Een Robot, Maar Natuurlijk!

De mens probeert zelf de touwtjes van Moeder Natuur in handen te nemen met behulp van technologische ontwikkelingen. Bijvoorbeeld door het bestrijden van ziektes, DNAanpassingen maken in flora en fauna of het 3D-printen van protheses. Maar ook door onze gelimiteerde capaciteiten te compenseren met computers voor complexe calculaties en vliegtuigen voor het vlugste vervoer. Of anderzijds door de technologie te gebruiken voor verspreidend vermaak na de introductie van televisie, radio en internet. Kortom, de humane controle op ons eigen bestaan is uiterst invloedrijk.

Ontwikkelingen die ons leven in de huidige context verbeteren, hoeven echter niet per se uit de fabriek of het lab te komen. Het kan ook low-tech, zoals dat al onbewust gebeurde voordat de mens ooit het eerste staaltje technologie in handen heeft gehad; door de old-school evolutie. Alleen kent de natuurlijke evolutie geen Moore's law die een exponentiële groei aanduidt. Integendeel, de survivallende fittest is een resultaat van toevallige, langzame en kleinschalige mutaties. 

Toch heeft dat slome en lukrake proces af en toe nog een streepje op ons voor, zoals dat laatst ook bleek op de hoogwaardige Harvard-universiteit. Daar werd het ontwerp voor een ultiemekruiprobot gebaseerd op de natuurlijke kakkerlak. Met hun flexibele schilden zullen de innovatieve kakkerlakrobots ingezet worden om lastige plekken te bereiken, bijvoorbeeld tussen het post-ramp-puin, waar de huidige generatie robots daar te statisch voor is. Dus hoe invloedrijk we als intelligentere wezens ook mogen zijn, soms heeft een goed idee gewoon de tijd nodig waarvan Moeder Natuur de ideale bron is. Met bewezen genialiteit gebaseerd op eeuwenoude ervaring.