student

Ik ben nu eindelijk een échte student. Ik studeer, heb een kamer, ga op donderdag uit en heb een kapotte fiets. Alleen m’n kamer in Eindhoven is nog niet echt smerig, maar dat komt omdat ik nog vaak thuis vertoef. Iets minder studentikoos dus.

Waar het uiteindelijk om gaat is natuurlijk de studie halen waar je aan begint. Deze week waren de eerste echte tentamens al. Zo snel gaat het. Eerst ken je een student alleen van stereotiep terwijl je thuis achter je computer studies ut zit te zoeken, en als je er dan zelf zit merk je dat je nog steeds jezelf bent. Dat klinkt heel logisch, en dat is het achteraf gezien ook.

Als er iets op de grond valt is er letterlijk geen hond die het opruimt. Als honden niet uitgelaten hoefden te worden en geen geld zouden kosten, waren ze een ideale toevoeging voor elk studentenhuis geweest. Tijdens de kamerspeurtocht waren er ook kamers te vinden die huisdieren toe lieten, maar daar heb ik nooit een kijkavond gehad. Jammer, anders had Bommel ook nog eens wat meegemaakt op zijn oude dag.
Mijn aandeel in de koelkast is gering, qua eten en drinken heb ik het niet breed. Maar gelukkig is er wel studentenhulp van buitenaf, afkomstig uit Geleen. Ik wil oma graag bedanken voor alle verrassingen die nu dankbaar in mijn kast verstopt liggen. Ondanks ik nu toch al dichterbij jullie ben dan wanneer ik in Nieuwerkerk zit, is een deel van jullie nu ook aanwezig in mijn kast. Of je daar blij moet zijn weet ik niet.

(Zuid) Limburg is in ieder geval veroverd!!

 

Zuid Limburg hebben we inmiddels al veroverd; oftewel: als jullie de bijlagen kunnen lezen dan zie je dat ons persbericht in ieder geval al in de toonaangevende kranten van (Zuid) Limburg is geplaatst.

 

 

 

 

Nu is het aan ons om vooral ook de rest van de wereld (nou ja, met de rest van Nederland zouden we ook al tevreden zijn.....) te gaan veroveren!!

 

 

 

 

 

Ik weet niet of het te lezen is, maar wie de oorspronkelijk bestanden wilt ontvangen weet mij te vinden!

 

Wordt vervolgd!

 

Niet zo gek dat Lieske zo hard moest trainen ....

'De voetbalbond van Singapore heeft onlangs bekend gemaakt dat de twee laagst geklasseerde clubs van de S-League (de hoogste competitie) een boete moeten betalen. Nummer 13, de hekkensluiter, krijgt een rekening van omgerekend € 31.000 euro voor zijn kiezen. De een na slechtste club kan een boete van € 19.000 verwachten.

Een woordvoerder van de S-League verklaarde: ‘We hopen dat deze boetes de clubs zullen aanmoedigen beter te gaan presteren’. De bond verwacht dat de boetes hoog genoeg zijn om de clubs te dwingen het goed te doen, maar niet zo hoog dat ze noodgedwongen uit de competitie moeten stappen.

Overigens maakte de bond ook bekend dat het prijzengeld voor de beste teams is gestegen. Tampines Rovers en DPMM Brunei vechten om de titel. Op 2 november wordt duidelijk wie er met het geld vandoor gaat. De pechvogel is al bekend. Woodlands Wellington FC zal de hoogste boete opgelegd krijgen.'

Ónger de Buimkes.

Het moest er eens van komen dat ons die vraag gesteld werd.

En vandaag kwam die dan ook: "Hoe hebben jullie dit stamineke ontdekt?"
"O, we komen hier sinds we een tom-tom hebben."
"??????"
"Nou, toen we een keer door de straat reden, stond-ie kennelijk nog aan en hoorden we hier voor de deur duidelijk: Bestemming bereikt".      

                                   

Omdat Sanne zelf geen BLOGGER account heeft zal ik namens mijn dochter (en jullie kleindochter, nicht en/of ander familielid) de volgende boodschap met jullie delen:

Zoals jullie al wisten denk ik, 9 november zal ik eindelijk eens volwassen worden! En dat zal ik dan ook die dag vieren.
Aangezien ik tot 5 uur in Duitsland op stage zit, zijn jullie van harte welkom om 6 uur (18.00 uur) bij ons huisje! (Ir. Bogaertstraat 62 in Heerlen)
Ik hoop dat jullie er ook bij kunnen zijn!

Dus...... GRAAG even vooraf melden wie wil komen en met hoeveel personen, want anders krijgen we alle chili en kip NOOIT op!

Op het nippertje zaalvoetbal

Waar eerstejaarsborrels toch niet goed voor zijn. Eerst was ik nogal sceptisch over het doel van de borrel; nieuwe leden beter leren kennen. Waarom zouden die ouderejaars ons zomaar beter willen leren kennen? Toch was het geslaagd doordat de slimme ondernemers een succesvol studentenmiddel hadden ingezet: bier.

De opdracht aan de studenten was om samen als eerstejaar en ouderejaar aan de bar te komen en degene achter de bar iets over de andere persoon te vertellen. Wist je genoeg van de ander, dan kregen beide studenten een gratis biertje of “exclusieve cocktail”. Het was de secretaris van mijn studievereniging die mij beter wilde leren kennen. Hij stelde toen voor dat ik een keer mee ging doen met het zaalvoetbalteam van Intermate, onze studievereniging. Een klein gesprekje voor een biertje, en meteen zo’n leuk aanbod. Meteen geaccepteerd dus.

Deze dinsdag mocht ik meedoen. Van het team, niet van de man achter de sporthalbalie. Ik had nog geen sportpas omdat ik voor ik mijn nieuwe kamer er nooit gebruik van kon maken, dus kon ik niet inchecken met een pasje. Meteen wilde ik geen problemen veroorzaken maar oplossen, dus vroeg ik of we dit terplekke konden regelen. Dat kon, maar dan moest ik wel €82,50 pinnen. Sinds ik studiefinanciering heb, staat het meeste geld op een spaarrekening om de schulden in de toekomst te beperken. Dus stond ik daar voor een piepend pinapparaat met onvoldoende saldo.

Terug naar het internaat om geld van mijn spaarrekening op mijn betaalrekening te zetten. Ondertussen was de warming-up waarschijnlijk al begonnen, maar ik wilde de wedstrijd sowieso halen. Toen bleek het geld er niet meteen op te staan zoals het normaal wel het geval is. Dus maakte ik nog een keer geld over omdat het misschien fout was gegaan. Dit stond er ook niet meteen op, dus gebruikte een nog een snel-inlogcode waarmee je kleine bedragen kunt overmaken. Langer wachten tot het geld erop zou staan had ik niet. Weer terug naar de zaal, pinnen proberen, en anders maar aan de wedstrijd deelnemen als toeschouwer.

“Transactie geslaagd” maakte mij dolgelukkig omdat mijn snelle handelswerk werd beloond. De wedstrijd was al begonnen, maar toch kon ik nog even doorwisselen. Zonder warming-up waardoor ik na de wedstrijd mijn enkel bleef voelen, speelde ik vrij sloom en onbepalend. “Mijn” team had uiteindelijk gewonnen, waardoor ik geen reden kon zijn voor het eventuele verlies. Sportpas en zaalvoetbalteam binnen, nu alleen nog oefenen voor de zaal.

Laptop reinforcements

Hij is eindelijk binnen! En samen met mijn nieuwe mobiel, kamer en campuskaart is mijn laptop de afsluiter van mijn benodigdheden dit schooljaar. Misschien ben ik nog iets vergeten, maar als dat zo is, kan ik dat nu snel regelen met behulp van mijn nieuwe faciliteiten.

Met fingerprint detector maar zonder microfoon, is de efficiëntie van de laptop misschien wat verwaarloosd. Want ook al is de laptop niet bedoeld gezellig te skypen met vrienden, is het wel handig om te kunnen overleggen via skype voor bepaalde opdrachten. Want daarvoor heb ik de HP met 50% korting gekregen: als hulpmiddel bij de technische studie. Ben benieuwd naar wat voor zware berekeningen de laptops nog moeten gaan uitvoeren, als je ziet wat er zich onder de motorkap bevindt. Genoeg vermogen om alle bekende schoolprogramma’s tegelijk te runnen en meer. De laptop is krachtig genoeg voor de meest recente games. Om duidelijk te maken dat de laptop niet bedoeld is als main computerstation, vertegenwoordigen de schijven gezamenlijk niet eens 500 GB ruimte. Films thuis downloaden, is vermoedelijk de boodschap van de TU.

Goede laptop dus, maar die moet dan ook een aantal jaar meegaan en wordt pas door de TU voor de helft betaald nadat je de studie zonder vertraging afrondt. Geschikt voor vooral de achterste rij in de collegezalen, waar de web science studenten zitten en een aantal zware spellen spelen. Maar nu hoorde ik dat ze in Geleen ook een nieuwe laptop aanschaffen. Ik ben benieuwd in hoeverre ik nog kan opscheppen met mijn high-tech laptop nadat de buit op de Bilderdijklaan is binnen gesleept. Want ook daar komt meestal elektronica binnen dat veel meer aan kan dan nodig is.

Winnende brief

Voor oop die dacht dat het alleen aan de brief lag, dat voor succes zorgt. De babbel is ook van belang oop ;). Want de brief had ik al vaker gebruikt en heeft niet altijd tot een kijkavond geleid.

Hoi,

Ik ben Hub, 18 jaar. Ik ben dit jaar begonnen aan de studie Technische Innovatiewetenschappen(Psychology & Technology) van de TU/e. Ik woon nu nog met mijn ouders in Nieuwerkerk aan den IJssel, en vanaf daar is het heen en terug naar Eindhoven elke dag 4 uur reizen. Daarnaast lijkt het me leuk om tijdens mijn studie zelfstandig te wonen en nieuwe mensen te leren kennen, wat erop neerkomt dat ik heel graag een kamer in Eindhoven wil hebben.

Mijn interesses zijn breed, waarbij muziek en sport centraal staan. Ik zat/zit op voetbal en jiujitsu, volgde saxofoonlessen, heb daarnaast ook een elektrisch drumstel en piano thuis staan en ik maak veel muziek via de computer. Ik ben op zoek naar een kamer waarbij ik met andere studenten leef die op zoek zijn naar een jongeman om samen dingen mee te doen(zoals koken en eten), maar ook af en toe indien nodig zelfstandig tijd besteden. Ik sta open voor de nieuwe wereld van het studentenleven. Als eerstejaars en thuiswonende heb ik natuurlijk nog 0,0 ervaring en hoop dat een groep gezellige studenten mij de mogelijkheid gaat geven deze wereld te leren kennen. Ik hoop op antwoord zodat ik zo snel mogelijk mijn eigen plekje in Eindhoven krijg!

Groeten, Hub

5 oktober blijft een speciale dag

Wat gaan we doen? We wilden graag iets ondernemen in Gerards stijl. Pieker pieker, we waren er nog niet uit tot de oplossing zich vanzelf aandiende: op een wandeling door Lauenstein, nota bene LAUENSTEIN... stuitten we op een circustent. Circustent? Hier? Hij stond op een terrein tegenover de school en naast/onderaan het slot. Ik was al vuurrood door de inspannigen (tis pittig wandelen met die stijgingen) maar vond nog net genoeg adem om een gesprekje aan te knopen met de circusfamilie die er net was aangekomen. "Als u wilt kunt u onze dieren bezoeken maar laat onze geitjes leven want die heb ik morgenvroeg nodig!" Ik vroeg of ze niet zwaar op de maag lagen voor ontbijt en het duurde even voor hij die grap begreep. Zijn zus schoot hem te hulp en zei dat het humor was... Ze bleken een projectcircus, het eerste Oostduitse maar het begrip projectcircus was in Duitsland al lang een begrip, kenden wij het niet? Nee, maar wij hebben dan ook geen kinderen maar het idee is geweldig! Ze worden gehuurd door een school en trainen dan 2 dagen met alle kinderen voor verschillende acts waarna 2 voorstellingen volgen. En ja, ze hadden ook een voorstelling op 5 oktober. Kijk, dat zou Gerard zowel als kind (meedoen) als als volwassene zeker geweldig hebben gevonden, althans het idee. Of de uitvoering met het kleine groepje Lauensteinse kinderen een groot succes zou worden... Maar goed, we wilden het gaan bekijken en zouden er ongetwijfeld een paar Gerardjes uithalen tussen de clowns of jongleurtjes. Een kleine Master Giel, vast wel.

We slenterden op 5 oktober naar de grote tent en verwachtten samen met een groepje ouders het spektakel te gaan bekijken. We kwamen 5 minuten voor aanvang van de voorstelling aan en... pasten er nauwelijks meer bij! Ongeveer 500 bezoekers en een overvolle tent. Er werden 2 stoeltjes voor ons bijgesleept en we werden ergens tussengepropt. Waar kwam al dat volk vandaan? Aha, van alle omliggende dorpen, er deden meer scholen mee. Wat daarna gebeurde overtrof totaal onze verwachtingen: een wervelende, ruim 2 uur durende show! Veel lichteffecten en rookwolken die het geheel heel professioneel maakten, allemaal groepjes kinderen in gelijke kostuums die waren aangepast aan de acts. Ruim honderd kinderen! Sommigen waren echte acrobaatjes, anderen deden dansjes met verenslangen die fluoresceerden in de discolichten. Geweldige effecten. Alles volgde elkaar snel en zeer gedisciplineerd op. En dat hadden ze allemaal binnen 2 dagen voor elkaar gekregen, ongelooflijk! Een act met 2 paarden en allemaal geiten werd uitgevoerd door een groepje kinderen waarvan er zelfs eentje in een rolstoel zat. Ik kon de acts niet tellen, zoveel verschillende acties hebben ze geoefend, van duiven tot acrobatiek, van goochelen tot een paar zeer knappe clownacts. En allemaal kleine guppen hoewel ook 1 meester zo dapper was om mee te doen, als clown dan.

Maar wie kwam het beste in aanmerking om Master Giel te zijn? Er waren een paar blonde kleine clowns met microfoons om die prachtige verhaaltjes naspeelden, er was er eentje die eruit sprong omdat hij quasi koorddanste met een rood rokje aan en met grote flapschoenen aan. Die was echt in de wieg gelegd voor dat baantje. Of dat dappere jongetje dat die grote slang vasthield?

Nee, mijn keus is gevallen op de begin- en eindact:
Het begon met een jongetje dat in gewone kleding met een rugzak om helemaal alleen de ring instapte. Hij keek rond en maakte een "aha"gebaar en begon toen zijn rugzak af te doen en zich om te kleden tot clown. Ging vervolgens in alle rust aan een tafel in het midden van de piste zitten en schminkte zichzelf tot clown. Nam daar echt even de tijd voor en had het geweldig voor elkaar. Toen nog de neus op en de hoed en jawel, de eerste clown was geboren. Heel dapper, ik had het niet gedurfd maar onze Gerard zeker wel.
Hetzelfde jongetje deed de eindact. Hij kwam binnen, dit keer kwam de circusmeester op de achtergrond mee en vertelde een paar treffende zinnen terwijl het jongetje zich afschminkte en zich weer verkleedde naar zijn eigen plunje inclusief rugzak om te tent te verlaten. Maar niet voordat hij de circusmeester omarmde terwijl die de woorden uitsprak die de show moest bewerkstelligen: samenwerking van alle rassen, gezamenlijke vreugde tijdens alle acts (er waren Vietnamezen tussen en een paar donkere kinderen). "De kinderen tonen hoe het moet, nu de volwassenen nog..."
Een mooie manier om de show te beginnen en eindigen, een daverend applaus volgde.

Dat was een act voor Gerard geweest, in mijn ogen de belangrijkste act van de hele show.Zeer zeker de dapperste. De spil van de show.

We hebben genoten, het was wervelend en zowel artiesten als publiek genoten continu. Er komt een DVD en ik probeer die te pakken te krijgen. Er zijn ook projectvakantieweken maar helaas zijn alle kleinkinderen te oud maar ze zouden het zeker geweldig hebben gevonden, net als Gerard. Zowel als kind als volwassene en zeker als vader!

Kortom: we hebben Gerard passend "herdacht", tenminste dat vind ik zelf. Ik hoop dat we volgend jaar weer zoiets vinden maar zo geweldig aan deze keer gaat het vast niet meer lukken maar we blijven ons best doen! Gelukkig was Gerard erg veelzijdig dus dat maakt onze keuze groot.

John en Ine

http://projektcircus.de/119/Projektwoche/Bildergalerie.html
http://projektcircus.de/119/Projektwoche/Bildergalerie.html