Kerst 2010

Eigenlijk voel ik er niet zo veel voor om een verslag te schrijven, maar op een verzoek van mijn contractant ga ik daarentegen graag in. Daarom wil ik het graag kort houden.
Kerst 2010 in Geleen werd dit jaar georganiseerd door Lieske Coumans, toevallig een zus van mij.Zij verzorgde de uitnodiging en de gerechten die op tafel kwamen te staan. Lieske begon al 2 dagen van te voren met het bereiden van al het eten en kreeg daarbij hulp van diverse familieleden. Op kerstavond aten we een eenvoudig doch voedzaam maal, zodat we nog meer konden genieten van alle lekkere hapjes met Kerst zelf. In de middag van eerste kerstdag kregen we ons eerste bezoek. Waar Bea het eten met de ogen bewonderden, moest ze Jos in de gaten houden om hetzelfde niet met zijn mond te doen. Toen Chris, Bauke en Andy kwamen hadden Opa en ik al een welkomstdrankje gebrouwd, waar Opa blijkbaar nog niet veel ervaring mee had omdat de eerste keer de drank uit de erlenmeyer schuimde. Toen iedereen klaar was voor het eten, zat ik nog in de auto om Oma Coumans op te halen. Ze had nog zo mooi het pad voor ons schoon gemaakt, maar er zat nog een klein ijslaagje op waardoor we alsnog moesten oppassen om niet uit te glijden. Maar Oma was in ieder geval wel voorbereid op het koude weer in tegenstelling tot ons, want wij hadden de autodeuren niet bespoten met antivries waardoor Oma niet via de achterdeuren van de auto naar buiten kon. Eerst kon ze er nog om lachen, een minuut later wenste ze dat ze nooit mee was gegaan. Eenmaal weer in Geleen zag ik dat Roy en Sanne ook gearriveerd waren en dat we mochten gaan eten. Opa moest zorgen voor de drankvoorziening, maar was vergeten om het nodige op de tafel te zetten. Ik hoop niet dat er veel dorstigen onder geleden hebben. Ellen Coumans, toevallig mijn moeder, speelde piano en daarna vertegenwoordigde ik de saxofoonpartij, terwijl bij iedereen het eten al langzamerhand aan het inzakken was. Tot mijn verbazing omdat de hoofdmaaltijden zo lekker waren, zag ik dat iedereen nog een toetje opkon. Dat kwam vast omdat de toetjes, gemaakt door Bea en Lieske en sommige gekocht door Oma, er ook nog is heerlijk uitzagen. Opa kondigden aan dat het tijd was voor een digestief en toen iedereen er dat ook nog bij had gekregen in die overuren makende maag, was het tijd voor de presentjes. Iedereen was erg blij met zijn kado’s, ze waren nuttig en zo snel mogelijk nodig. Eigenlijk ging die fijne tijd van het uitpakken, veel te snel voorbij. Andy was ontdaan omdat de letters in zijn gloednieuwe boekgeschenk te klein waren, en vertrok al gauw met zijn ouders. Het eten was al opgeruimd en Jos was verzadigd, want ook hij vertrok kort daarna, net als Roy en Sanne. Oma Coumans hield het opmerkelijk lang uit, maar kon niet tippen aan Martin die pas na nog tv gekeken te hebben, ook maar eens vertrok. Omdat dit verslag al veel te lang is, vertel ik niks meer over tweede Kerstdag, want iedereen weet toch al dat het daarbij gaat om restjes opeten, uitbuiken en afscheid nemen van de gastheer en dame in Geleen, die we waarschijnlijk nog zullen spreken deze week, omdat de auto zo vol was dat mijn Snabbelinstrument niet meer paste. Verder verheug ik mij op Pasen, want ik begin alweer honger te krijgen.