat je dan het voedsel kon vinden voordat anderen dat deden. Afhankelijk van je baan hoeft dat nu natuurlijk veel minder.

Onderzoek laat zien dat mensen die overdag niet kunnen slapen op bepaalde tijdstippen, dit ook niet gaan kunnen als ze heel moe zijn (deze onderzoeken zijn zelfs stopgezet omdat de mensen gewoon niet gedwongen konden slapen en hun gezondheid eronder ging lijden). Een interessante uitkomst dus, want als je deze tijd hebt gevonden, weet je dat je het dan niet hoeft  te proberen. De periode waarin bijna niemand kan slapen, is de tijd vlak voordat we optimaal zouden slapen volgens onze biologische klok. Handig, omdat we dan pas op het optimale tijdstip in slaap vallen.

Er zijn veel onderzoeken gedaan waar ze proefpersonen opsluiten zonder daglicht, geluiden van buiten, trillingen en elektromagnetische velden en contact met de buitenwereld. De conclusies van alle onderzoeken zijn dat mensen gemiddeld 2/3 van hun cyclus wakker zijn en 1/3 van hun cyclus slapen. De lichamelijke en fysiologische ritmes blijven dicht bij een 24-uur cyclus, maar de slaapcyclussen werden steeds langer. De proefpersonen aten wel gewoon 3 x per dag. Alhoewel de proefpersonen onbewust kozen voor een langere slaapcyclus, voelden ze zich op hun best toen de  lichaamsfuncties gewoon synchroon liepen (beiden 24 uur).

Hierdoor voelen mensen met een te lange slaapcyclus zich dus minder goed en hebben ze het gevoel dat ze te vroeg op moeten staan. Het meest helpt om veel daglicht binnen te krijgen of om melatonine te slikken. Hierdoor past je lichaam je makkelijker aan. In iets mindere mate helpt het om je maaltijden en activiteiten overdag te plannen. Blinde mensen kunnen door het gebrek aan daglicht verschrikkelijk veel moeite hebben met opstaan omdat zij zich dus niet goed aan kunnen passen. Verduisterende gordijnen en slaapmaskers zijn dus eigenlijk ook niet goed als je slecht inslaapt en moeilijk opstaat.

Iedereen heeft een persoonlijke induttijd rond de middag of avond. Inslapen op zo'n moment wordt makkelijker na een korte nacht (wat betekent dat je wakkeer wordt in de tweede helft van je nacht, in de eerste helft wakker worden zorgt voor te snel weer in slaap vallen). Een donkere plek, veel eten en warmte kunnen hier ook bij helpen. Vroegslapers kunnen veel slechter hun slaapdrang uitstellen dan laatslapers.

Kinderen krijgen in hun puberteit een steeds later ritme naarmate ze ouder worden tot ze een leeftijd rond de twintig jaar bereiken. Onderzoek laat zien dat dit niets met uitgaan te maken heeft en ze hier dus niets aan kunnen doen. Dit is allang bekend, ook dat de resultaten op school aanzienlijk stijgen als de leerlingen later beginnen. Toch willen veel scholen zich niet aanpassen om praktische redenen.

Ik ben benieuwd naar de rest van het boek, ik vond dit al erg interessant. Vooral het feit dat je gewoon niet veel aan je ritme kan doen en dat scholen zich niet aan willen passen aan de pubers, terwijl hun resultaten er slechter door worden. Ik hoop maar dat pubers dit boek niet gaan lezen en dan in opstand komen of gewoon hun best niet meer doen omdat het volgens hun aan de vroege begintijden ligt.

Ik heb al veel gehad aan de tip om mijn slaapmasker juist 's avonds op te doen en 's ochtends af te doen (heeft ook gelijk geholpen tegen het uitlachen van Hub die me dan met een rode streep op mijn hoofd zag). En misschien slaap ik verder ook wel beter omdat ik nu weet dat ik niet de enige ben met slaapproblemen?

   

Het speeltje van de sensei

Onder het lesgeven is er, als het goed is, altijd één iemand beter dan de rest: de leraar. In de dojo is dit de sensei; degene waar je uit respect voor buigt aan het begin en eind van de les (de dojo is de Japanse benaming voor de ruimte waar een vechtkunst wordt beoefend, sensei is Japans voor de leraar in de vechtkunsten). Meestal als veruit de beste in de dojo, heeft de sensei het makkelijk met het “zelfverdedigen” tegen de anderen. Dus ook de één na beste, die mij en vele anderen met gemak aan kan, maakt geen schijn van kans tegen de enige echte meester.

Wat dit dominerende beeld van de overmachtige sensei nog erger versterkt, is het feit dat wanneer de sensei iets voordoet, het wel zo handig is dat zijn tegenstander niet tegenstribbelt zodat de uitvoering van de techniek het duidelijkst overkomt. Aftikkend en grimassend ondergaat de assistent de feilloos beheerste technieken die aan de groep worden gedemonstreerd. En om het extra pijnlijk te maken maar vooral uit enthousiasme, gooit de vechtkunstmeester er nog een paar technieken bovenop die niks met de oefening te maken hebben. Even een paar uitstapjes; het genot is van zijn gezicht af te lezen.

Toch is het niet gek dat de rollen zo verdeeld zijn; wie anders dan de zevenvoudig Europees kampioen zou er bij ons vooraan uitleg moeten geven? Je kunt alleen maar respect hebben voor een man die met al zijn ervaring en zuurverdiende dannen alles zo vlekkeloos beheerst.  Weliswaar heeft ook de sensei in veel gevallen een eigen leraar waar hij tegenop kijkt en het speeltje van is. Sensei boven sensei dus.

 Door steeds alleen de winnende techniek voor te doen, is het niet bekend of de sensei nog steeds in onverwachte situaties alert blijft en op de juiste manier handelt. Daarom zou het misschien af en toe goed zijn om met de hele groep hem te lijf te gaan, net als de Chinese assistent van de Pink Panther zijn baas belaagt. Maar ik vrees dat hij ook dan in zijn enthousiasme en met zijn passie ons snel en pijnlijk voelbaar onder controle krijgt..

Tja,tja. Kan niet waar zijn?

Ra,ra c,h,g,n.

Dinsdagmiddag 15.00 uur werd er gebeld.
Hoewel de feestelijkheden rond de jarige inmiddels al diverse uren achter ons lagen, werd er nu nog een professioneel ingepakt pakket van 5,2 kg per besteldienst afgeleverd. De komst ervan was al eerder aangekondigd waarbij je dan niet kunt nalaten te vorsen wat je nog te wachten staat.
1. Is het een gangbaar product?
2. Is het dan ook niet in een winkel te koop?
3. Waar komt het vandaan?
De antwoorden hierop waren : 1. nee, 2.nee, 3. Uit Zeeland.
Dat schoot nog niet echt op, dus:
4. Wat heeft 't met Zeeland te maken?
5. Is het eet- of drinkbaar?
6. Is het 2- of 3-dimensionaal?
Met als antwoorden:
4) Niets.
5) Zou ik niet aan beginnen..
6) Drie-dimensionaal.

Goed, dan zal 't wel iets van een beeldje zijn, waarna LP het  mooi genoeg vond: "Ophouden jongens, hij blijft zo doorgaan tot-ie't weet."
Daarna heb ik nog stiekem letters gevraagd voor een kwartje per letter, maar met c,h,g,n was ik nog niet veel verder en hoewel er 19 letters in de aanbieding waren, was ik bereid tot het  uiterste te gaan.
Maar toen ging dan de bel.

Als jullie 't eerder te weten zouden zijn gekomen hoor ik dat graag. En zou je me dan ook kunnen vertellen welke 19 letters men voor mij in gedachten had? 

Deze chng (niet noodzakelijkerwijs de juiste volgorde) staat nu te pronken in 't centrum van het pand Bilderdijklaan 7 te Geleen.