Lichtelijk vermaak

Het regende, regende, en de pannetjes werden nat. Afgelopen zaterdag had ik medelijden met iedereen die betrokken was geweest bij de organisatie van GLOW. In zo’n weer zou zelfs geen hond de lichtshow komen bekijken. Ondankbaar, maar waar? Gelukkig niet. Zelf wacht ik, ondanks de positieve recensies, nog op de klapper. [Spoiler alert voor de vrijdag- en zaterdaggangers!]

De route voelde al snel als een zoektocht naar meer. Meer dan de lantaarnpalen met externe LED-verlichting en de sporadische klanken om je op weg te houden. Het werd nadrukkelijk verboden om van het drassige padje af te gaan. En dat terwijl het blauwe licht in de verte zo veelbelovend leek. Wat ‘gewoon’ het Pullmanhotel bleek te zijn.

Blijkbaar ben ik kritischer geworden. Of cultuur-barbarischer, waardoor de nuance en diepere betekenissen compleet aan me voorbijgingen. Zo heb ik bijvoorbeeld niks meegekregen van het sociale IGNITE lichtkunstwerk. Misschien lag het ook aan de temperatuur, ik blijf tenslotte een Koumans.

Gek genoeg kijk ik tijdens GLOW altijd uit naar het geluidsgebruik. Een kenner kan vast zeggen wat er voor jongens onder de waterdichte vuilniszakken hangen. Het moet wat kosten om in de open ruimte van die dikke en diepe sounds te produceren. Er hangt elk jaar zoveel potentie in de lucht, maar meestal loopt de muziek altijd op naar een hoogtepunt dat er nooit zal komen. In plaats daarvan begint de spanningsopbouw van voor af aan voor de volgende lichting voorbijgangers. Altijd weer hetzelfde liedje.

Daarentegen waren de Lichttoren en het klassiekertje op de kerk meer dan de moeite waard. Die zaten qua licht/geluid-combi perfect in elkaar en de bewegende lichtpixels sloten naadloos op de gevels aan. Het was het formaat spektakel waar ik onderweg veel vaker tegenaan had willen lopen.

Aankomende zaterdag zit ik in het Philips Stadion voor de extra lichtshow. Naar verluidt juist een tikkeltje teveel sensatie. Wellicht precies waar ik op zoek naar was. De GLOW-week hiermee mogen afsluiten klinkt me daarom als muziek in de oren. En dat op de plek waar PSV al het hele seizoen loopt te shinen. Volgens mij wordt GLOW gewoon weer een topshow.

https://www.cursor.tue.nl/opinie/hub-coumans/lichtelijk-vermaak/

Marokko

Op verzoek, de link naar het Marokko-reisverslag:

Klik hier

Met het genoemde muziekje:

SSC wijst sporters op alleenrecht beeldmateriaal in kleedkamers

Het zou niet nodig moeten zijn: stickers op de kleedkamerdeuren die het verbieden om foto’s en video’s te maken. Toch blijken bezoekers te vergeten van wiens faciliteiten ze gebruik maken. Door de stickers hoopt het Studentensportcentrum dat het beter blijft hangen wie de baas van het beeldmateriaal is.

Onnodig én een beetje flauw, volgens sportcentrumdeskundige Boris Loep. Hij vindt dat sportgangers in het SSC zich naïef opstellen door zelf opnames te maken in de kleedkamers. “In een bioscoopzaal weet je ook maar al te goed dat filmen verboden is. Ondanks je voor je kaartje hebt betaald.”

Loep legt uit dat dit past bij het verdienmodel van het SSC. “Je ziet dit vaker. Een breed sportprogramma voor een goedkope prijs, maar met het behoud van beeldmateriaal in de kleedkamers. Bij sportcentra waar je vrij mag filmen en fotograferen, betaal je dan ook meer voor een abonnement.”

Tussen verdoemd en verheerlijkt vlees

"Wie nu nog vlees eet, is echt een holbewoner". Ik zal de geciteerde anoniem houden, maar het had subtieler gekund: opmerken dat de vleesindustrie niet meer van deze tijd is. Subtieler gemóéten eigenlijk, want ondanks dat vlees veel vergt van mens en milieu zit niemand op zulke terechtwijzingen te wachten. Vaak werkt het juist averechts waarmee een goed initiatief tot een inhoudsloze strijd verbastert. Dat werd duidelijk toen het weerwoord volgde: "Volgende keer ga ik lekker een kilo biefstuk voor je neus opvreten".

Redenen om de vleesconsumptie te verminderen, moeten informerend en niet minachtend gebracht worden. Als een serieuze doch vriendelijke suggestie, een middel om goed te doen. Van nature is niemand zo duivels om mens en milieu te schaden. Bewustzijn en kennis groeien weliswaar, maar de gevolgen zijn niet direct waarneembaar. En de vanzelfsprekendheid waarmee vlees ten overvloede in de schappen ligt en de hoofdrol vervult in de meeste recepten, maakt het er niet beter op. Dat dierenleed een dingetje is, lijkt intuïtiever en wordt al langer voor lief genomen. Maar waarom zou men ook de link leggen tussen wereldproblemen zoals voedseltekorten, natuurrampen en een onschuldig lapje vlees?

Bewustzijn is helaas niet het hele eieren eten. Gewenning voorkomt vaak dat mensen de knop omzetten. Psychologisch gezien praat gemak veel goed. Daarnaast wordt onterecht gedacht dat vlees een cruciaal bestanddeel van je voeding is én broodnodig voor een lekker maal.

Daarom werkt het bieden van alternatieve smaakmakers wellicht beter dan het louter verdoemen van vlees. Daarmee kan iemand een verschil maken zonder iets op te hoeven offeren. Met bijvoorbeeld de volheid van peulvruchten, noten, oliën, of zout en de kruiden waar vlees vaak zijn smaak aan dankt. Liever niet met andere dierlijke producten; zo is koeienkaas bijna net zo vervuilend. 

Met een appetijtelijke koerswijziging werk je efficiënt globaal voedseltekort, de klimaatverandering en natuurrampen tegen. Je afval scheiden is er niets bij. Vliegvakanties afblazen en de auto de deur uit doen zijn natuurlijk ook effectief. Maar vlees vervangen met een smakelijk en socialer alternatief is vele malen makkelijker.

Voor wie alleen de motivatie of alternatieven mist, kan de afkeuring van een verheven veganist tegenwerken. En bij sommigen lijkt vlees eten er gewoon te sterk ingebakken. Jammer dan. Veel, weinig of geen vlees eten is nog altijd een vrije keuze. Maar laat het dan op z'n minst een bewuste zijn.