Morgens um 8.

Eindelijk weer eens, als vanouds, vroeg uit de veren want rond 08.00 uur moest de Opel in de garage zijn. APK, een gezonde zaak.
Toen ik hem wilde starten bleek dat Jan gelijk had gehad: een relatie in Eindhoven is ook niet eeuwig, dus was míjn accu na 3 dagen alweer leeg.
En ja, de garage beantwoordde de telefoon niet want, zo bleek later, de balie ging daar pas om 8.30 uur open. Inmiddels was de betere helft ook uit de veren: "Nou, hoe vaak heb ik je niet gezegd dat je fatsoenlijke ritten moet maken." Dat de accu wel eens afgeschreven kon zijn is 's ochtends vroeg geen optie, want "Morgens um 8 ist die Welt noch in Ordnung", is de titel van het boek van Malpass, dat ik overigens bij deze van harte kan aanbevelen.
Goed, rond 8.30 uur antwoordde de garage dat ze iemand zouden sturen en inderdaad stond er binnen een half uur een jongeman van Hekkert, die het even kwam klaren. Inderdaad, morgens um 8 ist alles noch in bester Ordnung.
"Moet je even aan het eind van de weg de inrit nemen, loop ik achterom."
Dat ging zo maar niet; het bleek dat hij onze inrit niet voor een inrit had aangezien en na vele andere te hebben geproberd was hij 'dan maar' deze ingereden.
"O.K. meneer, geeft niet, we rekenen dit toch voor een vaste prijs. Hebt U hier ook licht?"
Wat was het vandaag toch? Het licht brandde 3 dagen geleden nog vurig.
"O.K. meneer, geeft niet, zet hem vrij, duw ik hem even naar buiten."
Even later reden we, hij achter me aan, voor het geval dat...

Bij Hekkert was alles binnen enkele minuten geregeld, maar waar bleef de betere helft die me zou komen ophalen?
Het was op dat moment dat ik de sleutels van haar Opel in mijn zak voelde, och, och, die zat zich thuis natuurlijk te verbijten. En belde niet omdat ze misschien, misschien wel zeker, niet wist dat Opel al jaren Hekkert heette, hoewel we beide auto's hier hadden gekocht en beiden hun geschenk portefeuille gebruikten.
Dus zelf maar even gebeld met de telefoon van de garage.
Ik kon het niet meer tegen houden: "Ja kijk, nergens een sleutel te zien, uiteindelijk de reserve gevonden, maar mijn tank is helemaal leeg, die heb je gisteravond lekker helemaal leeg gereden, dus wat wil je eigenlijk?"
Zoals gezegd, kon ik het niet meer tegenhouden, de telefoon stond op vergaderen, dus de hele zaak luisterde mee naar deze woorden, die met meer dan normale decibellen werden uitgesproken. Ik voelde me opeens een heel ander mens.
Nu kon de tank niet leeg zijn, maar ga je daar onder deze omstandgheden een discussie over aan? Dus zei ik, zo gewillig mogelijk: "Probeer het nog eens en mocht het niet lukken bel dan even naar Hekkert, kan ik hier, bij Hekkert dus, wel iets regelen om me terug te brengen.
"Meneer, daar staat koffie. Hebt U misschien wel trek in."
Koffie gedronken, krantje gelezen, koffie gedronken en toen maar weer eens gebeld. Nu vanaf de balie. "O, ik dacht al, waar blijf je. Je zou toch iets regelen?"

Thuis gekomen haar auto genomen en er mee weg gereden. "Hoe kan dat nou? Moet dan aan de reservesleutel liggen, bij mij brandde trouwens ook het benzine lampje, dus moet-ie leeg zijn geweest. ..."

Nee, meneer Malpass, morgens um 8 ist die Welt ganz und gar nicht in Ordnung. Vielleicht schon lange nicht mehr.