We hebben onszelf iets aangeboden, namelijk een stukje glas-in-lood. Dat komt in het kleine halfcirkelige raampje tussen hal en muziekkamer. Het motief wordt dan heel eenvoudig het Magiër-embleem, bij de oude rotten van de familie nog wel bekend.
En waar zitten we nu even mee? De letters van de aangetrouwden of aangerelateerden
kloppen niet meer helemaal. Zo dachten we de H er in elk geval uit te halen, met de vraag wat daarvoor in de plaats te stellen. Open laten? Een X, voor de grote onbekende? Nu zit iedereen natuurlijk met gespitste oortjes en oogjes richting Jozef te kijken en luisteren, en denkt misschien: wat een rottige truc om hem tot een bekentenis te verleiden. Nota ben in de kersttijd, toen Jozef het toch al zo moeilijk moet hebben gehad. Rottig of niet, zo'n raampje heeft ook zijn trots.
En is de rest wel zeker van zijn zaak? Althans voor de komende week of vier, want we willen op zijn minst dat bij de inwijding de situatie correct is weer gegeven. Wat het leven daarna nog allemaal in petto heeft, wie weet.
Latere generaties zullen er misschien met weemoedige blikken naar kijken en zich ongemakkelijk voelen als ze moeten uitleggen dat de weer gegeven situatie eigenlijk nooit heeft bestaan. Dus graag opgave met een geldigheidsduur tot, zeg, 15 januari 2005.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten