Treinsoldaatjes

Na een week zwaar gestudeerd te hebben stap ik in de trein op weg naar mijn ouders. Na een week op bivakkamp geweest te zijn, stapt een groep soldaten in opleiding soms ook in diezelfde trein. Met grote gecamoufleerde backpacks en aanhangsels vullen ze al snel de gang of de helft van een coupé. En ze zijn niet alleen fysiek aanwezig; qua geluid vullen ze gemakkelijk een héle coupé. En dat maakt het er niet rustiger op in een vrijdagse trein.

Passagiers kijken geirriteerd en geschrokken op als er weer eens geschreeuw of gelach van de landmachters afkomt. Droge humor en stoere praat houden hun gesprek levendig. Waarschijnlijk blij dat ze niet langer in stilte orders hoeven aan te nemen van hun meerderen. En ik gun het ze van harte, want ondanks ze boven mijn muziek uitkomen, ben ik blij dat deze jongens hun ei kwijt kunnen en de discipline en structuur van het leger kiezen boven bijvoorbeeld het herrie schoppen op straat.

Dat de rest van de treingangers zo geforceerd mee moet genieten van hun vreugde, moeten ze maar voor lief nemen. Het gaat hier wel om de potentiele beschermers van het land; daar moet je wat voor over hebben. Of de NS moet zo vriendelijk zijn speciale soldatencoupés te ontwerpen, en dan vooral zodat het geluid wordt gecamoufleerd. Maar tot het zover is, denk ik als ik ze weer zie binnenstromen: geniet ervan jongens, want het wordt vast weer een zware week!