Sommigen zijn er
beter in dan anderen; liegen. De één wordt al zenuwachtig en onrustig als hij
eraan denkt, de ander is er zo goed in dat hij het zelf bijna niet meer van de
waarheid kan onderscheiden. De kenmerken kunnen variëren van een verraderlijk opgetrokken
lip, tot een compleet autistische aanval zoals bij Sheldon uit de komedieserie “big
bang theory”. Bij het vak “Qualitative research methods” leren we gedrag
gestructureerd te observeren, en bij de eerste opdracht was het de bedoeling om
uit bepaald gedrag een leugen te detecteren.
Maar om leugens
te kunnen leren herkennen moet je in de eerste plaats wel leugens hebben om de
observatietechniek op toe te passen. Daarom was het eerste gedeelte van de
opdracht de taak om zelf een filmpje te maken waarin je 20 vragen beantwoordde,
deels gelogen en deels naar waarheid. Deze werden per groepje gemaakt en met
andere groepjes uitgewisseld. Daarna kon elke groepje hun eigen observatiemethode
testen.
Zowel onderling
tussen de observators als met de golden standard(welke vraag wel of niet
gelogen was, gemaakt door de leugenaars zelf) kwam er nauwelijks een waarde
boven de 50% uit. Dus nog niet eens de helft van de leugens werd goed
voorspeld. Het ging al fout bij de observators onderling; niet iedereen vulde
de observatieschema’s hetzelfde in. Dat wil zeggen, als iemand na een vraag een
bepaald gedrag vertoonde, werd dit door de één gezien als wegkijken en zenuwachtige
bewegen maken, terwijl de ander alleen een stemverheffing constateerde.
Zo eenvoudig is het dus nog niet een leugen te voorspellen via verdacht gedrag herkenning. Naast dat het onderling bij het observeren al niet vlekkeloos verloopt, zijn ook persoonlijke aspecten zoals ik al noemde een zeer belangrijke factor. Helaas hadden wij geen proefpersonen met indicerend leugenlipje op band staan, en was het soms ook de waarheid die verteld werd door middel van opvallend gelach of ontwijkende ogen. Ook ikzelf probeerde met mijn pokerface niks weg te geven, alleen zal het voor bekenden toch wat makkelijker zijn de gelogen antwoorden eruit te pikken.
9 opmerkingen:
Jeu zei, leuk..
Lachen hub..ik hoop mijn oudste zoon eens snel te ontmoeten. En.de interviewer..wie is dat?
En hebben jullie ook al gelet op het aantal (milli)secondes tussen de vraag en het antwoord? Ik vind dat het erop lijkt dat je bij de leugens langer nadenkt
Ja, bij dat "hij doet iets in games" dacht ik al: "Laat je broer dat niet horen."
En, hoe was de uitslag van dit psychologische spelletje?
De uitkomsten waren belabberd, was niet mogelijk met een observatieschema het liegen vast te stellen. Ik heb het filmpje van de interviewer die geïnterviewd wordt er ook bij gezet, voor degenen die zich afvroegen wie er zo mooi vragen kon stellen.
Volgens mij gebruikt dennis drugs..
Dennis, een mooie naam voor de oudste.
Interessant hierbij is een artikel in de Quest van November 2013:
Onderzoekers van de Brightham Young University in Utah ontdekten dat de manier van typen verraadt of de inhoud van het getypte bericht een leugen bevat of niet.
Als mensen berichten tikken met daarin een leugen, doen ze daar 10% langer over, passen ze de tekst vaker aan en geven ze kortere antwoorden dan mensen, die de waarheid typen. Volgens de onderzoekers komt dat omdat het leugenaarsbrein behalve met typen ook met de leugen zelf bezig is.
Een reactie posten