Ondanks de aankomende toetsweek en het nodige werken aan mijn profielwerkstuk, koos ik ervoor om mee te gaan op wintersport. Niet met de mensen waar ik familiair mee ben, maar met mensen die al veel meer ervaring hebben en naar een groter skigebied gaan. Ik sliep niet ver van de piste vandaan, gelegen in het dorp Fiss te Oostenrijk. Degene met wie ik meeging, was al voor de 28e keer in dit skigebied. Met hem meegaan kon haast niet anders uitlopen op dat ik vaak zou vallen, met mijn 6e keer wintersport ervaring.
Dat viel wel mee. Of juist niet, want ik ben maar een paar keer gevallen en dankzij het dragen van een helm kon ik daarna onmiddellijk weer verder snowboarden. Op één keer na. Ik deed niks raars, de piste was één van de minst steile waar ik van af was gegaan, maar toch viel ik. Of mijn binding al los zat waardoor ik viel, weet ik niet, maar na de val zag ik dat mijn binding voor een deel was afgebroken.
Tijdens een val denk ik maar aan één ding: accepteer dat je gevallen bent. Forceer het niet door een arm uit te steken om jezelf op te vangen, en ontspan al je spieren. Je moet je gewoon laten gaan zodat je uiteindelijk afremt door sneeuwrollen te maken en niet doordat je de klappen opvangt om snel tot stilstand te willen komen. Meestal rol ik wel twee keer over de kop voordat ik stil lig.
Ondanks mijn eigen survivaltips tijdens het vallen, voelde ik achteraf pijn rond mijn enkel, niet toevallig aan de kant waar mijn binding was afgebroken. Als eerste dacht ik eraan dat ik mijn voet nog zou moeten kunnen bewegen, en dat lukte gelukkig. Mijn voet trilde wel wat na. Het leek me niet verstandig om direct verder te snowboarden en ik ben langs de kant van de piste in het zonnetje een mandarijn gaan eten. Want na een ongeluk te hebben gehad is het slechtste wat je kan doen in paniek raken.
Mijn skivriend met ervaring had met mij afgesproken dat als ik vermist was, ik bij de piste moest blijven en hij mij dan zou vinden. Zijn doodongerustheid verdween als sneeuw voor de zon toen ik nog in staat bleek te zijn hem vrolijk een stukje mandarijn aan te bieden.
Eenmaal in het appartement merkte ik op dat op mijn linkervoet naast mijn enkelbot nog een grote bobbel zat. Aan mijn rechtervoet had ik dat niet, en concludeerde dat mijn enkel opgezwollen was. De volgende dag werd ik met pijn in mijn voet wakker en leek het me beter niet te gaan boarden. Ik had geen dokter nodig om te weten dat mij maar één ding restte te doen. Met de voeten van de vloer, en uitrusten.
3 opmerkingen:
opgeknapt in de bergenlucht
met zo een uitzicht moet je wel snel opknappen! jammer dat je voeten hier nu geen deel van konden uitmaken, maar..ik neem aan dat zij al genoeg panorama's hebben mogen aanschouwen!
Als je een ongeluk hebt gehad is het beste dat je kunt doen: in het zonnetje een mandarijn eten. Weer wat geleerd dus: zorg dat je er altijd eentje bij je hebt.
Een reactie posten