Boekentherapie

Ik zit in de trein op weg naar Eindhoven. Dit keer heb ik geen muziek opstaan en kies ik er niet voor om een serie te kijken of een dutje te doen. Opmerkzaam is de rust in de trein, ook al is het in de stiltecoupe.  Het is meer dan alleen stilte. Op het perron hing die rust er ook al. Misschien ligt het aan het tijdstip, dat de mensen moe zijn. Meestal leidt dat juist tot ik-wil-snel-naar-huis stress, maar nu niet. Mensen praten, bewegen en nuttigen hun versnapering op een rustgevende manier.

Het zijn de ideale omstandigheden om te lezen. Op het perron tijdens het wachten deed ik het ook al: vastbesloten het boek uit mijn tas pakken.
Maar wat opvalt, is dat je een boek niet per se hoeft te lézen. Natuurlijk denk je dat dat niet per se hoeft, voedsel kun je immers ook nutteloos laten bederven. Maar een boek kun je zowel nuttig gebruiken door het te lezen of niet.

Een goed boek heeft inhoud zeggen ze. Maar een goed boek kan eigenlijk ook helemaal geen inhoud te hebben. Als het lekker in de hand ligt, mooi gekaft is en de juiste afmetingen heeft. Het gaat om het geluid dat het maakt als je er met een vinger op tikt of erop trommelend, een bladzijde omslaat of het dichtklapt.  Voor het idee lees ik weliswaar ook daadwerkelijk, maar dat is meer voor functionele doeleinden omdat het voor de studie nodig is.

Erg lang heb ik niet gelezen, want al snel wilde ik deze nieuwe ervaring op digitaal papier zetten. Zo kwam er snel een einde aan mijn boektherapie. Maar gelukkig zit er nog een voordeel aan een goed boek: het bederft niet. Dus in de juiste omstandigheden kan je het er altijd weer bij pakken voor een nieuwe sessie.