Puths interview

­­­­Wie excentrieke persoonlijkheden tegen wil komen doet dit niet simpelweg door ze te gaan zoeken onder de beumkes of bij de snackbar waar de beste salade niet meer dan een dekmantel is om de ongezonde zaak te verhullen. In Puth musse zijn, als se een karakter wil ontmoeten.

Bridgen, Jeu de boulen en elke dag een nieuw boek aanschaffen zijn de schokkende bezigheden van W. Gielkens, wachtend op een maaltijdsalade tesamen met zijn vrouw en dochter te Puth. Een veeleisend man, wie het contact met zijn kleinzoon abrupt afbreekt wanneer een cijfer lager dan een zeven wordt gehaald. Als hij echter zelf de bridgekaarten op tafel moet leggen, volstaat 53% al om mee te pronken. Bij het boulen met de ballen trekt de vrouw haar wenkbrauwen op wanneer blijkt dat W. Gielkens slechts naar de helft van de boulesgelegenheden gaat(aldus W.Gielkens zelf). Dit staat gelijk aan 12,5, aangezien er totaal 25 gelegenheden zijn.

Voor een man van stand is dit niet genoeg om het leven smaak te geven en zo wordt er ook door de heer W.Gielkens graag samen met zwartwerkers in de tuin gewerkt. En daarna wordt er geprobeerd om de arbeid met een flesje wijn af te kopen, waarbij eigen deelname gebruikelijk is. Wat de laatste plannen zijn? “De tuin vol laten gooien met vuurstenen” en voor de rest gewoon de boules de boules laten.

Voor taalminnenden e.a.

Beste Wiel,

Ik heb met veel plezier vastgesteld dat Hub ten zeerste literaire inspiratie heeft opgedaan in Yerseke, en dat nog wel in ons gezelschap. Allicht hebben de schier onbeperkte mosselen ook een rol gespeeld.

Dank zij Hub kunnen wij nu aan de slag. Zo is er bij jullie een plaats die Schiermonnikoog heet. De vraag dringt zich meteen op : gaat het hier om een oog toebehorend aan iemand die bijna monnik is , of om een monnik die bijna een oog heeft ?

Wij voelen duidelijk aan dat "schier " een eerder oud woord is. Daarom leek het mij aangewezen om de betekenis ervan eens na te kijken in een uitgave van ons aller van Dale van het jaar 1924, schier een eeuw oud en dus zeer gedegen. Wat leren wij daar over de betekenissen van het woord ?

1 [ gewestelijk] : wild, onbesuisd

2 [ oudtijds ] : snel, gauw , spoedig

3 bijna , ongeveer

Oudtijds bestond Zuid-Beveland uiteraard ook al, maar toen vond men blijkbaar dat het al snel, gauw of spoedig een eiland zou worden. En als het gewest ook nog klopte, ook een onbesuisd eiland.

Maar bij Van Dale tref je ook nog een reeks andere betekenissen van "schier "aan , zij het dan "gewestelijke " :

- wit

- grijs, grauw

- zindelijk, keurig , net, helder

- onvermengd, zuiver

- schraal

- vuil, bedorven

en als toemaatje : schiere eieren waren onbevruchte eieren.

Moraal van dit verhaal : vroeger kon je voor schier alle begrippen schier als adjectief of bijwoord gebruiken : net of vuil , wit of grauw, het was altijd goed.

En om het af te ronden : een schieraal is geen paling die schier een paling is, maar " de beste paling met zwarte rug en helderwitte buik ". En daarmee kunnen wij dan terug naar het visrestaurant in Yerseke waar alles begon.

Met schier onbeperkte groeten aan allen die dit lezen,

Hugo

P.S. Wiel , het lukt mij niet kopie door te sturen aan Hub. Doe jij dat ?

Bij dezen dus, Hugo  

Het weekendwoord

Beter laat dan nooit; ik wilde alweer een paar weekenden geleden de eer doen aan een woord dat een speciale betekenis heeft. Het woord van het weekend was schier. Ik kende dit woord alleen uit het woord schiereiland, maar zonder dat ik wist wat een schiereiland precies was.

Gelukkig valt er voor iemand die niet precies weet wat iets is, altijd nog wat te leren in het weekend. En waar leer je de betekenis van schier beter dan op een schiereiland zelf? Te Zuid-Beveland bevonden we ons, als ik mij niet vergis. Dus zaten wij niet op een eiland, maar op een stukje vasteland dat ieder moment als eiland los zou kunnen springen als het streepje land tussen schiereiland en vasteland zou breken. Zo leerde ik dat schier ”bijna”, “net niet”, of “heel erg lijkend” betekent. De basis van de betekenis, maar wie heeft tegenwoordig nog zo’n overvloed aan weekenden dat hij met de basis genoegen kan nemen?

Etend van de beste mosselen uit Nederland, die ook bij de Belgen in de smaak vallen, kwam men tot de conclusie aan tafel dat Hugo, schierburgemeester van Antwerpen, nogal op Urbanus leek. Hugo is dus een schierUrbanus. En wanneer John achteraf na het spelen van spelletjes of beleggen erachter komt dat een andere keuze nét meer potentie had moeten hebben, kan dus alleen tevreden zijn met schierpunten of schiergeld. En probeer daarmee maar eens eieren voor te kiezen. En er zijn vorig jaar dus ook een paar ex-klasgenoten schiergeslaagd.

Als iets het net niet helemaal is, komt schier van pas. Een handig en dankbaar woord dus. Want is het niet juist dat “net niet helemaal” wat we in overvloed lijken hebben? Dat het net niet zo is als we gewild hadden? De perfectionisten en zeurpieten onder ons leiden een schierleven. Voor zoveel mensen een herkenbaar woord, en toch wordt mij na 18 jaar pas de betekenis ervan duidelijk. Het blijkt wel weer, dat de Nederlandse taalbeheersing onder niveau is. Ik zal het woord wel niet helemaal goed begrepen hebben. Ik gaf het woord een echte schierbetekenis, en heeft daardoor voor zijn doen maar een schierbestaan.

Reserveren gewenst

Wie 25 december niet  hoeft te werken, dus geen lunchpakketje hoeft klaar te -laten- maken en misschien ook wel helemaal geen zin heeft zo'n vrijde dag veel tijd aan zijn middagmaal te besteden, die treft 't.

Want we hebben catering bedrijf Zeelen, onlangs nog onderscheiden met een zoveelste ster, bereid gevonden op die dag voor het oude tarief (het nieuwe gaat in op 1 januari a.s. heb ik begrepen) een goed verzorgd maal te serveren op adres Bilderdijklaan 7, te Geleen, met als norm: het hoeft niet weinig te zijn als 't maar lekker is.

Reserveren is gewenst.

Wie?

Gaarne antwoord en eventuele aanvulling op onderstaande teksten.

                   

 Wie zit er nog viefjes bij?

 Zij die al oma zijn                                                   Of zij die het nog moeten worden?

  Foto Roy Schepers

Leergeld

Dat ze zo’n fijne mountainbike meenemen is achteraf gezien wel logisch, ook al ben ik zeer teleurgesteld in de goedaardigheid van het dorpse Nieuwerkerk. Maar dat ze ook een lelijke half kapotte stundentenfiets stelen nadat ik er een kwartiertje op had gefietst, maakte het plaatje compleet. Dieven zijn ratten.

Als parasieten werken de dieven de mensen tegen door aan hun Nederlandse stalen ros te komen. De politie zou ze tegen moeten gaan door doodsimpel vallen uit te zetten en de dieven te vangen. Gewoon een fiets( met een blokje kaas erop) en de klus is geklaard.

Ik zou dieven eigenlijk niet met ratten mogen vergelijken. Dieven zijn nog erger dan ratten; ratten kunnen zich er niet bewust van zijn wat ze anderen aan doen, terwijl dieven dat wel weten. Dus moeten dieven ook erger dan ratten gestraft worden. En laten we hopen dat er geen land is waar dieven, net als ratten, als heilige reïncarnatieschepsels worden gezien.

Maar helaas doet de politie niks. Dat vrijwel heel logisch is, want die heeft het veel te druk met boeven vangen? Als ratten niet gevangen worden, is er nog een andere oplossing. Het stoppen met het spekken van de voorraadkast, zodat ze uiteindelijk uithongeren. Dat is de les achter de fietsendiefstal. En men leert ervan nog achterdochtiger te worden, maar het kan blijkbaar niet anders. We kunnen sommige mensen niet vertrouwen, en erger nog is dat ze waarschijnlijk naast ons in de trein reizen op weg naar de plek waar ze onze fietsen doorverkopen.


De gedachte van het weggegooide geld bleef mij twee keer sterk in het hoofd zitten. Al was het meer de woede dat de dieven ervan zouden profiteren, die zo krachtig was. Als de fiets door een storm weg zou waaien zou ik het alleen uiterst jammer vinden. Om de intensiteit van die woede weg te krijgen, doe ik maar alsof het leergeld is, net als bij beleggen. Alleen bij beleggen kies je ervoor om het geld eventueel kwijt te raken. En in feite is het ook nuttig leergeld geweest. Maar ondanks mijn leergierigheid, wil ik op dit gebied nóóit meer iets leren.

Prettig Angstpark

Goed staaltje marketing bij pretpark Walibi. In de zomer is er genoeg vraag naar een dagje warm weer met attracties en gezellig duur eten. Maar naast vraag en aanbod geschaald op het bedrag per kaartje, wordt de vraaglijn van de kaartjes beïnvloed door nog een andere factor. Het seizoen. In de kou twee uur wachten om 5 minuten heen en weer geslingerd te worden is absoluut geen pretje. En in plaats van passief op bezoekers te hopen, komt Walibi actief met een nieuw product / dienst. Halloween.

"Wij" als gezin gingen niet zo vaak naar pretparken vroeger, waardoor ik nog nooit in Walibi was geweest. Gelukkig werd ik mee gevraagd door een teamgenoot, en kon ook ik eindelijk eens na achttien jaar in de hoogste achtbaan van Nederland. Overdag was er niks te zien van de halloweensfeer, op een paar voorbereide podia voor de avondshows na. Je kon er alleen in de avond zijn als je ook een kaartje voor de dag had, dus was het goed druk, zo in oktober.

Ik kan in een bus al misselijk worden, en heb in de Efteling een keer mijn boterhammen met kaas weer via dezelfde kant eruit laten lopen zodra ik uit een kinderattractie kwam. Ik wist dus al dat het een duur kaartje zou worden als ik na de eerste de beste achtbaan op een bankje zou zitten met een groen hoofd en een kaasboterhammen-fobie. Zo rebels als ik tegen mijn overgevoelige evenwichtsorgaan was, gokte ik erop dat reispilletjes ook voor pretparken geschikt waren. Het was immers tegen wagenziekte, en een achtbaan bestaat meestal uit aaneengesloten vierpersoonswágentjes. Goeie gok, want enigszins versuft bracht ik de dag dan soms wel duizelig, maar niet misselijk door.

De schemering nam enge figuren met zich mee die zich verspreidden over 3 “scare zones” in het park. Ook al zag je het aankomen, ik schrok van elke plotselinge beweging mijn kant op. Je kunt het angst noemen, ik noem het alertheid geschonken door de oosterse vechtkunsten. Je kon voor een kleine aanbetaling een extra attractie bezoeken, waarvoor wij “The Funhouse of Fear” bezochten. Eerst leek de titel niet te kunnen kloppen, maar uiteindelijk was de verklaring duidelijk genoeg; je schrok je binnen te pletter, en kon er eenmaal veilig buiten om lachen.

Momentum(voor Ellen Coumans)

Nu is het net
en net was het nu

Het nu is er nooit
maar is er wel geweest
een heel klein momentje
dat even heeft bestaan

maar ook voor nu is er
een tijd van komen en gaan

Nu is voorbij
slechts op het netvlies gebrand
als een herrinering in de rij
maar wat is er dan
op het nuvlies beland?

We moeten in het nu leven
zeggen de wijzen
maar dat ene moment
levensduur van het kleinste kaliber
Is voor de meesten ongekend