Toevallig!

“O, we hadden het net over je, toevallig!”. Soms lijkt het moeilijk te geloven dat toeval zonder hoger spiritueel doel of reden bestaat. Er moet wel een onbekende kracht zijn om bijvoorbeeld te verklaren dat wanneer we iets dromen, het de dag erna ook echt gebeurt.

“Wij hebben echt een telepathische kracht, we weten precies van elkaar wat we denken”. “Ik wilde net precies hetzelfde zeggen, eng dit!”. Vooral vroeger verwonderde ik me over hoe vaak zulke onwaarschijnlijke dingen toch konden gebeuren. “Dit kán geen toeval zijn”.

Toch lijkt het toeval verklaarbaar. Puur statistisch gezien, hoe vaak komt het voor dat die dinosaurus van vannacht echt de stad plat walst of het gemeentehuis in een dierentuin is veranderd? Alleen als we dromen over iemand die we lang niet meer hebben gesproken, opeens de volgende dag weer spreken, lijkt het voorbestemd omdat het opvalt. Maar misschien wandelen deze personen wel vaker onbewust door onze dromen. Alleen is er dan geen sprake van toeval en valt het dus niet op.

“gebeurtenis die plaatsvindt zonder bedoeling, terwijl die er wel lijkt te zijn”, luidt de definitie van het toeval. Ik werd als klein kind een keer huilend wakker omdat ik een kennis naar de hemel zag vliegen. Diezelfde nacht bleek hij ook echt overleden te zijn. Ik ben blij dat mijn dromen geen echte voorspellingen zijn uit de toekomst, want in dat geval was ik al meerdere malen van een gebouw gevallen, de weg opgereden in een auto waarvan ik niet wist hoe die moest remmen, of slachtoffer geweest van een derde wereldoorlog. Aan de andere kant, mis ik hierdoor ook de droombeloftes van mijn villa’s waarin ik zelf de weg mag ontdekken, en vroeger de zeldzame pokemonkaartverzamelingen.

Toevallig is het binnenkort de dag van het toeval. En het was toevallig ook nog eens uitgeroepen op 20-12-2012!