Akoestisch bewustzijn

Terwijl ik dacht van meer mensen gehoord te hebben dat ze het vakkenpakket “The Science of Sound and Music” hadden gekozen, keek ik verbaasd op toen er bij het eerste vak “Acoustic Awareness” slechts 13 studenten aanwezig waren. En dat terwijl het een vak voor de hele TU is. Waarschijnlijk kwam het voor de TU zelf wel goed uit, konden ze eindelijk hun belofte waarmaken dat op deze universiteit de leerlingen-leraren verhouding zo goed is. Waardoor er zoveel meer interactie zou zijn dan op andere universiteiten. De interactie was er nog niet helemaal, maar de verhouding van 13 studenten en 7 professionals was er in ieder geval wel.

Vier uur lang werden korte presentaties gegeven. Het werkte beter dan de normale colleges, op deze manier reset je steeds de “na 15-minuten afdwalen timer” per spreker. Daarnaast namen de sprekers ook regelmatig een voorwerp mee wat de presentatie interessanter maakte.

Het eerste onderwerp was de oneindige toename van de toonhoogte, een trucje of akoestische illusie, zoals die vergeleken werd met de oneindige trap van Escher. Er werd nog uitgelegd hoe het precies werkte, maar dat was te kort, of ik te dom.

Bouwprojecten uit Den Haag en Utrecht kwamen in andere presentaties voorbij; muziekgebouwen voor musicals, dansvoorstellingen, concerten, enz. Dromen werden gedeeld over materialen die van dempend naar galmend konden veranderen. Dat blijft overigens toekomstmuziek.

Voor het beste idee op ondernemingsgebied, vond ik de afgestuurde student die zijn eigen spin-off company van de TU opzette, en een unieke technologie ontwierp om geluid in beeld om te zetten, en zo trillingen die bijvoorbeeld ongewenste geluiden in fabrieken of producten, te leren begrijpen en aan te pakken.   

Qua demonstratie was de omgebouwde trompet opmerkelijk. Een akoestische trompet met een digitale trompet erbij gesleuteld, en een iPhone-houder waar de muzikant zijn bijbehorende app op kon volgen. Verder was er nog een man die een trillingsmeter maakte die de vatbare schilderijen van van Gogh beschermt tegen het gestamp en gebonk van lokale muziekevenementen.

Als afsluiting werd het “ontwerpen” van vogelzang vergeleken met auto’s. Belgische vogels waarvan de vrouwtjes zo doof gefokt waren, dat de mannetjes harden gingen zingen, waardoor deze belgische kanirie zong als een nachtegaal. De abstracte vergelijking met auto’s ging er denk ik om dat er bij bijvoorbeeld BMW honderd mensen zitten te vogelen met de juiste geluiden die hun nieuwe elektrische auto’s moeten gaan maken.

Eigenlijk verdient elk onderwerp meer uitleg, maar dat zou niet passend zijn voor dit artikel. Ondanks de manier en inhoud van de presentaties mij aanspraken, is vier uur toch een lange zit. En hoe ironisch; de speakers werkten vaak niet. En dat met al die geluidsexperts bij elkaar, was het leuk om te zien dat ze er pas na veel geklooi in staat waren de presentaties van geluid te voorzien. Bleek uiteindelijk met een lichtschakelaar geregeld worden. Een goed excuus voor de geluidsgeleerden.