Oma Coumans heeft
thuis niet alles meer in de hand. Daarom worden verschillende helpende handen toegestoken.
Te trots en eigenwijs om deze hulp aan te nemen, is ze er niet blij mee en
bagatelliseert al haar toch steeds grotere problemen. Zonder iets te kunnen
verstaan, is ze een getraind actrice en zijn gesloten vragen haar favoriet die
ze met een overtuigende joa kan
beantwoorden. Af en toe knikken en lachen erbij en het is net echt; wat de
effectiviteit van de hulp natuurlijk niet ten goede komt.
Van zien, horen en zwijgen is het laatste duidelijk haar sterkste punt. Ondanks ze graag vertelt wat ze op haar oude dag nog heeft meegemaakt, kan dit niet tippen aan de viezigheid die ze over het hoofd ziet. Oma heeft geen Wi-Fi, maar toch spelen er zich in de bovenhoeken van de kamers genoeg web-activiteiten af. De lichtgekleurde textiel die in gebruik is, bevat een overdosis aan kleuren uit het donkerste spectrumgedeelte. Daarom is het ook geen wonder dat de binnenkant van de kopjes waarin ze nog altijd zelf thee en koffie serveert, de kleur van de inhoud hebben nog voordat deze erin geschonken is.
Een beetje extra weerstandsversterkers is op zich geen probleem. Het groeiende geheugenverlies is daarentegen een kwadere zaak. Zonder besef van de tijd of de datum, hoopt het afval zich op en snackt ze de hele dag door. Arme andere oma. Het is te hopen dat ze vergeet de grond te vegen met dezelfde sjóttelsplak waarmee ze ook de vaat droogt.
Maar zoals gezegd is er ongewilde hulp. Die stiekem af en toe wel gewaardeerd wordt. Zoals het plaatsen van een vriezer, want “daar kan eten in”, aldus oma met glimlach. Waarschijnlijk het hoogtepunt van ons opdringerige bezoek. Het is verder onvoorwaardelijke hulp, want voor de ontbrekende dankbaarheid en waardering is het niet uit te houden.
Ook financieel wil ze van zeer weinig weten. Verjaardagscadeaus, reis- en arbeidskosten zijn opeens uit den boze waar ze in het verleden een gul voorstander van was. Het enige wat nog troost biedt, is de zoete smaak van de kersen in de achtertuin. Die worden ons wel gegund. Waarschijnlijk vindt oma de kersen zelf get zeut en prefereert ze zelf liever een verfrissend bekske room-ies. Maar daar komt er bij de grotere en nieuwe vriezer hopelijk niets van in.
Van zien, horen en zwijgen is het laatste duidelijk haar sterkste punt. Ondanks ze graag vertelt wat ze op haar oude dag nog heeft meegemaakt, kan dit niet tippen aan de viezigheid die ze over het hoofd ziet. Oma heeft geen Wi-Fi, maar toch spelen er zich in de bovenhoeken van de kamers genoeg web-activiteiten af. De lichtgekleurde textiel die in gebruik is, bevat een overdosis aan kleuren uit het donkerste spectrumgedeelte. Daarom is het ook geen wonder dat de binnenkant van de kopjes waarin ze nog altijd zelf thee en koffie serveert, de kleur van de inhoud hebben nog voordat deze erin geschonken is.
Een beetje extra weerstandsversterkers is op zich geen probleem. Het groeiende geheugenverlies is daarentegen een kwadere zaak. Zonder besef van de tijd of de datum, hoopt het afval zich op en snackt ze de hele dag door. Arme andere oma. Het is te hopen dat ze vergeet de grond te vegen met dezelfde sjóttelsplak waarmee ze ook de vaat droogt.
Maar zoals gezegd is er ongewilde hulp. Die stiekem af en toe wel gewaardeerd wordt. Zoals het plaatsen van een vriezer, want “daar kan eten in”, aldus oma met glimlach. Waarschijnlijk het hoogtepunt van ons opdringerige bezoek. Het is verder onvoorwaardelijke hulp, want voor de ontbrekende dankbaarheid en waardering is het niet uit te houden.
Ook financieel wil ze van zeer weinig weten. Verjaardagscadeaus, reis- en arbeidskosten zijn opeens uit den boze waar ze in het verleden een gul voorstander van was. Het enige wat nog troost biedt, is de zoete smaak van de kersen in de achtertuin. Die worden ons wel gegund. Waarschijnlijk vindt oma de kersen zelf get zeut en prefereert ze zelf liever een verfrissend bekske room-ies. Maar daar komt er bij de grotere en nieuwe vriezer hopelijk niets van in.
5 opmerkingen:
Hub, begint de oude dag ook al aan jou te knagen?
In de tweede alinea staan twee fouten.
En in de derde snackt ze niet, maar snakt ze.Het is overigens een mooi pastoraal plaatje van zeer bekende Nederlanders. Voor mij althans.
Heb er 1 verbeterd, de andere zie ik niet. Ik had het erg laat nog getypt, ter verdediging. Snacken is het woord wat ik wil gebruiken?
mm..alweer een foto waarvan minstens 1 bekende nederlandster liever niet had dat deze genomen was.
maar..dit doet niets af van het prachtige stukje dat je weer hebt weten te schrijven over de situatie waarin oma verkeert. voor elk wat wils, een lach en een traan..dank
Er spelen zich wat activiteiten plaats?
Hoe heet dat ook weer, als je twee uitdrukkingen door elkaar haalt.
Hier dus : hebben plaats of spelen zich af.
Een contaminatie dacht ik. Het was inderdaad laat.
Een reactie posten