Gameproof-proef

Sinds 6 april, in de vorige tentamenweek, heb ik het spel “League Of Legends” dat ik frequent speelde niet meer geïnstalleerd. De waanbeelden dat precies die tijd die ik aan gamen besteedde nu zou inzetten om huiswerk te maken, zijn om zeep geholpen. Het is duidelijk dat er veel meer factoren het studeren in de weg staan. Toch was het leerzaam.

Ik heb in de tussentijd dus niet gek veel meer aan school gedaan zoals ik dat voorzien had in mijn niet-gamende-Utopia. Wel kwam er natuurlijk plaats voor andere activiteiten. In Nieuwerkerk verving ik mijn gametijd met extra saxofoon spielerei, in Eindhoven met series kijken en lichamelijke oefeningen.

Ondanks ik alsnog geen volle uren zat te leren, ben ik wel anders omgegaan met het leren in Eindhoven. Als ik met school bezig was en te moe was om me op het beeld te focussen, knapte ik nu een power napje voor ik weer verder ging. Vroeger startte ik dan een game “om te ontspannen”, meteen de “first win of the day bonus” te pakken en daarna verder te leren. Dat liep echter vaak uit de hand, omdat ik de eerste keer niet won en de bonus nog een kans gaf. En zelfs als het wel lukte was ik vaak nog steeds te moe om me te concentreren. Laat staan in staat om de verleiding te weerstaan om samen te spelen met iemand die ook online was.

Drie maanden is scheepsrecht. Nu 6 juli ook is geweest, staat het spel weer op mijn laptop. Ik weet niet of de data van 6 april en 6 juli precies kloppen, maar het gaat om het idee. De competitieve uitdaging blijft aantrekkelijk en bovendien schijnt een uur gamen per dag goed te zijn voor inzichtelijke bevorderingen. Daarnaast levert het skypen met anderen tijdens het spelen soms ook enerverende gesprekken op.

Ik ben me bewust geworden van het feit dat gamen voor mij geen ontspannend spelletje is, maar meer een “electronic sport”. Timing, taktiek en teamwork. Dat zijn dingen waar je energie in kan steken en waar je na een tijdje lichamelijk en geestelijk tijdelijk tol voor betaalt. Toch blijft het net als bij analoge sporten de moeite waard als je vooruitgang boekt. Maar tijdens drukke schoolperiodes is het oppassen geblazen met de energie- en tijdsdistributie. Voor mij geldt dan: geniet, maar game met mate.

Competitie in League of Legends

Laufenstein

Ze zullen hier wel denken: die vervelende Holländer hebben weer bezoek. Nadat John in de winter de parkeerplaats inpikte van een local die er net twee meter hoge sneeuw voor had geruimd, zijn alle Nederlanders berucht in Lauenstein. En daar hebben wij dus ook last van als we hier over straat gaan. Waarvoor dank, John.

Zo besloten we maar een rustige route te pakken om onze bruine viervoeter uit te laten, die ook al niet vertrouwd werd en aan de lijn moest van een oud vrouwtje. Misschien moeten Ine en John maar een Duitse herder in huis nemen om iets meer geaccepteerd te worden in de Duitse gemeenschap.

Zelfs langs de onbekende route waren er nog locals om ons vreemd aan te kijken. Ze zeggen dat honden onuitgesproken dingen zo goed aanvoelen, maar de onze zal wel zwaar autistisch zijn. Want ondanks hij net als wij hier werd veracht, zat hij kiplekker in zijn vacht en was niet stil te krijgen met het apporteren van stokken in en rondom de velden. Het enige waaraan je merkte dat hij toch echt elf jaar is en niet maar elf maanden, waren zijn moeizaam gehijg en natuurlijk zijn grijze waffel. Artrose? Niks van gemerkt.

Terwijl onze opa door het stof ging om de diverse takken op te sporen, stapten El  & Ien ook stevig door. Ik was bang dat Bommel overmoedig werd en gaf hem wat rust door de takken links te laten liggen en daarvoor in de plaats foto’s te schieten. Want ondanks het zou gaan onweren, was het lekker wandelweer en liep het niet in de soep. Wat een paar kekke plaatjes opleverde.

Fietsfotovloek

Op vakantie gebeurde er iets waar ik óf heel misselijk van kon worden, of het kon accepteren omdat je alleen achteraf jezelf dingen gaat verwijten waarvan je misselijk wordt. Op vakantie was er een peperdure huurfiets gestolen, samen met nog een mooie fiets van iemand zelf. De laatste was gelukkig verzekerd, dus het balen was er speciaal voor die ene. Het was ook nog eens “mijn” fiets, ik had er die dag op gereden, maar gelukkig begreep iedereen dat de gehele beveiliging van de fietsen onder de verantwoordelijkheid van ons allen viel, dus hebben we de kosten van 1100 euro gedeeld.

Het was half acht en net licht, toen degene die zijn eigen fiets kwijt was ons kwam vertellen dat de fietsen waren gestolen. Hij leek niet heel erg ontdaan, waarschijnlijk omdat hij verzekerd bleek te zijn. Toen we ons bij de receptie van de camping meldde, zeiden ze daar dat het wel goed zou komen omdat de verhuurders verzekerd waren. Dat momentje luchtte op, alsof alles goed zou komen. Maar dat kwam het niet. Na aangifte gedaan te hebben bleek bij de verhuurder dat we gewoon moesten betalen en omdat degene die de borg had betaald niet verzekerd was, hoefden we ook geen financiële vergoeding te verwachten.

Ik ben niet zo snel van het bijgeloof en denk dat bijna alles door toeval te verklaren is, maar ik vind het wel eng worden dat steeds als ik een foto van mijn gestalde fiets maak, hij daarna weg is. Van de drie keer dat bij mij een fiets is gestolen, bezit ik een foto van het laatste moment dat ik de fiets heb gezien. Om de representativeness bias te verwerpen, zou ik dan ook foto’s moeten hebben van de keren dat het goed is gegaan, maar die heb ik volgens mij niet. Ik durf in ieder geval geen foto’s meer te maken van mijn fiets, hoe cool ze dan ook mogen zijn. Of, als ik het echt niet kan laten, de nacht erna de fiets veilig onder mijn kussen verstoppen. 

Geen zorgen: de Joop Zoetemelk bidon heb ik nog

Liftende robot bereikt bestemming

Zoals al eens eerder ter tafel is gekomen:

http://www.nutech.nl/gadgets/3858142/liftende-robot-bereikt-bestemming.html

PokerDate

Er bestaan blinddates, datingsites, dates in the dark, of gewoon een toevallige ontmoeting met mogelijk liefde op het eerste gezicht. Maar een andere manier om iemand te leren kennen, is met heads-up poker. Dat is wanneer je poker één tegen één speelt. Dit kan zijn aan het eind van een toernooi in de finale, maar je kunt ook heads-up beginnen (dan valt er natuurlijk wel minder te winnen omdat er maar twee keer inzetgeld is betaald). Je komt weliswaar niks te weten over het lievelingseten of de hobby’s van de ander, maar wel over zijn of haar speelstijl.

Het ligt er natuurlijk aan waar je prioriteiten liggen om iemand te leren kennen. Maar als je een online pokerprogramma hebt opgestart, is speelstijl wel een pre. In het begin denk je dat alles aan de andere kant van de tafel een groot zwart gat is. Want wat hij ook inzet, je weet nooit of het een “value bet” of bluf is. Maar na een tijdje Googlen en Youtuben wordt het al snel duidelijker dat je toch aardig wat te weten kunt komen over je tegenstanders. En door spelervaring op te doen, wordt dat zwarte gat aan de overkant steeds een beetje lichter.

Een tipje van de sluiertaktiek voor de geïnteresseerden: Als de ander pre-flop verhoogt, is de kans groot dat diegene hoge/goede kaarten heeft(uitgaan van minimaal één aas). Als je meegaat en de flop heeft geen hoge kaarten, raise je(of je nou zelf iets hebt of niet). De ander fold meestal als de bet size te hoog is om mee te gaan, op de hoop dat er alsnog een aas op tafel komt. Andersom werkt het nog beter: als iemand flat callt(niet verhoogd maar gewoon mee gaat), is de kans groot dat diegene mindere kaarten heeft. Is de flop dan AQ3, raise je(of je nou zelf iets hebt of niet). De ander fold nu bijna altijd.

Dit is een basis principe; in theorie kan de ander altijd toch net de goede kaarten hebben die op het bord aansluiten. Maar bij poker gaat het om de grote lijnen; het meeste van de handen winnen. Natuurlijk werkt het niet altijd, maar het is daarbij ook de kunst om op tijd op te merken dat de ander toch iets heeft. Dat is het moment waarop je niet meer (oefen)geld in je hand speelt, en je de verloren ronde accepteert. Je pakt ze daarna toch wel weer terug. 

Het blijft echter een combinatie van gissen en geluk. Alleen moet dat geluk niet de hoofdfactor worden, daar kun je zonder Guus Geluk te heten op de lange termijn niks mee bereiken. Ik vind het in ieder geval mooi om te zien hoe snel je iets van mensen kunt leren door te kijken of je voorspelling van zijn acties uitkomen. Nog leuker is als je doorhebt dat ze jou ook door denken te hebben. Dan voel je ze denken: “hij loopt weer te bluffen, maar de volgende keer pak ik hem”. En op dat moment is er niks mooiers dan ze jou op het verkeerde moment “laten terugpakken” terwijl je net die aas en koning in het virtuele vuistje hebt. 

To-did list

Boodschappen doen, huiswerk maken, een kapotte fiets repareren; ons dagelijks leven zit vol met dingen die we nog moeten doen. Al snel stijgen de activiteiten ons kortetermijngeheugen de pan uit en hebben we een planning nodig. Een uitgebreide google agenda met specifieke data en tijden kan de oplossing geven, maar ook een simpel “to-do” lijstje.

Iets heel anders, maar toch gerelateerd is een onderzoek dat bij een data-analyse vak aan bod kwam. Het ging over geluk. Leuk voor iedereen, zeker voor diegenen die juist aan de data analyse zelf geen hol aan vonden. Het bleek dat mensen op elke leeftijd steeds iets anders aanwijzen wat ze als ultiem doel willen bereiken. De allerjongsten uit het onderzoek streefden bijvoorbeeld naar een goede carrièrestart, de leeftijdsgroep die dit al had bereikt naar een dik salaris, en weer oudere deelnemers wilden het liefst een relaxed leventje in een villa leiden.

Niks geks zou je zeggen, doelen stellen is gezond voor de motivatie, uitdaging en voldoening. Het leuke is echter dat de generatie die uiteindelijk heeft bereikt wat het eerst de hoogste prioriteit gaf, meteen een compleet ander doel stelt en het eens zo adorerende teniet stelt in de voldoening. Eerst is geld misschien een issue, dan gezondheid of een goede status en carrière. Pas als het geld binnen is, wordt er minder voldoening uit gehaald. “Geld. Ja, dat heb ik wel. Maar wat ik écht belangrijk vind...” En zo ging het bij elke levensfase. Concluderende dat we teveel waarde hechten aan onze doelen als je het vergelijkt hoeveel voldoening we er in de lange termijn uiteindelijk uit kunnen putten.

Ik kan me nog herinneren dat ik na calculus elke dag de TU/e site zat te refreshen om te kijken of het cijfer al online stond. Ik dacht; als ik hem nu heb gehaald, en daarmee mijn P, kan mijn wereld en de komende jaren niet meer stuk. 5 jaar studeren, slechte muziek maken, het zou me niet meer uitmaken. Maar integendeel zat ik een paar dagen na het positieve nieuws met nieuwe zorgen voor de aankomende vakken. Hetzelfde riedeltje speelde zich weer af voor mijn rijbewijs. Daarna zat ik weer met een herkansing en een gevoel dat ik mijn ICT-vaardigheden fors moest bijspijkeren.  Elke keer als je de berg op bent geklommen, zie je vanaf de top weer een nieuwe verschijnen.

Dus wát moeten we dan wel doen? Dankbaar zijn voor wat we hebben. Mindfulness en positive psychology geven dat ook aan. En aan de andere kant er ook rekening mee houden dat wensen drastisch kunnen veranderen(#relativiteit, once again). Uit hetzelfde onderzoek bleek ook dat elke dag drie dankbarende dingen opschrijven meer voldoening geeft dan grote huizen of auto’s hebben. Zo simpel kan het dus zijn. Even tussen alle to-do lists door een to-did list maken.

Snamco feat. DJ_JK - Into the water (Original Saxophone Mix)

Door het lezen van het Youtube Creator Playbook, ben ik erachter gekomen hoe filmpjes meer publiciteit krijgen, vanaf Youtube's kant gezien. Oftewel, wat je moet doen om hoger in het Youtube algoritme te komen, zodat zij jouw video hoger in de zoekresultaten of aanbevolen video's zetten. De strekking van hun verhaal is eigenlijk vrij logisch; zij maken jouw video bekender(of in ieder geval proberen ze dat te doen door jouw video vaker bij anderen in beeld te brengen), als jij op jouw beurt weer ervoor zorgt dat Youtube beter of bekender wordt. Of dit überhaupt nog mogelijk is de vraag, maar in ieder geval beloont Youtube indirect de uploaders die hun site van goede of orginele content voorziet. Een video die veel geliket wordt, zal dus wel goed zijn en krijgt dus weer meer publiciteit van Youtube's kant.

Waar je ook Youtube-punten mee scoort, is het fenomeen "delen". En Youtube vindt pas dat er een video gedeeld is als deze via hun mooie "share" of "Deel" knop is gedeeld (link kopïeren en plakken telt dus niet). Dat kan via Facebook en twitter, maar blijkbaar ook via Blogger! Vandaar deze "deeltest", om te kijken of Youtube nou mijn muziek wat meer aandacht gaat geven. Een win-win situatie dus, want ik krijg er een "gedeeld" bij, en Youtube is gelinkt aan een blog en denkt hierdoor nog meer publiciteit te scoren. Misschien zelfs een win-win-win situatie als een eventuele luisteraar hier er ook nog plezier van heeft!

Olsberg. Waar was jij?

Opa en oma zijn hip. Oma is altijd van alles op de hoogte, opa weet meer over LinkedIn dan ik. Hield opa zich dus van de domme toen hij om de foto's van Olsberg vroeg? Ze stonden namelijk al een tijdje op Facebook, maar ik denk dat hij graag wilde dat wij over onze ervaringen in Sauerland vertelden, zodat iedereen vertelt over zijn of haar vakantie in . Hierbij dus een poging om opa's eerder verschenen verslag aan te vullen. Waarbij ik opa's layout ook eens probeer aan te houden. 

Onze vakantie begon al met een hoop cultuur, helaas ook wat stress. De cultuur bestond uit een buitenlandse WK-burger (Brazilië denk ik), de stress ontstond door de TomToms die maar geen contact wilden maken. Later bleek dat ze het op het dashboard gewoon prima deden, maar op mijn schoot hadden ze het niet zo naar mijn zin. Met wel drie navigatiesystemen was het maar afwachten welke iets zou zeggen. Pap wilde daarbij ook nog eens samen rijden om die lekkere WK-burger met zijn allen te kunnen eten tijdens een pauze onder het rijden, waardoor er ook nog eens wat racewerk tussen de auto's door bij kwam kijken. Gelukkig kwamen we allemaal veilig aan, met een lekker gevuld buikje.

Zoals opa al zei, kon er mooi gefietst worden, maar hoefde dit niet. Alhoewel er niet eens veel Strava-segmenten waren (op internet maak je dan een segment aan, waardoor je met je fietscomputer kan kijken of je sneller dan anderen was op dat segment. In Nederland zijn er hier heel veel van) en ik bijna geen fietsers heb gezien, heb ik mooie tochtjes met pap en Hub kunnen maken, vol steile bergjes en leuke fietspaadjes. Ook hadden ze een fietsbus: Een bus met een enorme aanhanger eraan voor wel 20 fietsen. Ik weet niet of ik mijn fiets daarop had durven te zetten...

Fietsen hoefde dus niet door de buskaart die we van het hotel hadden gekregen. Zo hebben we een leuk busreisje kunnen maken, zonder er moe van te worden. Alle zeven beroemde bergen rond Olsberg heb ik helaas niet gezien, maar het was al leuk om door de mooie omgeving te rijden. Ik heb vooral veel aangeboden fruit gezien, en veel van die witte huizen met zwarte strepen. Door de bergen had je mooie uitzichten en leuke bergdorpjes. Oma bleef herhalen hoe graag ze een filmcamera had willen hebben om de mooie beelden vast te kunnen hebben gezet.

Ook het hotel was goed geregeld! Opa en oma hadden een mooie ruime kamer inclusief balkon. Dat het balkon gedeeld was met anderen maakte niet uit, al snel hadden we de rest weggejaagd en hadden we alles voor onszelf. Als de kat van huis is, staan de muizen natuurlijk op de tafel te dansen. Gelukkig heeft niemand last van ons gehad en hebben Hub en ik geen raam ingeschopt toen we gingen voetballen op een plek met wel erg veel ramen in de buurt... 

Het hotel werd alleen maar beter door het onbeperkt eten en drinken (en ook onbeperkt toetjes... opa gaf al snel het verkeerde voorbeeld door daar ongeveer meteen mee te beginnen). Een mevrouw van het hotel was soms een beetje chagrijnig, maar ook niet gek omdat ze ongeveer alles in haar eentje moest doen! Gelukkig kon ze altijd wel weer lachen als opa een grapje maakte, hij was sowieso één van haar favoriete gasten. 

Het drinken (inclusief enorme bieren) werd dan ook nog eens geschonken op een terras met een prachtig uitzicht op het meer. Kan het nog beter? Oja, dat kan, met voetbal natuurlijk. Gelukkig was dat er ook. Inclusief voetbal op een grote TV in onze kamers. 

Ook is er nog een tochtje gemaakt naar een leuke kunstmarkt (waarschijnlijk toen ze alle zeven bergen wilden bekijken), helaas was ik hier niet bij. Mam had gelijk (met de hulp van opa) een mooi cadeau voor paps verjaardag gekocht, dat is pas een leuk souvenir. 

De tijd vliegt als je het leuk hebt, dus al snel waren onze vier dagen daar voorbij. Op naar huis dan maar weer, om inderdaad meteen nog veel spannendere verhalen van de rest van de familie te horen! Ik hoop dat dit stukje ze motiveert ook iets op de website te plaatsen ;) En nogmaals bedankt opa en oma, voor de gezellige vakantie in Sauerland! Overigens zijn alle foto's terug te kijken op: https://www.facebook.com/lieske.coumans/media_set?set=a.721609594566571.100001526113326&type=3

Schuin-gelezen

Ik heb iets gedaan wat ik makkelijk verborgen zou kunnen houden, maar ik krijg het niet van mijn geweten. We hadden het er laatst nog over, Oop en ik. Wat een boek mooi maakt, zijn de harde kaft, originele inhoud en dat deze ook in de originele taal is. Wat een boek tot een afknapper maakt was volgend Oop als het boek schuin-gelezen is. Ik weet niet zo goed wat hij ermee bedoelde, maar ik denk dat het is gebeurd met mijn nieuwe boek “Ventoux” van Bert Wagendorp. Ik deed nog wel zo voorzichtig.

Ik had het boek voor mijn verjaardag gekregen, en ik moest het lezen tijdens de fietsvakantie omdat het zo toepasselijk was. Toen ik met alle schaafwonden en zwellingen het boek in de (stilstaande) auto had gelezen, had ik er geen erg in dat als ik het erin liet liggen voor de volgende keer, er ondertussen ook gereden kon worden. Dus het boek heeft ook al een zwaar retourtje supermarkt achter de rug, want die bestuurder weet wel van wanten met het gaspedaal. Maar ik denk niet dat het boek daar schuin van wordt en dat ik alle schuld op zijn schouders kan leggen.

De inhoud is echter onbeschadigd en dus wel nog leesbaar, de getuige hiervan is mijn vader. Hij heeft er gewoon nog van kunnen genieten. Bovendien heeft hij er volgens mij zelfs een schepje bovenop gedaan qua scheefheid. Ik denk dat mijn vader wel een echte lezer genoemd mag worden, dus als hij er geen last van heeft gehad, is het misschien niet zo heel erg? Hopelijk word ik vergeven door de opa in kwestie. Ik zit er toch erg mee als dit onze relatie onherroepelijk heeft geschaad.