“Ik wil graag
naar buiten maar ik moet studeren”, appte zuslief vanmiddag. Ik keek naar
buiten en ondanks het zonnetje scheen, herinnerde ik het me als de dag van
gisteren dat het helaas weer kouder aan het worden was. Zelf moet ik natuurlijk
ook studeren met morgen het eerste tentamen op het programma, maar ik had alles
al netjes doorgenomen voor vandaag dus ik kon het een kans geven. Naar buiten
toe gaan. Met trui en zonnebril bewapend, op sokken in teenslippers de tuin in.
Mijn handen hadden
het koud maar de zwarte print op mijn trui niet. Ik had nog een halfuurtje te
gaan voordat de zon achter de buren zou gaan schuilen. Het was weliswaar pas
kwart voor één, maar de zon is hier blijkbaar erg verlegen. Om haar er toch
symbolisch bij te betrekken, ben ik verder gegaan in het boek dat Lieske mij cadeau
had gegeven, “Waarom we voelen wat we voelen”, van Giovanni Frazzetto. Om en om
met de ene hand het boek vasthoudend en de ander warmend op het trui-logo, heb
ik aangenaam kennis opgedaan.
Vak-gerelateerde
kennis, welteverstaan. Bij een huidig vak leerde we over de false positives in
de statistische analyse van onderzoeken. Dat de zogenaamde significantie
p-waarde niet zoveel zegt als de meeste mensen denken(inclusief onderzoekers
zelf). Dit vak wordt deels gegeven door Daniël Lakens, verkozen tot beste
docent van de TU/e. Een jonge docent die probeert het conservatieve lesgeven te
vermijden en die zijn verhaal altijd enthousiast overbrengt.
Toen ik las dat
er bij een dode zalm met behulp van een fMRI-scanner ruggengraat- en hersenactiviteit
was gemeten, moest ik meteen aan de docent denken. Zowel omdat dit experiment
(dat tevens een Ig nobelrpijs won) de false positives van onze hersenscanners
laat zien, maar ook omdat het typisch een voorbeeld is waarmee onze docent de
aandacht van de klas zou winnen. Daarnaast las ik ook dat slechts 66% van de onderzoekers
de correctie voor deze false positives gebruikt, omdat het de
onderzoeksresultaten minder sappig maakt. Ook een ethisch puntje wat voorbij
kwam in de les.
Lakens op dit
experiment geattendeerd te hebben, kreeg ik het volgende teruggemaild:
“Hoi,
Ja, dit is een klassieker, en je hebt
gelijk, die had gewoon in het college moeten zitten! Bedankt voor de tip, dat
gaat er volgend jaar zeker aan toegevoegd worden!“
Zo zie je maar weer wat een verjaardagskado,
tip van je zus en een herfstzonnetje voor een impact kunnen hebben op het
onderwijs. Nota bene bij de beste docent van de universiteit.
4 opmerkingen:
De 2e kamer bespreekt vandaag de kwaliteit van het onderwijs, hebben ze nog een puntje om mee tenemen.
haha, die jeu, kun je toch zien dat hij nu onderdeel van het ministerie is he?
en er nog aan toe te voegen..ik was blij met de doos die om het boek heen zat, de poes van de koopster van 1 van mijn geweldige artikelen ook..
Twee dingen, in volgorde van belangrijkheid:
1. Hub, vlug afstuderen, kun je zo assistent docent worden.
2. Om Ellen te plezieren zullen we proberen zowel gewichtige alsook niet gewichtige zaken zoveel mogelijk in doosjes te doen.
Ik ben blij dat ik zoveel invloed heb gehad op je ;) en pap kan dat nu ook nog eens hebben met zijn tips van de overheid. Wat leuk dat je hem ook echt erover hebt gemaild en zoveel leert
Een reactie posten