Me Ft. Myself

Meespelen met bestaande nummers gaat al aardig goed. Ik speel in ieder geval niet vals, heb al een “fanbase” van 50 abonnees opgebouwd en mijn muziek is in totaal 16.000 keer beluisterd. Ik heb de twintig gepasseerd met mijn saxophone edits; bestaande nummers waaraan ik een vleugje eigen sax toevoeg. Dit zijn vooral deep house nummers, relaxte nummers zonder al te veel variatie of gekkigheid. Nu ik met succes op andere muziek mee kan spelen, heb ik ook eens het hele nummer zelf gemaakt.

Omdat deep house niet erg veel vergt qua creatieve muzikale structuren, was het de kunst om gewoon een goede sound te krijgen met een akkoordenschema dat aanspreekt, maar niet te snel verveelt of afleidt. Eenmaal scrollend door de database van instrumenten kwam ik een bass tegen waarbij ik meteen een idee had hoe het nummer moest klinken. Dit soort ideeën zijn eigenlijk totaal niet schaars, alleen eruit halen wat je wil horen, is dat wel.  

Zo ontstond er dus een melodie dat voldeed aan de eisen. Saxofoon erbij improviseren was helemaal geen probleem meer na al die saxophone edits. Voor Youtube had ik nog een titel en een afbeelding nodig. Omdat het mijn eigen originele nummer was, wilde ik ook een eigen foto. Bij andere nummers zijn dit hete dames, of landschappen van plekken die ik alleen maar van de landkaart ken. Mijn afbeelding moest ook iets van mij zijn, en niet iets vreemds. Bladerend door mijn foto albums kwam ik een foto van onze vakantie in Blanes tegen, waar we al om zeven uur ‘s ochtends aankwamen en ons moesten vermaken op het strand voordat we om twee uur de hotelkamers binnen mochten. Een mooi ochtendzonnetje en een groep blije gasten, zonder weet dat er een foto gemaakt wordt.

Dan nog een titel. Het moest iets zijn met een diepere betekenis. In combinatie met de foto en het eerder treurige dan vrolijke timbre van het nummer, kwam ik op “Missing memories” uit. Goede herinneringen aan een tijd die waarschijnlijk niet meer terugkomt. Want niemand heeft meer tijd of geld om met een grote groep jongens erop uit te trekken, blijkt.

Over het resultaat ben ik best tevreden, al moet ik de volgende keer nog letten op het masteren van het geluid, zeg maar de muzikale puntjes op de i zetten. De volumeregeling is nu nog niet helemaal in orde. Eigenlijk kun je dat niet meer goed horen nadat je al enkele sessies van twee uur achter elkaar naar hetzelfde nummer hebt geluisterd, maar door enthousiasme kon ik niet langer wachten om het te publiceren. Ondanks dit gevolg van gewenningsdoofheid, hoop ik dat de luisteraars ervan kunnen genieten. En het is zeker niet mijn laatste nummer. 

Scooterdokter

Een benzinegeur en een flikkerend lampje dat aangeeft dat de tank leeg raakt. De scooter reed nog, dus ik hoopte dat de benzine gewoon bijna op was en dat de geur van een eventuele onvolledige verbranding afkomstig was. De keer daarna was de geur wel erg intens toen ik op weg naar de training op een kruispunt stopte, en zag daarnaast ook druppeltjes uit de scooter druipen. Zo kon ik niet verder. Gelukkig was mijn vader fysiek en mentaal bereid om “brengen en halen” te spelen in de auto. Maar daarmee was het probleem natuurlijk niet opgelost.

Er zat een klein scheurtje in de benzineslang waardoor de scooter lekte. Zo heel complex was het probleem niet; het slangetje moest vervangen worden en dan zou de scooter hopelijk weer de oude zijn, of juist weer als nieuw. Zonder het idee waar een dergelijk slangetje te koop was en met de tentamenweek op komst, duurde het nog even voordat ik actie kon ondernemen.

Uiteindelijk kwamen we erachter dat we al eens aan het juiste adres waren geweest voor alles dat met scooters te maken heeft. Namelijk de winkel waar we ook onze scooterhelmen gekocht hadden. Naast deze kennis waren de tentamens ook voorbij, dus kocht ik dezelfde dag nog een helderblauwe benzineslang.

De aansluitingspunten voor het slangetje zaten aardig goed weggestopt. Je kon het binnenste punt nog net zien, maar kijken en handelen gingen niet samen. De hand liet het aansluitingspunt uit het zicht verdwijnen. Op de tast lukte het na een tijdje goed om de slang stevig vast te maken, met rechts nota bene. Want met mijn voorkeurshand kwam ik er niet bij omdat de achterste kap van de scooter er helaas niet makkelijk afgehaald kon worden. Letterlijk voelde ik me bekend worden tussen de ingewanden van mijn zwarte brommer.

Voor wat extra blingbling haalde ik de dag erna nog twee nieuwe slangklemmetjes, want de maat bleek uiteindelijk toch hetzelfde als van de oude. Terwijl ik dacht nieuwe nodig te hebben, de dikte van de oude en nieuwe slang verschilde immers ook. Heel voorzichtig tufte ik met de nieuwe slang op mijn laatste restje benzine naar het tankstation. Op de terugweg voelde alles weer in orde, en durfde ik weer gas te geven. Een meevaller dus. En zo reed ik een dag later na drie weken eindelijk weer zelfstandig, weliswaar door de kou, heen en terug naar de training. 

Oproep Nikkie

Van Nikkie Fuhren, nu nog eventjes in Nederland, kreeg ik onderstaand verzoek, dat ik gaarne door geef. Laten we haar daar dus vooral volgen en hopen dat ze ons veel over dat verre stukje Nederland kan vertellen. Of is het geen Nederland meer? Daar heb je al de eerste vraag, Nikkie. 

Hallo opa,

Wil jij op de site iets zetten met de vraag wie mijn blog wil volgen op nikkifuhren.waarbenjij.nu

Deze ga ik bijhouden als ik in Curacao verblijf.

 

Groetjes,

 

Nikkie

 

 

 

 

Pasen en verjaardag Jos

Beste allemaal,

 

Jos is jarig volgende week en Pasen is ook weer in het vizier…………wij gaan dit samen vieren op 1^e Paasdag met een brunch om 12.00 uur in huize Gielkens in Kerkrade.

Omdat ik wil weten hoeveel paaseitjes ik moet verven, zou ik graag willen weten voor 15 april of je komt…………daarna is het inschrijvingsbureau gesloten en is er geen plaats meer gereserveerd (hahaha).

 

Groetjes Bea en Jos