Tommie

Sommige mensen kopen kleine honden omdat ze hopen minder hondenbelasting te betalen, andere hondenliefhebbers hebben alles voor hun hond over dus maken zich niet druk over dat geld. Er zijn ook kattenmensen, die hebben gewoon geen zin om elke een hond uit te laten en kopen een kat die alleen maar eten en drinken nodig heeft en uit zichzelf naar buiten gaat om in de tuin van iemand anders te poepen. Een andere categorie der dierenliefhebbers houdt meer van knaagdieren, die kunnen namelijk niet zoals katten overreden worden door auto’s omdat ze altijd maar in hun hokje zitten. Nu zijn we daar waar ik wilde komen. Konijnen. In dit geval een specifiek konijn, genaamd Tommie. Het is een apart konijn. Hij is het huisdier van iemand uit mijn klas en is aangeschaft omdat de vader van die jongen allergisch is voor dieren. Dat is hoogstwaarschijnlijk ook de reden waarom Tommie elke nacht in de buitenlucht zijn dutje moet doen. Tommie schijnt een aparte manier gevonden te hebben om genomineerd te worden voor de natuurlijke selectie. Je zou denken dat dieren constant proberen een veilig en beschut plekje te vinden, of eten te zoeken voor de mindere tijden, maar Tommie is daar niet van gediend. Zijn taktiek is meer een van de relaxte manieren. Beetje snuffelen, zonder zijn kop te bewegen, eten en drinken en af en toe een paar ronde dropjes leggen. Tommie laat ook alles met zich doen, waarschijnlijk bang als hij niet gehoorzaamd dat hij opgegeten wordt door zijn baasje. Of het kan hem allemaal totaal niet schelen wat er met zijn ronde en bolle lichaam gebeurt. De enigste keer dat ik hem überhaupt heb zien bewegen, was toen hij in de tuin vrij mocht rondlopen. Hij maakte een geweldige huppel met zijn gespierde konijnen poten en kwam 10 centimeter verder op de grond neer. Daar waar ik hem ook 2 uur later nonchalant voor zich uit zag staren. Ja ja, het blijft een geval apart. Nu maar hopen dat er geen roofdieren in zijn tuin rondlopen, want met een snelheid van 1 sprong per 2 uur overleeft hij waarschijnlijk niet….

Hondenlabel

Ik mag van mijn vader alleen nog maar naar auto’s kijken die goed voor het milieu zijn, omdat grote auto’s hebben nu asociaal is vanwege het broeikaseffect. Als je niet zoveel verstand hebt van auto’s, net als ik, is er een handige manier om te kijken of de auto milieuvriendelijk is. Daarvoor hebben ze namelijk energielabels gemaakt. Op een schaal van A tot G kun je zien hoe zuinig een auto rijdt. Steeds meer fabrikanten brengen hun eigen A-label auto op de markt. De A-auto’s zijn niet alleen goed voor het milieu, maar ook nog voor de portemonnee. Je betaalt relatief minder voor benzine/dieselkosten omdat je langer rijdt op 1 liter brandstof. Maar nu kwam ik met een idee. Wat als er nou ook zo’n soort label voor honden was? Dat grote eters een G label krijgen en chihuahuaas een A label. Dit label is niet bedoeld voor het milieu, maar meer om baasjes te laten weten waaraan ze beginnen. Zo moet een hond die veel beweging nodig heeft, ook een veelverzorgingslabel hebben. Kijk maar eens op Animal Planet, er zijn in Amerika en andere landen veel mensen die niet wisten waaraan ze begonnen. Er zijn veel programma’s vol met beelden van verwaarloosde huisdieren, vooral honden, die op straat in noodtoestand worden aangetroffen. Als de eigenaren van te voren wisten dat hun hond veel aandacht en speelruimte nodig had, dan waren ze misschien nog van gedachten veranderd om een hond in huis te nemen. Wij hebben hier in huis ook een hond, overduidelijk eentje uit de A categorie. 3 keer per dag zijn behoeften laten doen buiten, 2 keer per dag wat farmfood brokken erin en af en toe een stok gooien, en hij ligt weer voldaan minstens 10 uur in zijn mand. Hij solliciteert af en toe wel voor een B-label hond, want hij kan ontzettend goed nagelend jou op de hielen zitten, ook als je hem al uitgelaten en eten gegeven hebt. Helaas is dan één keer hem op de grond gooien niet voldoende. Je kunt er chagrijnig van worden, maar je kunt er ook om lachen. Want een beetje karakter kan toch geen kwaad bij zo’n sneltevreden A hond?

Waarom Parijs?

Ja, waarom Parijs ?
=============

Vanmiddag was er ‘Onger de Buimkes’ natuurlijk weer de nodige Anklang. Ja, we waren net terug uit Parijs en Mien vertelde dat ze, jaren geleden alweer, daar op huwelijksreis waren geweest. Geweldig. Een jaar later waren ze terug gegaan.
“En?”vroegen we.
“Jongen, wat was Parijs in dat jaar veranderd”, zei ze met nog steeds iets van venijn.
Inderdaad, de dagen dat je niet op aarde, maar in de zevende hemel of daaromtrent doorbrengt, moet je misschien ook niet naar Parijs gaan. Die dagen breng je door op de hei, is de mening van een doorgewinterde cultuurfilosoof. Je gaat naar Parijs om het geluk te vinden, niet om het er naar toe te brengen.

Inderdaad, we waren net terug uit Parijs.
Jos en Bea hadden het weer een keer gewaagd. En ons meegevraagd.
Net zo min als een –jonge- vrouw moet je eigenlijk ook geen brood meenemen, maar LP had het zekere voor het onzeker genomen en brood, veel brood ingeslagen. Gesmeerde broodjes uit aller landen hebben zich op de terugweg verenigd in Franse afvalbakken.

Onze gidsen hadden geboekt in de prestigieuze wijk La Défense, waar de 8 km ‘Koninklijke as’ van de Deens architect Von Spreckelsen eindigt. Die begint bij het Louvre en loopt over de Place de la Concorde, de Champs-Elysées en onder de Arc de Triomf door om via een brug over de Seine te eindigen in de fraaie Grande Arche, een moderne triomfboog, in La Défense.
Vanuit het hotel Mercure kon je na een wandelingetje van ongeveer 10 minuten daar de Metro nemen en lag Parijs min of meer onder je voeten.

De middag van aankomst werd besteed om een bezoek(je) te brengen aan de –oudere, klassieke- Arc de Triomph. Met het graf van de Onbekende soldaat, daar in 1921 onder de Eeuwige Vlam dus virtueel begraven.

De dag erna was het Louvre aan de beurt, het eigenlijke doel van de reis.
De taxichauffeur zei desgevraagd dat hij niet wist hoe ver het was en hoeveel het dus zou kosten, maar wees op de Compteur, die alles genadeloos zou registreren. Hoewel volgens Bea best een omeweggetje was genomen, zette hij ons voor 20 euro af (incl. fooi), best een schappelijk prijsje voor die 10 km (over de weg).

Daar was het ‘cool blijven ’geblazen. Om binnen te komen via een rij van honderden wachtenden en kaartjes te bemachtigen. Maar als vorst behandeld, mochten LP en ik koffie gaan drinken in de bar en werden de kaartjes daar nadien afgeleverd.

En eveneens cool blijven om de Mona Lisa te zien, een van de pronkstukken. Je kon er sowieso niet bij vanwege een lang gespannen touw waar zich rijen Japanners en anderen verdrongen. Vooral de eersten waren niet weg te slaan. Allicht, na zo’n reis. Ondanks het gedrang moest Hong Li, Wang Foe en wie weet hoe ze allemaal mogen heten, worden gefotografeerd met Mona op de achtegrond. De hele familie en dan nog een tweede keer voor alle zekerheid.
In de catalogus staat ze, Mona dus, veel mooier en groter dan we haar in werkelijkheid hebben mogen aanschouwen.

Nee, dan ‘De eed van de Horatii (David), de ‘Odalysk’ (Ingres) of ‘Het vlot van de Medusa’ (Theodor Géricault); allemaal op de cursus behandeld en hier voor de anderen kennelijk interessant genoeg er lang bij stil te staan.

Om tot slot zelfs cool te blijven voor de plee. Je moet daarmee echt niet wachten tot je echt moet, een les, die in ieder toeristenboekje vermelding dient te verdienen.

Goed, de Lambrusco in Vesuvio op de Champs-Elysées maakte veel goed, en de rest eveneens. Met de Metro was je zo weer thuis, zo noemde LP dat tenminste. Kennelijk was ze al na een dag –weer- voldoende verliefd om zich overal thuis te voelen.
’s Avond leerde de sommelier in het hotel ons bij een flesje Riesling dat een sommelier ook wel een échansons wordt genoemd. Waarom? Omdat hij vroeger bij de koning altijd eerst zijn eigen wijn moest voorproeven. Bang voor vergiftiging dus. Daarna wilde de koning nog wel een flesje, vandaar dat zo’n arme sommelier er toch vaak zingend vandaan ging.
Dus liet de sommelier van 2010 Bea als eerste proeven. Vond hij weliswaar niet charmant, maar dan werden de mannen in het ergste geval tenminste gespaard.

Zaterdag, op weg naar huis, vond Jos een bezoekje aan de Sacré Cœur een goed idee. Voor ons zeker, maar parkeren in de buurt bleek onmogelijk, dus wie was er de klos? Jawel, Jos. Maar ook Bea was –weer- verliefd en bleef bij haar Poupou, haar knuffelbeertje.
De Sacré Cœur zien? Op zaterdag? Of wie weet welke andere dag? Je mocht, wederom in een lange rij wachtenden, blij zijn binnen een kwartier binnen te geraken. En daar? Daar ging de slang verder volgens een exacte route, die je mocht verlaten voor het souvenirwinkeltje bij de uitgang. Gelukkig was er een keurig boekwerkje, dus dat wordt thuis Sacré Cœur kijken geblazen.

En wat had ik nog op mijn programma staan? Waterloo. Dus verlieten we –toevallig?- de autoweg in de buurt van Brussel en reden pal op de hoeve waar Napoleon in 1815 zijn kampement heeft gehad. Alvorens hij de dag erna door Wellington en Blücher voor goed werd verslagen.

Helaas had LP geen puf meer ‘die hoge berg’ (een deel van het slagveld) te gaan bezoeken, en dus? In de boekwinkel was er zowaar een boek over de slag. Terwijl de kleinste brochure 15 of meer euro kostte, lag daar: ‘Het verhaal van de slag’, gebonden met stofomslag voor 6 euro.

Kortom, een reis naar Parijs brengt geluk, hoe je 't ook wendt of keert. Maar misschien moet je vooraf niet al te uitbundig zijn. Als jong gehuwden kun je maar beter eerst even op de hei gaan uitrazen.
En als je je dat dan later in Parijs weer herinnert.....laat je je knuffelbeer niet in de steek en neem je zelfs het risico de wijn als eerste te proeven. Je gaat er dus liever niet heen als verliefden, maar om het –weer- te worden.

Hemelvaart of Welvaart?

Ik heb het al een aantal keren moeten aanhoren aan het begin van de week. ‘Donderdag en vrijdag vrij! Komt door hemelvaart. Dat was toch iets met Jezus?”. Het is niet nodig om te zeggen dat het vrij hebben belangrijker voor ons scholieren is dan de reden waarom dat zo is. Ik denk niet dat er veel mensen van deze generatie zijn die de betekenis kennen, het is te hopen dat het christelijke deel hiervan een uitzondering is. Helaas moet ik toegeven dat ik ook voor het schrijven van het artikel, eerst informatie heb opgezocht over hemelvaart. Is het een probleem dat mensen niet weten dat Jezus op deze dag naar de hemel gaat om God’s rechterhand te worden, of mag iedereen gewoon bij zijn dat we weer een keer vrij hebben van school, net als met kerstmis en Pasen? Hemelvaart wordt vooral gebruikt om te ontspannen en dingen doen die je op een normale werk of schooldag niet had kunnen doen. Ikzelf heb nu bijvoorbeeld kunnen fietsen met mijn moeder, wat we eigenlijk op Moederdag zouden doen. En ik heb natuurlijk dit artikel kunnen schrijven. Ik vind het niet erg om een vrije dag te hebben en ik heb er zeker niks op tegen. Maar dat we hiervoor drogredenen gebruiken als hemelvaart terwijl we daar niet eens van weten wat het is, vind ik een beetje vaag.

Restaurants in Parijs???

Voor alle mensen die zich goed willen voorbereiden op enkele heerlijke maaltijden in Parijs:

Tsjek zis oud:

http://nl.tripadvisor.com/Restaurants-g187147-Paris_Ile_de_France.html

Of kijk zelf even op tripadvisor.com .......

Veel (voor)plezier!!

Ita weet wel raad met Spa!

Voor alle duidelijkheid: dit gaat niet over de chinezen die geen raad wisten met Spa rood en daarom stiekem sprite opdienen. Het gaat over de Champions League, voetbal dus. Internazionale, de italiaanse topploeg schakelde barcelona, de spaanse topploeg uit in 2 wedstrijden. Ze deden dat door thuis te winnen met 3-1, zodat ze een flinke voorsprong hadden als ze in Barcelona moesten spelen. In die uitwedstrijd stond Inter al snel met 10 man op het veld. Barcelona kreeg hierdoor de kans om te scoren. De italianen staan er bij mij bekend om dat ze heel goed de 0 kunnen houden door met het hele team goed te verdedigen en dat deden ze ook. Elke keer als barcelona de bal had en ze kwamen op de helft van de tegenstander, stond er om het penaltygebied een italiaanse muur van 9 voetballers. Barcelona scoorde wel nog, maar dat doelpunt kwam veel te laat en de wedstrijd eindigde met 1-0. Niet genoeg dus voor de spaanse ploeg. Naast de wedstrijd gekeken te hebben, heb ik ook goed geluisterd. De commentator kan soms leuke nieuwtjes vertellen, zo zei hij dat inter vaker met deze verdedigende taktiek de champions league had gewonnen. Maar er zitten ook de meest zinloze zinnen in zijn commentaar. "Als barcelona niet gaat scoren vandaag, winnen ze niet." "Als er een speler met rood af moet, hebben ze nog maar 10 spelers."

Wie laatst ook met 10 man op het veld stond, was Nieuwerkerk B5. Niet omdat ik of 1 van ons een elleboogstoot had uitgedeeld, tenminste, zover ik weet zijn we daar niet voor gestraft, maar we begonnen al met 10. Dit kwam omdat er iemand een paar uur van te voren afmelde omdat hij een kans kreeg geld te verdienen bij de supermarkt. Een voordeel hiervan was wel, dat ik kon rekenen op een basisplaats. Zoals de commentator zou zeggen: Als je maar 10 spelers hebt, kan iedereen spelen!".
Nog erger was dat het team waartegen wij uit moesten spelen, aan de overkant van de competitie ranglijst stond, en voor mensen die het nog niet weten, wij staan niet bovenaan! De al-kampioen-tegenstanders toonden in mijn ogen geen sportief gedrag, want zij stonden wel de volle 60 minuten met 11 man. Waarom maar 60 minuten? Omdat de scheids medelijden met ons had en al vroeg in de tweede helft af floot met een stand van 9-0...

Prijzen plukken

De winter is voorbij en het wordt tijd dat we vaker de tuin in duiken. Maar het duikt niet fijn als er alleen droge aarde ligt met stenen erin, of grond waar alleen onkruid op groeit. Persoonlijk heb ik liever geurende bloemen en trotse planten om mij heen in de tuin. Omdat ik in slaap was gevallen had ik al een bezoekje aan de bakker gemist, maar toen ik gevraagd werd om naar de intratuin te gaan voelde ik mijzelf zeer vereerd en zo kwam ik tussen de bloemetjes terecht. Om mij heen waren allemaal mensen aan het wroeten tussen de groene blaadjes van de planten en af en toe een oud vrouwtje dat verslaafd was aan de geur van de lavendel. Met alle respect voor deze vrouwtjes, want ook ikzelf werd door deze geur aangetrokken, met goede herinneringen aan vroeger toen onze tuin rijk was aan deze bloemen. Ik heb er zelf 3 potjes van gekocht. Onze tuin was en is ook nog steeds rijk aan kruiden, maar ook die hebben we nog bij de intratuin gekocht. 2 soorten tijm en laurier. Het laatstgenoemde kruid kunnen wij goed gebruiken als wij aan het oefenen zijn om meesterchef te worden in de Limburgse keuken. Er wordt namelijk veel laurierblad gebruikt in het maken van bijvoorbeeld zuurvlees. De volgende dag thuis schoten wij de tuin in, omdat duiken nog niet kon. We moesten onze nieuwe aankopen immers nog planten. Tussen het planten door heb ik ook nog geld verdiend met kranten rondbrengen, dus het was bloemen planten, en winst oogsten.
Ik hoop dat de planten hier en in Geleen het goed doen, anders moeten we maar niet meer naar de intertuin gaan.

Laatste voetbalnieuws

Deze wedstrijd verloren met 4-0 van de nummer 3 op de ranglijst. De eerste helft en een deel van de tweede helft stond het pas 1-0, maar het middenveld ging weer fouten maken en zo werden wij onder vuur genomen en afgemaakt.

Op de foto probeer ik nog een schot tegen te houden maar daar ben ik net te laat.

Kampioenen !!!!