Twee verhalen

Cartridges
Nieuwe printer aangeschaft, dus oude cartridges maar weggeven?
"Nee", vond zij, "die de zaken bestiert, daarmee gaan we terug naar de Makro."
"Maar heb je dan de rekening nog?"
Ze had er nog een van mei en met lood in de schoenen stonden we daar aan de bali zielig te wezen.
"Ik ben nieuw" zei het meiske en wendde zich tot haar oudere collega.
"Die mensen daar", en ze wees uitdrukkelijk onze kant uit, "willen oude cartridges ruilen."
"Dan moet je kijken of de kassabon nog geldig is."
"Is mei nog geldig?", vroeg de novice
"Mei?", reageerde de oudste, dat zal niet waar zijn. Wacht maar even tot ik klaar ben."
Ze kwam, zag en overwon.
"Luister mensen, de inlevertijd is twee weken. Dat staat er ook op, kijk maar hier."
Inderdaad, en we keken nog zieliger.
"Waarom komt U er ook zo laat mee?" vroeg ze.
Nu had ik alweer iets van 'vrouw doodziek in ziekenhuis' op de lippen, maar ze was erbij en zou het zonder blikken of blozen spontaan tegenspreken, dus bleef er niets over dan 'een nieuwe printer, net voor de vakantie aangeschaft, nu nog die cartridges gevonden, dus andere komen kopen, bij de Makro natuurlijk. Zoals altijd.'
Ze draaide het papier enkele keren om en zei: "Ja, maar die gele staat er helemaal niet bij."
"Ja, dan hebben we die erna gekocht zeker, die bon ligt natuurlijk nog thuis."
"Kijk mensen, je moet binnen twee weken inruilen, maar ik zal vandaag over mijn hart strijken dus zal ik ze alle drie uitbetalen."
"Dank U zeer", zei zij die de zaken bestiert en trok me mee naar buiten.
"En loop vooral een beetje door", maande ze nu, "voordat ze ons terugroepen want die groene was al lang over zijn houdbaarheidsdatum."

=====================================================================================
Gordel.
"Op weg naar Lies houdt de politie me aan: Mevrouw we houden een gordelcontrole."
En ik had 'm niet om.
"Mevrouw weet U wat dat kost?"
"Nou, nee."
"75 Euro."
"Zoveel? Nou, dan heb ik wel pech vandaag. Maar moet U luisteren, daarchter was de weg afgezet en ben ik links en rechts en weer terug moeten rijden. Ja, en met de gordel kan ik niet omkijken, dus heb ik hem net afgedaan. Normaal draag ik hem altijd."
Nu weet ik niet wat jullie gaan doen, maar ik ga een brief schrijven. Ik ben -bijna-altijd de klos als ze controleren.
En zij, zij kwam er de eerste de beste keer mee weg.

Mijlpaal

Onopgemerkt (?) is de teller de 3000 gepasseerd. Normaal wordt iedere mijlpaal gevierd, nu niet meer?
(PS: Ik was de 3000ste!).

Vier, nee, drielandenpunt

<

Midzomernacht

Klik op het verslag voor een vergroting!

De slag om de Ardennen

Tja, daar was de complete familie Gielkens (nou ja, compleet, we hadden al enkele verliezen vooraf, maar daarover later meer) dan aanbeland in de Ardennen. En omdat je meerdere generaties hebt, begin je altijd met de oudste en de jongste generatie een plezier te doen. Dus moest je proberen om geweld (want daar hangt de jeugd zich tegenwoordig voor) te combineren met geschiedenis en cultuur.
Het werd dit keer het Rijksmuseum van de Ardennen, het oorlogsmuseum van Poteau.
Daar werd door enkele vrijwilligers een prachtig verhaal verteld over de geschiedenis in de Ardennen tijdens de Tweede Wereldoorlog en er stond ook heel veel wapentuig om de bezoeker te doen geloven dat het er heet aan toe is gegaan tijdens het Ardennen offensief.
Maar ja, als je er niet bij was geweest, dan kon je je daar ook niet veel bij voorstellen wist onze gids (en eigenaar van het museum) nog als laatste te vertellen......

Wist hij veel!! Tijdens ons verblijf in "Sol Battire" (elders op de site wordt wel gevraagd wat dit betekent, maar iedereen weet dat Sol voor zon staat (nou, die hebben we inderdaad ruim voldoende gehad!!) en Battire?? We herkennen toch zeker een deel van Battle, dus een slag. En als de Fransen en Walen het over slaan hebben, dan lijkt dat ook wel op battire (scheelt maar 2 letters). Dus Battire is een lokale vervoeging van een exageratie (zoek maar op: exageratie = de stijlvorm waarbij de schrijver of spreker iets uiterst breedvoerig voorstelt of vanuit allerlei gezichtspunten beschouwt. Het is vaak een lyrisch gedicht waarin een op zich eenvoudig thema wordt beschouwd) van een slag: DE SLAG om de Ardennen!!

Want wat er tientallen jaren geleden precies gebeurd is kan natuurlijk nooit opwegen tegen de strijd die de familie Gielkens gestreden heeft: alle deelnemers hebben gevochten tot het einde, alle wapens werden ingezet, gewone klappers, elektrische klappers, valkuilen en boobytraps, lokkertjes en massavernietigingswapens; alle middelen werden gebruikt om de vijand volledig uit te roeien.
En iedereen deed mee, (te) jong, (te) oud, moe, versleten, gewond of gewoon op, zeven dagen lang werd verbeten gestreden om de vliegen er onder te krijgen, maar uiteindelijk moesten de complete troepen (ja, gelukkig, tijdens de gevechten zijn er geen definitieve, fatale slachtoffers gevallen) zich na een week van dappere gevechten terugtrekken omdat de vliegen een troepenaanwas hadden, die zelfs met onze volledige inzet, wapentuig en heldenmoed niet te overwinnen was.

Dat ze daar nu maar eens een museum van maken, dan weet je zeker dat de bezoekers dagelijks in de rij staan!