Één bedrijf minder voor onze econometriste?

Flowtraders kan dan wel een succesvol bedrijf zijn, maar een aanstaande econometriste in een nood helpen, daar doen ze niet aan. En de moeite nemen om haar broertje dat te laten weten, kwam ook niet bij ze op. Drie jaar geleden stuurde ik in het geheim een mail om Lieske aan een slaapplek in Singapore te helpen. Tevergeefs. Inhoudelijk, tactisch en taalkundig was de mail inderdaad niet optimaal (hieronder ongecensureerd op de achternaam na), maar een reactie zou toch wel op zijn plaats zijn geweest.


To: info@flowtraders.com
Subject: request for the department of Singapore
Date: Mon, 23 Jul 2012 22:41:22 +0200


Dear Sir/Madam,

My name is Hub C and I am living in the Netherlands. I am an eighteen year old student, just finished with my exams and ready to study at a university.

The reason for writing you is not for myself, but for my twenty year old sister Lieske C. After two years studying Econometrics at the Maastricht University, she is allowed to study outside the Netherlands. Fortunately it was approved that she will pursue her study at the Nanyang Technological University, in the country she had chosen as her favourite one; Singapore.

Very excited she is looking forward to continue studying her favourite study at her favourite location, but there is still one problem. The Maastricht University managed to get her studying in Singapore for the next half year, but was not able to provide a place to live. There was a change to get randomly picked out to get an accommodation, but unfortunately she did not get picked.

Therefore my question; do you know any place where a student like my sister can stay during the period from about August 10 till January 15 next year? Like with everything else Liekse really wants to get managed, she already searched intensively to get a place to stay over. But nothing is available or reasonable. My father also looked for accommodation, but neither find anything. I thought, as an experienced and successful company like Flow Traders, you maybe know a reasonable place for a young econometrician to get accommodation.

My sister is a very self-responsible woman, with which I am trying to tell that she is a person who will not ask anyone for help who is not directly involved in her study-progress. Besides she is interested in a career at Flow Traders and does not want to seem like a person who is dependent of your help. Writing this not by herself maybe seems odd to you, but I hope you can understand the situation. She would feel awkward to ask for help, but I suppose there is no harm in trying to find help.

I hope you are able to help me with any useful information for my sister to find accommodation, so I will not find her surviving on the streets next to the Nanyang Technological University.

Best regards,

Hub C

p.s. Forgive me for making any mistake in English. I tried to prevent any flaws in this mail, but I already know it cannot be flawless.




Nu is Lieske afgestudeerd en is het Singapuur-avontuur al lang geslaagd achter de rug.
Maar dus niet dankzij Flowtraders. Jammer, want ze zijn op het moment op zoek naar junior traders te Amsterdam.

Helaas kunnen we niet terug in de tijd om te checken of Triple A toentertijd op mijn mail zou hebben gereageerd. Gelukkig willen ze Lieske er in het heden wel heel graag bij hebben, en dat is nu het enige dat telt.

Makelaars' koffies, koetjes en kalfjes

Een halfjaar geleden was ik nog eens ouderwets zenuwachtig. Zoals ik zenuwachtig was voor een werkstuk op de basisschool, of voor de eerste overhoringen op de middelbare school. Dit keer zat ik op de universiteit, tegenover mijn BEP-mentor die mij en twee groepsgenoten vertelde wat ons de komende twee kwartielen te wachten stond: het Bachelor eindproject.

Zelfstandig een onderzoek uitvoeren en rapporteren met nog wat lastige vakken ernaast; er stonden een paar drukke weken voor de deur. Inlezen en schrijven was ik alleen gewend op een lager niveau, dus met de strengere kritiek was het even slikken. Maar het ergste vooruitzicht was het feit dat we makelaars moesten strikken. Van de 15 die ik belde, wilde er maar één makelaar aan ons experiment meedoen. Een groepsgenoot zat met hetzelfde rendement. Zonder de makelaars ging ons hele onderzoek niet door. Vreselijk om zo afhankelijk van mensen te zijn; zeker omdat het van hun gewilligheid afhing.

Na een paar keer terugbellen vulde mijn agenda zich gelukkigerwijs toch nog met makelaarmeetings. Ondanks ik blij was met de medewerking van de makelaars, keek ik lichtelijk tegen de afspraken op. Of alles wel goed zou gaan en omdat ik minimaal een halfuur onrustig in de afwachtende houding moest noteren en veel moest aanhoren wat ik al had aangehoord. Om de bezoekjes cognitief wat aangenamer te maken, besloot ik om overal de koffie uit te proberen. Helaas slaagde ik er door het typen niet in om de soms aanwezige chocolaatjes voor de smeltingsgrens te kunnen eten. Zonde, maar misschien beter omdat een cafeïne-boost in combinatie met een suiker-boost het onrustige afwachten niet ten goede zou komen.

Tegen mijn verwachtingen in waren de makelaars meegaand, enthousiast en namen ze het onderzoek serieus. Ze hoefden geen huizen te verkopen, maar voelden zich wel verplicht zichzelf en hun vakgebied te verdedigen: waarom makelaars nodig zijn, voorspellingsmodellen niet deugen en om welke redenen ons experiment niet representatief was. Daarnaast waren er ook nog wat informelere praatjes. Soms werd het een heel lang informeel praatje. Maar soms ook heel kort, omdat sommige makelaars het wel echt druk hadden. Om tijdsgebrek bij de laatste groep te voorkomen, stond ik altijd te vroeg voor de deur: “Kan ik misschien al binnenkomen?”.

Bij de twee makelarinnen waar ik eerder al een oriëntatiegesprek had voor het experimentontwerp, kwam ik als kind aan huis het experiment afnemen. Als vertrouweling mocht ik nog eerlijk advies geven over het nieuwe logo en de nieuwe naam, ze wilden namelijk voor zichzelf gaan beginnen. Ik als enthousiasteling zei bij afscheid dat ik nog wel eens langs zou komen wanneer de nieuwe zaak er was. Zij zeiden dat ik vooral langs moest komen wanneer ik klaar was met studeren en een huis wilde kopen. Genoeg small talk dus; de dames vonden het hoog tijd om zakelijk te worden.

Gemaakt tijdens een veel te vroeg bezoek aan makelaar

Drie leukste jaartjes

De studententijd wordt door sommigen (waaronder onze Djoons) aangeduid als de leukste tijd van het leven. Sneu dat de tijd juist het snelst voorbij scheert wanneer je het leuk hebt. Stiekem ben ik daarom jaloers op mijn studiegenoten die hun leukste levenstijd nog wat oprekken met een studievertraginkje. Alhoewel de jaloezie ook wederzijds zal zijn. 180 behaalde studiepunten die af en toe sterk hun tol eisten; je kunt ze maar beter in de pocket hebben.  Daarnaast kan tijdrekken altijd nog, en zoals we op het voetbalveld zien is dat het effectiefst aan het eind van de rit. Daarnaast heb ik ook nog wel even te gaan. Het Bachelorsdiploma is leuk, maar eigenlijk niet meer dan een toegangsticket voor de Master.

Terwijl de tijd voorbij vliegt is het lastig het voldane gevoel te behouden van het behalen van een mijlpaal. Er zijn altijd weer things to do. En de Master, Human Technology Interaction genaamd, staat over minder dan een maand alweer voor de deur. Toch lukt het af en toe om tevreden terug te kijken naar de afgelopen jaartjes. Bijvoorbeeld door foto’s die als geheugensteuntjes functioneren en het “Oja! Dat was toen… “-effect kunnen triggeren.  Als ik een map met foto’s uit de afgelopen drie jaar heb geopend, vliegt de tijd ook voorbij terwijl ik terugkijk naar wat er zich zoal in mijn studentenleventje heeft afgespeeld. En dat stelt niet eens zo heel veel voor, na te gaan dat ik waarschijnlijk de helft van de tijd achter mijn laptop heb gezeten.

Ook als ik er niks aan blijk te hebben voor een toekomstige carrière, zou ik dezelfde studie spijtteloos overdoen. Ik zag dat ik drie jaar geleden nog ernstig aan het twijfelen was tussen scheikunde en biologie, maar van achterafse twijfel is geen sprake (en dat is vrijwel uniek). Niet dat ik al heb uitgevogeld waar ik later van waarde kan zijn in de maatschappij, of dat ik unieke vaardigheden heb ontwikkeld. Maar gelukkig ben ik zowel qua educatie als qua levenslessen, nog lang niet uitgeleerd.