Zo hadden we ook het voorrecht om in vak Noord te zitten, het vak voor de vrienden van Eneco....Wat een voorrecht heet te zijn, was eigenlijk ook een beetje een desillusie...was dit nu de harde wereld die voetbal heet? Alleen in de overige vakken werd gezongen en meegeleefd en muziek gemaakt en in ons vak bleef het onnatuurlijk stil, alsof er alleen maar mensen zaten, die hier toevallig waren beland, ondat ze 'vrienden van' waren...Ik heb me stiekem onttrokken aan dit volkje en begon ook een beetje te wiebelen op mijn stoel en mee te deinen met de aanstekelijke muziek (ondanks de boze blikken van mijn buurvrouw, die vond dat ik me moest gedragen als 'vriend van'. Het zal het glaasje champagne wel geweest zijn, en de opwinding dat ik mee mocht naar zo iets groots en belangrijks...). Heb me werkelijk verdiept in het professionele voetbalspel (met hier en daar wat missers) en heb me ingezet voor de zwakkere partij die naar mijn idee echt niet de zwakste was! (en ja, ik kan het weten met een theoretische - en praktische voetbaltraining van overige gezinsleden en aanleg voor spelinzicht!)Maar helaas: de tegenpartij was net even iets handiger af en toe, en hebben daar gruwelijk misbruik van gemaakt. Jammer: 0-2 was de einduitslag. Ook het stadion verlaten heeft nauwelijks problemen opgeleverd (afgezien dat we niet meteen in de fanshop werden binnengelaten en dat we een tijd op de parkeerplaats in de file hebben gestaan) de politie te paard en de m.e. hebben werkeloos toegekeken hoe iedereen vredig het stadion verliet..
Thuis nog even nagenoten met de samenvatting van studio sport (wat kunnen ze de 'waarheid' vertekenen door hun beelden en hun tekst er bij te kiezen !). Roda: wij zijn trots op jullie en blijf zo doorgaan, dan komen jullie er misschien wel!
een moeder van 2 fanatieke amateurvoetballertjes