Maandag jl rij je dan heerlijk ontspannen op de autosnelweg naar Weert voor een partijtje bridge. Lekker lui achterover op je stoel zou je er vroeger, in ongezonder dagen, ook nog een geurig sigaartje bij hebben gerookt.
Totdat, zo maar, de politie naast je opduikt, toeterend je aandacht trekt en dan vóór je gaat rijden met de instructie te volgen en stil te houden op de vluchtstrook.
"Meneer, wat doet U eigenlijk?"
"Nou, ik rij heerlijk ontspannen naar mijn tweewekelijks partijtje."
"Dus U hebt geen idee, waarom U moest stoppen?"
"Helaas niet."
"Nou meneer, U hebt de gordel niet om. Hoe komt dat?"
Een genante vraag. In Delft heb ik vroeger ooit commotie gekregen nadat ome agent me aanhield en vroeg: "Zo, meneer dacht zeker dat hij geen achterlicht nodig had."
Waarop meneer antwoordde dat hij belangrijker dingen in het leven had om over na te denken. Dat viel toen niet goed, en zo was het eigenlijk ook bedoeld.
Maar we zijn inmiddels rustiger geworden.
Dus zeg je op de vraag van vandaag hoe dat komt gewoon:
"Ik heb 't vergeten."
"Vergeten, zegt U?"
Een ingenomen stelling dien je niet zo maar te verlaten, dus knik je schaapachtig ja en denk je aan vroeger toen men je gedachten over achterlichten opdrong.
Ome agent is niet zonder meer tevreden.
"En vergeet U soms ook wel eens de sleutel in het slot te steken, voordat U gaat rijden?"
Nu vraagt-die erom.
"Ja, zeker."
"Waaat?"
"Zoals ik 't zeg, zeker. Maar als ik dan een tijdje stil blijf staan denk ik daar vanzelf weer aan."
Dan gebeurt er iets merkwaardigs.
Ome agent begint te lachen, denkt even na en zegt:
"Doet U die gordel nu maar om en vergeet straks niet goed vaart te maken als U weer de rijweg op gaat. Mag ik U verder een prettige dag toewensen?"
Ik heb dat allemaal gedaan en schande, schande, vergeten hem eveneens een zeer prettige dag toe te wensen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten