5 oktober blijft een speciale dag

Wat gaan we doen? We wilden graag iets ondernemen in Gerards stijl. Pieker pieker, we waren er nog niet uit tot de oplossing zich vanzelf aandiende: op een wandeling door Lauenstein, nota bene LAUENSTEIN... stuitten we op een circustent. Circustent? Hier? Hij stond op een terrein tegenover de school en naast/onderaan het slot. Ik was al vuurrood door de inspannigen (tis pittig wandelen met die stijgingen) maar vond nog net genoeg adem om een gesprekje aan te knopen met de circusfamilie die er net was aangekomen. "Als u wilt kunt u onze dieren bezoeken maar laat onze geitjes leven want die heb ik morgenvroeg nodig!" Ik vroeg of ze niet zwaar op de maag lagen voor ontbijt en het duurde even voor hij die grap begreep. Zijn zus schoot hem te hulp en zei dat het humor was... Ze bleken een projectcircus, het eerste Oostduitse maar het begrip projectcircus was in Duitsland al lang een begrip, kenden wij het niet? Nee, maar wij hebben dan ook geen kinderen maar het idee is geweldig! Ze worden gehuurd door een school en trainen dan 2 dagen met alle kinderen voor verschillende acts waarna 2 voorstellingen volgen. En ja, ze hadden ook een voorstelling op 5 oktober. Kijk, dat zou Gerard zowel als kind (meedoen) als als volwassene zeker geweldig hebben gevonden, althans het idee. Of de uitvoering met het kleine groepje Lauensteinse kinderen een groot succes zou worden... Maar goed, we wilden het gaan bekijken en zouden er ongetwijfeld een paar Gerardjes uithalen tussen de clowns of jongleurtjes. Een kleine Master Giel, vast wel.

We slenterden op 5 oktober naar de grote tent en verwachtten samen met een groepje ouders het spektakel te gaan bekijken. We kwamen 5 minuten voor aanvang van de voorstelling aan en... pasten er nauwelijks meer bij! Ongeveer 500 bezoekers en een overvolle tent. Er werden 2 stoeltjes voor ons bijgesleept en we werden ergens tussengepropt. Waar kwam al dat volk vandaan? Aha, van alle omliggende dorpen, er deden meer scholen mee. Wat daarna gebeurde overtrof totaal onze verwachtingen: een wervelende, ruim 2 uur durende show! Veel lichteffecten en rookwolken die het geheel heel professioneel maakten, allemaal groepjes kinderen in gelijke kostuums die waren aangepast aan de acts. Ruim honderd kinderen! Sommigen waren echte acrobaatjes, anderen deden dansjes met verenslangen die fluoresceerden in de discolichten. Geweldige effecten. Alles volgde elkaar snel en zeer gedisciplineerd op. En dat hadden ze allemaal binnen 2 dagen voor elkaar gekregen, ongelooflijk! Een act met 2 paarden en allemaal geiten werd uitgevoerd door een groepje kinderen waarvan er zelfs eentje in een rolstoel zat. Ik kon de acts niet tellen, zoveel verschillende acties hebben ze geoefend, van duiven tot acrobatiek, van goochelen tot een paar zeer knappe clownacts. En allemaal kleine guppen hoewel ook 1 meester zo dapper was om mee te doen, als clown dan.

Maar wie kwam het beste in aanmerking om Master Giel te zijn? Er waren een paar blonde kleine clowns met microfoons om die prachtige verhaaltjes naspeelden, er was er eentje die eruit sprong omdat hij quasi koorddanste met een rood rokje aan en met grote flapschoenen aan. Die was echt in de wieg gelegd voor dat baantje. Of dat dappere jongetje dat die grote slang vasthield?

Nee, mijn keus is gevallen op de begin- en eindact:
Het begon met een jongetje dat in gewone kleding met een rugzak om helemaal alleen de ring instapte. Hij keek rond en maakte een "aha"gebaar en begon toen zijn rugzak af te doen en zich om te kleden tot clown. Ging vervolgens in alle rust aan een tafel in het midden van de piste zitten en schminkte zichzelf tot clown. Nam daar echt even de tijd voor en had het geweldig voor elkaar. Toen nog de neus op en de hoed en jawel, de eerste clown was geboren. Heel dapper, ik had het niet gedurfd maar onze Gerard zeker wel.
Hetzelfde jongetje deed de eindact. Hij kwam binnen, dit keer kwam de circusmeester op de achtergrond mee en vertelde een paar treffende zinnen terwijl het jongetje zich afschminkte en zich weer verkleedde naar zijn eigen plunje inclusief rugzak om te tent te verlaten. Maar niet voordat hij de circusmeester omarmde terwijl die de woorden uitsprak die de show moest bewerkstelligen: samenwerking van alle rassen, gezamenlijke vreugde tijdens alle acts (er waren Vietnamezen tussen en een paar donkere kinderen). "De kinderen tonen hoe het moet, nu de volwassenen nog..."
Een mooie manier om de show te beginnen en eindigen, een daverend applaus volgde.

Dat was een act voor Gerard geweest, in mijn ogen de belangrijkste act van de hele show.Zeer zeker de dapperste. De spil van de show.

We hebben genoten, het was wervelend en zowel artiesten als publiek genoten continu. Er komt een DVD en ik probeer die te pakken te krijgen. Er zijn ook projectvakantieweken maar helaas zijn alle kleinkinderen te oud maar ze zouden het zeker geweldig hebben gevonden, net als Gerard. Zowel als kind als volwassene en zeker als vader!

Kortom: we hebben Gerard passend "herdacht", tenminste dat vind ik zelf. Ik hoop dat we volgend jaar weer zoiets vinden maar zo geweldig aan deze keer gaat het vast niet meer lukken maar we blijven ons best doen! Gelukkig was Gerard erg veelzijdig dus dat maakt onze keuze groot.

John en Ine

http://projektcircus.de/119/Projektwoche/Bildergalerie.html
http://projektcircus.de/119/Projektwoche/Bildergalerie.html