Winter anecdote(familieboek)

Ik heb het gedaan. Eerst dacht ik dat ik het nooit zou doen. Een jaar geleden had ik mezelf voorgenomen om er nooit aan te beginnen, maar ik heb het wel gedaan. Heb ik een misdrijf gepleegd? Nee. Ik ben langs de deuren geweest om geld op te halen van mijn krantenwijk. Of dat alles is? Voor mij is het heel wat. Een jaar geleden werd ik opgebeld door Dion, van de Postiljon bezorging. Ik had mij volgens hem ooit een keer opgegeven. Ik kon het me niet meer herinneren, maar nu het baantje zo voor de hand lag, had ik ja gezegd. Maar, ik had hem wel gezegd dat hij niet verrast moest zijn als over 4 weken ik ontslag zou nemen, ik wist niet of ik er wel tijd voor had. Dion ging er van uit dat ik het wel lang bleef doen. Nog een keer vertelde ik hem nadrukkelijk dat ik niet zeker wist of ik wel op tijd kon bezorgen. Nou, dat was precies een jaar geleden, in januari. Ik heb een jaar lang elke woensdag de Postiljon bezorgd. Maar ik was van plan sowieso te stoppen in Juni, omdat als ik langer dan een half jaar door zou gaan, ik ook door moest gaan tot het ophalen van het geld, de echte klassieke krantenbonus. Dat ophalen, daar zat ik mee. Ik kon het niet maken om mij onderdanig en bedelend op te stellen tegenover de huisbewoners. Je moet een krant en een speciaal kaartje afgeven en dan moet je daarbij een gecodeerde zin uitspreken zoals, “de beste wensen” of “fijne feestdagen”, dat dan staat voor “graag zou ik nu geld krijgen”. Met het geld op zich heb ik geen moeite, anders had ik die hele krantenwijk nooit gedaan. Maar de manier waarop stond mij niet aan. Maar daar tegenover stond, dat je soms enorme bedragen kon verdienen, alleen maar door bij mensen aan te bellen. In Juni was het zover. Ik zou mijn krantenwijk opzeggen. Maar dat deed ik niet. Twijfelend ben ik de andere 6 maanden ook nog doorgekomen en zo was de dag aangebroken, de kaartjes waren er. En ik heb het gedaan. Eerst dacht ik dat ik het nooit zou doen. Maar toch deed ik het, en ik ben nu 80 euro rijker 2010 gestart.