piepjeskauwgum

Zaterdag deed ik wat een sporter niet moet doen. Ik was licht geblesseerd en ging door, daarna viel ik neer met een hevige krampaanval in mijn rechterkuit die ervoor zorgde dat ik voor een paar dagen niet meer normaal kon lopen. Eerst was ik op mijn knie getrapt toen ik de bal mooi onderschepte als enige verdediger die er nog stond, en in de tweede helft kwam ik even hard in als mijn tegenstander waarbij hij mijn al pijnlijke knie wankel maakte. Toen zei ik tegen mijn trainer dat ik last van mijn knie had, maar we waren begonnen met elf en er was al een hamstring uitgevallen uit de voorhoede. Mijn trainer zei dus dat ik niet kon wisselen en ik deed dus maar rustig aan, ik probeerde zoveel mogelijk in de weg te lopen voor de tegenstander. Dat ging niet best, en toen er een bal ongeveer een meter van mij vandaan langs rolde, werkte mijn reflex om de bal te onderscheppen. Dat was het moment dat mijn kuit het overdreven signaal gaf om nu echt te stoppen.

Vandaag kon ik ondertussen weer goed lopen, alleen mijn knie is nog gevoelig. Vandaag had ik ook gym. We begonnen met yoga, dat ging nog goed. Daarna kregen we de piepjestest, voor sommigen beter bekend als de shuttle run test. Door mijn knie ben ik gestopt toen ik wist dat ik een ongeveer een 10 zou hebben, om ergere pijn te voorkomen. De knie was niet hetgeen wat mij het meest opviel, dat was namelijk de muziek waarop gelopen werd. Die heb ik gemaakt! De muziek zelf niet, maar ik heb wel de “piepjes” opgenomen, de muziek werd gemaakt door een vriend uit mijn klas. Zelfs de stem die je hoort bij “trap één” tot en met “trap 18”, inclusief “nog één”, is de mijne. Vorig jaar hadden we die gemaakt, omdat de originele cd saai was geworden na 4 jaar op gerend te hebben. We stelden het idee voor om een nieuwere versie te maken voor onze klas.

We kregen de cd mee van de oude muziek, om het ritme van de piepjes te bepalen. Eerst hoopten we de piepjes uit het nummer te halen, maar die zaten “vast” in de muziek. Zo zat ik later dus de piepjes over te nemen, door te luisteren naar het origineel en bij elk piepje zelf een piepgeluidje te maken en dat op te nemen. Omdat dat het vermoeiende werk was, die muziek duurde namelijk 20 minuten, kreeg ik van die vriend waar ik bij in huis was, om de zoveel minuten van die speciale aquakiss kauwgums. Daar moest ik dus aan denken toen ik weer mijn eigen stem hoorde in de gymzaal. En het leukste is nog dat onze piepjestest niet alleen vorig jaar werd gebruikt, maar ook weer dit jaar en in alle klassen! Dat voelde als een pleister op de wond, mijn knie dus.