zaterdag, februari 18, 2012

Pakman



Ik hoor het steeds meer naarmate de schoolgelegenheden er geschikt voor zijn. Ze zien mij als geboren businessman als ik mijn pak aan heb. Bij het schooldebat, en nu ook weer bij het valentijnsgala. Dus misschien ligt mijn bestemming wel in de zakenwereld. Klinkt niet gek, maar aangezien de zakenwereld alle sectoren ommantelt heb ik mijn studiekeuzeworkshop toch nog nodig om mijn weg naar deze wereld te vinden.

Schijn bedriegt. Hoewel een zakenman er van buiten op de foto’s koelbloedig en zelfverzekerd uitziet, is hij vanbinnen druk bezig dit zo te laten lijken. En er gaat natuurlijk ook een voorbereiding aan af. Wordt het een zwart, of grijs pak? Wat voor kleur overhemd moet daaronder?

Daarnaast moet je ook op je manieren letten. Iemand in pak die zich als een debiel gedraagt wordt niet serieus genomen. Daarom zorg ik ervoor dat ik tijdens het drinken laat zien hoe men een wijnglas hanteert. Dat er geen wijn of iets dat er maar mee te maken heeft in het glas zat, weet niemand. In dit geval prefereerde ik een malibu-cola. Want hoe je het ook draait of keert, ook zakenlieden hebben hun eigen smaak.

zondag, februari 05, 2012

Studies zijn als chocoladeletters

Schaatsen is echt iets van Nederland. Mijn nationalisme wordt me ontnomen door het feit dat ik niet tegen de kou kan en binnen bij de verwarming al ijskoude tenen heb. Toen ik de computer even te rusten gaf, pakte ik een boekje vol met handige tips die wetenschappelijk bewezen zijn. Zo las ik dat bij een onderzoek twee groepen mensen chocoladeletters moesten uitzoeken. Een groep had keuze uit “slechts” 6 soorten letters, de andere groep had keuze uit 30 verschillende chocoladeletters.

Wat bleek? De mensen die zoveel meer keus hadden, gaven aan meer plezier te hebben gehad onder het kiezen dan de andere groep. Maar ondanks de vele opties vermakend waren, gaven dezelfde mensen ook aan dat ze achteraf ontevredener waren met hun keuze ten opzichte van de andere groep. De conclusie die hieruit werd getrokken, was dat je achteraf bij een ruimere keuze onzekerder bent of je wel de juiste beslissing hebt gemaakt. Er waren immers zoveel andere opties dat de kans kleiner is dat je de beste keuze hebt gemaakt.

Als het goed is staat voor mij morgen een workshop op het programma voor mijn studiekeuze. Net als bij de chocoladeletters is de keus enorm. En zal ik achteraf ook ontevredener zijn omdat er nog zoveel andere studies waarschijnlijk beter waren. Zo’n onzeker gevoel had ik zelf al ondervonden, maar is nu dus ook wetenschappelijk bewezen. Maar wel één voordeel: in het uitkiezen van mijn studie zal ik wel enorm veel plezier hebben.

In Memoriam

 






woensdag, februari 01, 2012

Expeditie in de sneeuw


Lief aan La Norma gewend dagboek, dit is de laatste dag dat ik je schrijf omdat je dan genoeg weet en ik me volledig op het snowboarden kan concentreren. Vandaag stond mijn zus vroeg op omdat ze als fanatieke snowboardster elke minuut dat de lift dreigt te bewegen en we nog binnen zitten, een verloren minuut vindt. Ik was de aangewezen persoon om op deze vroege dag ons van stokbrood te voorzien. We hadden vandaag een volle snowboarddag kunnen hebben, als mijn zus niet naar de wc moest en geen last van haar teen zou hebben gehad. We hebben alle hoge pistes kunnen verkennen, tot en met de top dus. Bij sommige pistes leek het erop alsof de blauwe paaltjes op waren en er toen maar rode hebben neergezet. Daarentegen vertegenwoordigden er ook rode pistes de gedachten die ik had bij zwarte pistes. Dus bleven de pistes verrassend.

Voor het eerst in mijn leven ben ik ook van de beruchte zwarte piste afgegaan, en zelfs daarnaast off-piste gesnowboard. Echt boarden was het niet, meer remmen en in de meterhoge sneeuw ploffen. Als mijn snowboard de ontmoette sneeuw blauw maakte, zou er een blauw traject ontstaan zijn waarbij steeds blauwe remsporen en valkuilen zichtbaar waren.

Dat stoere gedoe op de piste mag wel beloond worden dachten mijn zus en ik. Maar in Frankrijk kijken ze nergens meer van op, en dit bleken ze duidelijk te maken door een crêpe te serveren dat meer naam heeft als lauw deegplakje met verdwaalde suikerkristallen. Maar op de onvruchtbare piste mag men blij zijn met wat hij krijgt. Jammer dat men daarvoor wel een hoge prijs betaalt.

Vandaag was ondanks de slappe hap geslaagd. De bindingen bleven goed zitten waardoor we ongestoord konden boarden. Eenmaal voldaan in ons appartement lag de hond er nog steeds uitgeteld bij. En in de spiegel zag ik mijn baard weer langer worden. Hulpeloos zonder scheermes wist ik dat hij zou blijven doorgroeien terwijl wij ons aan onze nachtrust tegoed zouden doen. Op naar nog drie dagen winterplezier.