Se Kaikki Peliin: Ensimmäinen Viikko

Sinds mijn iets verlate verblijf vanaf vorige week ben ik nu zeven goede dagen onder Finse hoede. Naast mijn frisse Finse start van het nieuwe jaar met het kwik 25 graden onder het nulpunt, heb ik gisteren ook gelijk maar de nieuwjaarsduik meegenomen. In het ijswater, a la Finland. Natuurlijk door alvorens op te warmen in een eveneens traditionele sauna van 90 graden. Het is een ervaring waarvan niemand kan beweren er heet noch koud van te worden. Alhoewel een thermische desoriëntatie juist wel het gevolg is wanneer je eenmaal weer een tijdje boven water bent. Verdoofd en versuft levert het een aangename ervaring op die te vergelijken is met een mix van de totale relaxtheid na een intensieve inspanning en een aangeschoten toestand. Het is te begrijpen waarom deze unieke high onder de Finnen zo hot is. Het gaat niet slechts om het coole imago, dat weliswaar het plaatje compleet maakt.  

Dan over de andere typische Finnigheden. Sommige mensen spreken inderdaad monotoon, maar onder die orenschijnlijke ongeïnteresseerdheid schuilt een verbazingwekkende behulpzaamheid. En als ik een vraag buiten het boekje stel, kan er ook nog wel een goedbedoelde glimlach af. Wat betreft de culinaire gewoontes heb ik alleen pas de rijstroggebroodjes geproefd. De Finse bloedworstvariant kon ik alleen per kilo in de winkel kopen en helaas heb ik nog nergens rendier in de winkel of op de menukaart voorbij zien komen. De koffie die ik tot nog toe heb mogen nuttigen smaakten goed, maar de 6 koppen per dag zitten er voorlopig niet in.

Qua huis- tuin- en keukenmededelingen ben ik grotendeels positief. De matras is een minpuntje; die is nog lager dan het bedrandje en heeft een sneeuwse stijfheid. Daarentegen heb ik wel een extra tafel waar ik reeds op heb gelegen/ gezeten door het gebrek aan een bank of directeursstoel. Dat was geen succes. De directe tuin ontbreekt, maar even verderop nemen de bomen en het meer de geïnfrastructureerde stad over en het meer is op dit moment van het jaar een enorm uitstrekkend plein waarop geschaatst en gewandeld wordt, zoals te zien is op de foto’s. De keuken deel ik met mijn huisgenoot, een Zuricher die zich tegen de Zwitserse standaarden afzet van onder andere de immigratiehaat en hoge ecologische voetafdruk. We gaan samen naar activiteiten en koken op onze manieren, waarnaast we Zwits-Duits en Nederlands uitwisselen. Dus dat zit wel snor.

De taal is voorlopig nog een pijnpuntje, maar vergeleken met mijn exchange-studiegenoten ben ik dan al weer een stapje verder. Tot nu toe hebben al 3 Finnen en 1 Taiwanees mij om mijn Fins gecomplimenteerd. Verder moet ik de Finse Lidl nog bezoeken om de Nederlandse prijzen te vinden, maar de kosten zijn tot nu toe het enige waar ik nog van schrik. Het is ondertussen zelfs al 2 graden aan de onverwachte kant van het vriespunt! Gesettelde groeten uit Tampere: Näkemiin!