Een week met wallies

Er is een week om boeken te lezen of een week om te vasten. Maar deze week was voor mij een week met wallies. Een naam die misschien onbekend klinkt, maar iets wat vast al iedereen heeft meegemaakt.

Een week met buikpijn, hoofdpijn, een stel zwakke benen, soms zit het even niet mee en lig je voor een week op de bank. Zonder de dingen te kunnen doen die je zou willen doen of moet doen. Maar in plaats van die dingen te doen kun je nu nieuwe hobby’s meer tijd geven, zoals tv kijken, snotteren en de hond roepen voor aandacht. Dat waren dan tenminste voor mij vrijkomende bezigheden.

Ik had van alle ziektes en kwalen wel iets en ik voelde me niet bepaald kiplekker. Gelukkig had ik gezelschap van mijn wallies, oftewel mijn dekentjes. Ik was de hele dag moe en probeerde de slapen, maar door de pijntjes die ik had in mijn lichaam lukte het niet.

Ondanks slapen niet lukte, zijn er toch ergere dingen dan op de bank liggen. Je ligt lekker warm en relaxt, en je moeder brengt je steeds een verse pot thee om het half uur omdat mijn keel dat heel hard nodig had. Daarnaast had ik ook mijn lievelingswallie op me liggen, namelijk die ik heb gekregen van mijn lievelings-opa en oma. Misschien was ik zonder de goede zorg en zonder die wallie wel nooit beter geworden.