kado is aangekomen

En bommel heeft er wel een neusje voor!

Pittige oma

Een hersenschudding hebben zonder te zijn gevallen. Mijn oma beweert dat het haar is overkomen maar vindt het wel raar dat iedereen daar niet zo over denkt. Ik ben niet op mijn achterhoofd gevallen; of ze is het vergeten of ze wil het niet vertellen. Maar zonder bewijs weet je het natuurlijk nooit zeker.

Wel of niet gevallen, ze had dus een kleine hersenschudding, last van haar evenwichtsorgaan en daarbij ook nog eens buikgriep! Gelukkig is mijn oma in de tachtig een taaie, dus ging het al snel wat beter. Zonder hulp kon ze het wel schudden, maar oma werd ondersteund door verpleegkundigen en familie.

Ik was er niet als eerste van de familie bij, slechts als de laatste tot nu toe. Toen oma ziek was had ik een basketbaltoernooi, ik was gevraagd als introducé. Afgelopen weekend was ik er dan eindelijk zodat oma haar “junkske” weer eens kon zien. Wie knapt daar nou niet van op?

Eerst was ze heel stil en passief in haar zieke fase, zeg maar het antonieme gedrag van oma normaal, maar dit weekend kreeg ze alweer praatjes. Bijvoorbeeld over hoe haar broodje gesmeerd moest worden. En laat ook het volgende duidelijk zijn, hoe lief het junkske ook mag zijn, een foto met hem waarbij zij haar kapsel niet heeft zitten zoals hoort op een foto, is natuurlijk niet. Daarom werd mijn zus al snel bevolen om haar mobieltje op iemand anders te richten.

Ik moet opbiechten dat ik oma’s gouden regels heb overtreden. Maar wat moest ik anders? Ik ben maar een simpel schrijver waarvan wordt verwacht om een foto van het desbetreffende verhaal toe te voegen aan mijn werk.Dus was het tijd voor de sniekie fotograaf, de paparazzi in mij, want ik moest en zou een foto hebben voor mijn taak. Sorry oma, maar het is voor mijn werk. Hou dat in het achterhoofd.

doe het zus, doe het zo; doe het, broer

De verlangens van mijn zus neem ik erg serieus. Zo wou ze van mij dat ik ging werken. Ik probeerde de tomatenkweker, maar toen ik daar met de scooter stond, kwam ik erachter dat het krantenknipsel met de advertentie erop al een aantal weken oud was. Er waren al genoeg aanmeldingen.

Volgend krantenknipsel was een advertentie van de Intertoys die mensen zochten die bij het distributiecentrum kwamen werken. Nu was niet alleen scooteren voldoende, ik moest ook nog een CV opstellen en een digitale sollicitatiebrief schrijven. Na mijn getypte praatje gedaan te hebben, werd ik aangenomen voor twee weken fulltime werken in de zomervakantie.

Ze zal nog niet tevreden zijn, want naast werken moet ik ook aan zuslief laten zien dat ik bezig ben met mijn vervolgstudie. Daarom gaf ik mij op voor een meeloopdag dan nergens minder dan bij de TU in Eindhoven. Met tegenzin moest ik toen opstaan om 6 uur, want daar om half 9 zijn betekent hier te vroeg in de ochtend op de trein stappen. Omdat ik nooit alleen met de trein zolang had gereisd, stapte ik één keer verkeerd over en kwam een kwartier te laat. Ik miste een half college, maar had niks gemist. Het was iets met wiskunde D, dat ik niet heb dus begreep ik ook niks van het halve college dat ik wel nog heb gehad.

Nu aan deze twee verlangens zijn voldaan, wacht ik met volle moed op de volgende opdracht.

Twee maal raak zonder persoonlijk publiek

Beginnend als verdediger dit seizoen was het niet mijn taak om te scoren, maar enkel te voorkomen dat de tegenstander dat deed. Toch zou het leuk zijn om als linkerverdediger eens een balletje erin te prikken wanneer je met de counter mee naar voren rent. Leuk zou het zijn geweest, maar het is dit seizoen niet gelukt. Zelfs bij de aanvallers, die wel de taak hebben om te scoren, lukte het niet vaak genoeg.

Sinds de nieuwe coach mijn passes als die van een goede spelverdeler had gezien, stond ik altijd in de basis als mid-mid opgesteld. Met deze meer aanvallende positie kreeg ik meer kansen om op goal te schieten, maar desondanks gingen de goals niet aan de lopende band. Toch is het wel gelukt. Dit seizoen was het tweemaal raak; de helft scoorde ik in de competitie en de andere helft in “alle toernooien”. Helaas was het bij de competitiewedstrijd al beslist, ik maakte de 2e van ons team, tegenover de 5 van de tegenstander. In het toernooi maakte ik een 1-2 en was nog even spannend, maar niemand anders uit mijn team had zijn scoringsplannen benut.

Ik heb geen foto’s of getuigen in mijn directe omgeving die het bewijs kunnen leveren om vast te stellen dat ik daadwerkelijk heb gescoord. Er was namelijk bij allebei de doelpunten geen aanhang van thuis meegekomen. Is dat toevallig? Of brengen de supporters normaal altijd ongeluk zodat ik niet kan scoren? In ieder geval ben ik blij dat er altijd wel een auto van thuis meekwam, anders had sowieso niemand de voetbalvelden bij een uitwedstrijd kunnen bereiken en kansen kunnen creëren.

herkent u deze nog? (n.a.v. een ander veel ondeugender gedichtje)

Gedichten van Guido Gezelle

HET SCHRIJVERKE

(Gyrinus Natans)

O Krinklende winklende waterding
met ‘t zwarte kabotseken aan,
wat zien ik toch geren uw kopke flink
al schrijven op ‘t waterke gaan!
Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel,
al zie ‘k u noch arrem noch been;
gij wendt en gij weet uwen weg zo wel,
al zie ‘k u geen ooge, geen één.
Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?
Verklaar het en zeg het mij, toe!
Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn,
dat nimmer van schrijven zijt moe?
Gij loopt over ‘t spegelend water klaar,
en ‘t water niet meer en verroert
dan of het een gladdige windtje waar,
dat stille over ‘t waterke voert.
o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, -
met twintigen zijt gij en meer,
en is er geen een die ‘t mij zeggen kan: -
Wat schrijft en wat schrijft gij zo zeer?
Gij schrijft, en ‘t en staat in het water niet,
gij schrijft, en ‘t is uit en ‘t is weg;
geen christen en weet er wat dat bediedt:
och, schrijverke, zeg het mij, zeg!
Zijn ‘t visselkes daar ge van schrijven moet?
Zijn ‘t kruidekes daar ge van schrijft?
Zijn ‘t keikes of bladtjes of blomkes zoet,
of ‘t water, waarop dat ge drijft?
Zijn ‘t vogelkes, kwietlende klachtgepiep,
of is ‘et het blauwe gewelf,
dat onder en boven u blinkt, zoo diep,
of is het u, schrijverken zelf?
En t krinklende winklende waterding,
met ‘t zwarte kapoteken aan,
het stelde en het rechtte zijne oorkes flink,
en ‘t bleef daar een stondeke staan:
"Wij schrijven," zoo sprak het, "al krinklen af
het gene onze Meester, weleer,
ons makend en leerend, te schrijven gaf,
één lesse, niet min nochte meer;
wij schrijven, en kunt gij die lesse toch
niet lezen, en zijt gij zo bot?
Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog,
den heiligen Name van God!"

Guido Gezelle

Toelichting

Gyrinus natans: draaikever, een soort watertor
winklende: scherpe bochten beschrijvend
kabotseken: mutsje
spegelend: spiegelend
zo zeer: zo rap
kwietelen: kwelen
kapoteken: manteltje

Meer mannen willen mooi zijn

Uit de 7days

Ik heb zelf oren die meer dan normaal naar buiten staan, en dikke wenkbrauwen die doorlopen als ik ze niet steeds uit elkaar hou door te epileren. Toch ben ik niet van plan iets te laten snijden, knippen of plakken aan mezelf. Vroeger heb ik er wel eens over gedacht om mijn oren te laten corrigeren, zoals dat mooi heet. Toen zocht ik op internet over deze correctie en las een verhaal over een man die verdrietig was, omdat hij door zijn gecorrigeerde oren zijn persoonlijkheid kwijt was geraakt. En oren kon je wel laten corrigeren, maar niet scheef laten zetten. Er was voor deze man dus geen weg meer terug naar zijn persoonlijkheid die hij miste. Dit was voor mij maar een zwak argument tegen de correctie, want wie weet zou ik dat gevoel achteraf niet hebben?
Wat voor mij dan wel de reden is om nooit iets te laten veranderen aan jezelf, (zonder dat het medisch noodzakelijk is)?
Op tv zie ik dramatische programma's over mensen die door ongelukken, of vanaf hun geboorte gehandicapt zijn. Maar toch staan ze nog positief in het leven, ondanks dat ze er niet uitzien en bepaalde dingen niet kunnen doen. Daardoor ben ik mijzelf steeds meer een aansteller gaan vinden, elke keer als ik twijfelde aan mijn uiterlijk. Want die mensen zouden dolgraag in mijn schoenen staan, zonder dat ze ooit de kans hebben gehad om normaal te zijn.
Dus oorcorrectie of plastische chirurgie? Doe mij maar gewoon wat realistische programma's over mensen die het veel slechter hebben, dan word ik vanzelf weer mooier.

Mijn laptop terug: goed nieuws?

Een maand lang heb ik zonder actieve SIM-kaart gezeten en toen kwam daar ook nog eens bij dat mijn laptop en tablet kapot gingen… Gelukkig heb ik nu een nieuw abonnement en dankzij mijn handige papa en lieve mama heb ik nu weer een laptop en een tablet die het doen. Maar volgens het boek ‘Het ondiepe’ van Nicholas Carr moet ik ze niet zo dankbaar zijn… Internetten zorgt er volgens hem voor dat je hersenen niet meer lang over één onderwerp kunnen nadenken.

Het lijkt raar, maar er bestaan nog onervaren internetgebruikers op deze aardbol. De Universiteit van Californië vond er twaalf en onderzocht ze. Na een test te hebben gedaan , moesten ze moesten vijf dagen lang een uur internetten. Hierna moesten ze een vergelijkbare test doen. Gebieden die bij de eerste test niet actief waren, bleken bij de tweede test actief te zijn. En dit al na vijf dagen! Dit laat zien hoe snel de hersenen zich aanpassen aan het internetgedrag. Dit proces in de hersenen heet ervaringsafhankelijke plasticiteit en staat, zoals de naam al zegt, voor veranderingen die een tijd stand houden.

Hersenen passen zich dus aan. Maar dit kan ook positief zijn, dus dit zegt niets. De Iowa State University onderzocht wanneer we een tekst het best konden onthouden: als we die gewoon in één keer lezen of als we er zoals tegenwoordig met internet klikkend op woorden doorheen zappen. Het resultaat waren twee schokkende feiten: de ‘klikkers’ deden niet alleen langer over de tekst, maar ze hadden er ook nog eens minder van onthouden. De hersenen bij deze groep waren overbelast omdat ze niet alleen moesten lezen, maar ook nog eens moesten beslissen tussen keuzes om op te kiezen.

Als extra bewijs liet het King’s College in Londen proefpersonen een IQ-test maken. Als de mensen werden afgeleid met e-mails en telefoons, scoorden deze 10 punten lager dan een gemiddeld persoon uit een groep proefpersonen die niet afgeleid werden. Ze lieten trouwens ook een groep proefpersonen een jointje blowen en dit zorgde voor een resultaat van ‘maar’ 4 punten lager. Je kan dus beter een jointje blowen dan je telefoon en computer aanzetten als je een toets moet maken!

Helaas zijn computers nou eenmaal handig om te communiceren, ik heb mijn twee weken zonder ook maar nauwelijks overleefd. Naast het communiceren zorgt het internet voor snelle behoeftebevrediging en laten die nou net voor een verslaving zorgen. Dit verklaart dat iedereen zo afhankelijk van de computer wordt. Er zijn gelukkig ook positieve eigenschappen van de computer op te noemen: ze zorgen ervoor dat we sneller en beter hebben leren beoordelen en dat we beter in multitasken zijn geworden. Ik ga mijn mobiel, laptop en tablet mooi niet weg doen en ik denk niet dat iemand anders dat gaat doen na dit stukje, dus laten we dan maar gewoon aan deze positieve dingen denken. Maar als je je niet meer goed kan concentreren, weet je nu misschien waar dat aan ligt…

Verantwoord luieren

k heb een weekje vrij! Alleen zit het niet in me om nu lekker te ‘niksen’, ik plan liever mijn hele week vol zodat ik alsnog niet goed uit heb kunnen rusten. Maar nu blijkt uit onderzoek dat luieren je slim en gezond maakt! Dus als ik mijn laatste toetsen nog goed wil maken, moet ik misschien toch maar eens een ‘niksdoedag’ inplannen.

Het nieuws dat je slim van luieren wordt, kwam van neuroloog Sander Daselaar van de Universiteit van Amsterdam. Hij zag verschil in het leerproces als je meteen na het leren met iets ander mentaal actiefs verder gaat en als je rust na het leren. Met iets anders mentaals verder gaan na het leren blijkt het oude leerproces te stoppen, waarschijnlijk omdat de hersenen zich nu op zich nieuws moeten richten. Rusten na het leren blijkt er echter voor te zorgen dat het leerproces door blijft gaan, zonder dat men dat doorheeft. Zeven uur na het leren heb je het proces dan beter in je opgenomen als je rust hebt genomen.

Verder was het nieuws dat je gezond van luieren wordt al langer bekend. Één voordeel is dat je hersenen op deze manier beter uit kunnen rusten na een inspanning. Dit zorgt voor meer creativiteit, creatievere gedachten en meer vermogen om problemen op te lossen. Het tweede voordeel is dat je beter naar je lichaam kan luisteren. Veel mensen die vaak bezig zijn, zullen als ze even niets doen pas voelen dat ze veel ‘pijntjes’ hebben, een teken dat je lichaam nog niet hersteld is.

Wat er valt onder rust? Ik zou al snel denken aan een middagje films kijken, maar zelfs dat vindt Ad Vingerhoets, bijzonder hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Tilburg, te actief. ‘As je televisie kijkt, zijn je hersenen nog steeds heel actief bezig met informatie verwerken’. Het enige waarmee je je hersenen kunt laten herstellen is je mobiel, computer en televisie uit te zetten en lekker in een luie stoel te gaan zitten. Het helpt verder ook om plaats te nemen in een natuurlijk landschap waar je goed overzicht hebt. Waarschijnlijk komt dit omdat dit voor onze voorouders rustgevend was, omdat ze zo goed hun vijanden konden zien en dus minder hoefden op te letten.

Ik word al helemaal kriebelig als ik het lees: zomaar op een stoel gaan zitten en niets doen. Meer mensen blijken daar last van te hebben. Hoewel iedereen een verschillende hoeveelheid spanning nodig heeft, gaat iedereen de laatste tijd steeds intensiever met onze tijd om. Ik weet uit ervaring hoe verslavend een roes van adrenaline kan zijn, maar de experts adviseren juist de mensen die het vaak druk hebben extra te luieren om goed te herstellen. Ik wil eigenlijk wel slim en gezond aan mijn laatste periode voor school beginnen… Dus niet boos worden als ik even niet bereikbaar ben: dan ben ik vast mijn rustmomentje aan het nemen!

Rommelig

Een antiek instrument met een verhaal. Een heel kort verhaal is het helaas geworden. Dit is één van de eerste digitale orgels, zo lijkt het. Dat klinkt als iets exclusiefs en waardevols. Desondanks werd het voor een luttele tien euro te kijk gezet.

Met als goed doel de kerk, organiseren de christenen elk jaar in Nieuwerkerk een rommelmarkt. Door een geslaagd resultaat van mijn ouders vorig jaar, waren ze dit keer ook weer van de partij bij het Nieuwerkerkse verzamelpunt. Dit keer kochten ze een relatief lichte magnetron voor het appartement van mijn zus.

Wat moet een muzikant tussen de meubels, groenten en barbiepoppen? Als ik mezelf die vraag had gesteld van te voren, had ik dit orgel nooit gevonden. Een must-have voor elke moderne DJ die de gouden oude sound terug wil halen naar deze tijd. En voor tien euro wil iedereen wel succes maken.

Het spelletje blijft toch om iets dat je graag wil, toch nog goedkoper te krijgen dan wat ervoor gevraagd wordt. Het was sluitingstijd, en het werd kiezen of delen voor de christenen. Kiezen voor een luttel bedrag, of de orgel in stukken delen zodat het in de versnippermachine past. Net toen ik koos om toe te slaan, werd er al letterlijk toegeslagen door de kinderen die duidelijk hadden gekozen voor delen. Schuldig waren ze wel, maar strafbaar niet. Het was blijkbaar traditie dat de kinderen mochten beginnen met het slopen van al wat onverkocht bleef.

Zonder garantie of het orgel überhaupt nog aan kon, kocht ik het orgel voor vijftig cent. De enige schade die het leek te hebben was één toets die afgeschoten was door kattenkwaadjoch nr. 1, alias antiekvernieler.

Een paar noten gespeeld, maar dit orgel is het niet geworden. De afmetingen, de kapotte toets die een constante toon produceert en geen aansluiting voor de pc.. Het zit allemaal niet mee.
Tijd om het verhaal te beëindigen door dit massieve voorwerp nu echt te delen en bij het grofvuil te zetten.