To-did list

Boodschappen doen, huiswerk maken, een kapotte fiets repareren; ons dagelijks leven zit vol met dingen die we nog moeten doen. Al snel stijgen de activiteiten ons kortetermijngeheugen de pan uit en hebben we een planning nodig. Een uitgebreide google agenda met specifieke data en tijden kan de oplossing geven, maar ook een simpel “to-do” lijstje.

Iets heel anders, maar toch gerelateerd is een onderzoek dat bij een data-analyse vak aan bod kwam. Het ging over geluk. Leuk voor iedereen, zeker voor diegenen die juist aan de data analyse zelf geen hol aan vonden. Het bleek dat mensen op elke leeftijd steeds iets anders aanwijzen wat ze als ultiem doel willen bereiken. De allerjongsten uit het onderzoek streefden bijvoorbeeld naar een goede carrièrestart, de leeftijdsgroep die dit al had bereikt naar een dik salaris, en weer oudere deelnemers wilden het liefst een relaxed leventje in een villa leiden.

Niks geks zou je zeggen, doelen stellen is gezond voor de motivatie, uitdaging en voldoening. Het leuke is echter dat de generatie die uiteindelijk heeft bereikt wat het eerst de hoogste prioriteit gaf, meteen een compleet ander doel stelt en het eens zo adorerende teniet stelt in de voldoening. Eerst is geld misschien een issue, dan gezondheid of een goede status en carrière. Pas als het geld binnen is, wordt er minder voldoening uit gehaald. “Geld. Ja, dat heb ik wel. Maar wat ik écht belangrijk vind...” En zo ging het bij elke levensfase. Concluderende dat we teveel waarde hechten aan onze doelen als je het vergelijkt hoeveel voldoening we er in de lange termijn uiteindelijk uit kunnen putten.

Ik kan me nog herinneren dat ik na calculus elke dag de TU/e site zat te refreshen om te kijken of het cijfer al online stond. Ik dacht; als ik hem nu heb gehaald, en daarmee mijn P, kan mijn wereld en de komende jaren niet meer stuk. 5 jaar studeren, slechte muziek maken, het zou me niet meer uitmaken. Maar integendeel zat ik een paar dagen na het positieve nieuws met nieuwe zorgen voor de aankomende vakken. Hetzelfde riedeltje speelde zich weer af voor mijn rijbewijs. Daarna zat ik weer met een herkansing en een gevoel dat ik mijn ICT-vaardigheden fors moest bijspijkeren.  Elke keer als je de berg op bent geklommen, zie je vanaf de top weer een nieuwe verschijnen.

Dus wát moeten we dan wel doen? Dankbaar zijn voor wat we hebben. Mindfulness en positive psychology geven dat ook aan. En aan de andere kant er ook rekening mee houden dat wensen drastisch kunnen veranderen(#relativiteit, once again). Uit hetzelfde onderzoek bleek ook dat elke dag drie dankbarende dingen opschrijven meer voldoening geeft dan grote huizen of auto’s hebben. Zo simpel kan het dus zijn. Even tussen alle to-do lists door een to-did list maken.