De Underdogs, de nerds, “degenen waar niemand rekening mee hoefde te houden”. Zo werden wij, het zaalvoetbalteam van 5VA1, benoemd door andere teams die meededen aan het schoolvoetbaltoernooi. Ondanks dat onze klas in de eerste drie schooljaren al had laten zien dat we goed presteerden op sportdagen, werden we dus niet echt serieus genomen toen we in de vierde klas eindelijk ook een voetbaltoernooi in de jaarplanning hadden staan. Het toernooi is alleen voor bovenbouwers, dus leerlingen van het 4e leerjaar en hoger. Waarschijnlijk dachten ze dat we geen kans maakten, omdat we geen stoere praatjes hadden en geen trucjes konden zoals de leerlingen van Mavo en Havo dat zo goed kunnen, en waren in hun ogen geen echte voetballers, alleen ik zat op voetbal en niet eens in de selectie. Waar ze niet op hadden gerekend was simpel doch effectief voetbalwerk, namelijk georganiseerd positiespel en simpele passes. Verder zorgden we ervoor dat we bleven jagen en hielden in de aanval ook de snelheid erin. Vorig jaar, dus in de vierde, kwamen we al verder dan verwacht. Poulewinnaars en ook nog eens finalisten! In de finale moesten we tegen 6vwo, waarbij een jongen speelde die nu bij Ajax speelt. Die finale verloren we helaas, maar we waren wel blij dat we zo ver gekomen waren. Dit jaar, vastberaden om weer in de finale te komen en dit keer te winnen, speelde we de wedstrijden met de 5 zelfde jongens als vorig jaar. De keeper van vorig jaar wou nu spelen, omdat hij eigenlijk geen keeper was. Ik kon met mijn excuus, dat ik de enige was die op voetbal zat en dus ook het meeste recht had om in het veld te staan, voorkomen dat ik op goal moest. Dus moest dit jaar de verkozen minst goede voetballer op goal. Hij deed het beter dan verwacht. Van de paar harde schoten op goal liet hij er maar één door. Het was mijn taak, als verdediger, om ervoor te zorgen dat de tegenstanders zo min mogelijk goed op goal konden schieten, en gelukkig slaagde ik daar in. We wonnen alle wedstrijden op 1 poulewedstrijd na, maar het team waartegen we toen gelijk speelde versloegen we in de finale. Tot volgend jaar, als we weer opnieuw gaan voetballen, voel ik me als een zaalvoetbalkoning van de school.
Bij elk sporttoernooi op onze school krijgt de winnaar een gouden trofeetje, met het jaartal erop en een afbeelding van de sport. Dit gouden trofeetje met een voetbal erop, is nu mijn zevende. Mijn doel is om er uiteindelijk 10 te halen, met nu nog 4 toernooien te gaan. Ik hoop dat we bij elk toernooi opnieuw onderschat worden, en zo een monopolie krijgen op de gouden trofeetjes waar wij als klas zo gek op zijn.
9 opmerkingen:
Volgens mij heb ik al veel meer dan 7 prijsjes, waar die dan zijn gebleven weet ik niet meer. In ieder geval moet ik er volgend jaar nog 3 halen.
gefeliciteerd hub, laat ze maar een poepie ruiken, ook volgend jaar!!
simpel spelen en jagen,
hmm,
volgens mij is dat altijd bij voetbal de basis van succes.
Simpel doch effectief voetbalwerk, georganiseerd positiespel en simpele passes. Verder zorgden we ervoor dat we bleven jagen en hielden in de aanval ook de snelheid erin.
Waarom hebben ze me dat tig jaren geleden niet verteld?
Dus dat weet ik nu, maar er blijft een vraag(je), Hub.
Waar heb je die andere gouden trofeeën vandaan, want het zaalvoetbaltoernooi is alleen voor 4e klasssers en hoger, begreep ik.
Ra,ra dus. En dat je dat al die tijd muisstil hebt weten te houden?
fout: we speelde..
beste zin: emotioneel: Tot volgend jaar, als we weer opnieuw gaan voetballen, voel ik me als een zaalvoetbalkoning van de school.
'rationeel'('technisch' oftewel..gewoon mooi1 poëtisch??): Ik hoop dat we bij elk toernooi opnieuw onderschat worden, en zo een monopolie krijgen op de gouden trofeetjes waar wij als klas zo gek op zijn.
we speelden natuurlijk dan? Oop, wij als filosofen, schrijvers en uitgevers hebben toch nooit echt de tijd gehad om over get onbelangriek toerneui te praten? Vandaar weet je daar niks van. Ik heb ze behaald met volleybal, basketbal en 2 sportdagen(softbal, frisbee, sprinten touwtrekken enz.). Waarom ik nu wel vertel over mijn trofeetje, is dat we een jaar uitgekeken hadden naar dit toernooi. En bij voetbal zijn de tegenstanders fanatieker dan bij volleybal en basketbal omdat die sporten minder populair zijn.
Graag nog even wat duidelijk over mijn verzoek als columnist: Ik vind het heel belangrijk dat alle fouten worden verteld omdat mijn doel is, beter te gaan schrijven. Dus feedback is heel erg belangrijk.
Ok. Na gezegd te hebben dat dit weer een heel goed artikel is, dan nu een klein smetje (afgezien van 2x een n erbij):
"en geen trucjes konden zoals, etc."
Het is of 'geen trucjes kenden'
of 'geen trucjes konden doen.'
Dus: ik ken een trucje
of
ik kan een trucje doen.
De meest frustrerende zin is, voor mij althans: ik kon voorkomen dat
ik op goal moest.
Heb ik dat de nodige jaren moeten doen. Ik begrijp nu eindelijk waarom. Enig respect zal mijn deel wel niet zijn.
Ik denk dat ik een goede keeper zou kunnen zijn. Toch wil ik niet op goal omdat je daar te weinig energie kwijtraakt en met al die adrenaline in je lijf is dat niet zo prettig. Over kennen en kunnen doen; dat is een contaminatiefout. Net als de vorige keer met de vingers, maar dat was geen fout maar meer een woordspeling. Van deze had ik geen besef.
Het is geen contaminatie, Hub, maar gewoon een verkeerd gebruik van kennen (=weten) en kunnen (= een vaardigheid hebben).
Zoals de conversatie in de trein waar een man tegen zijn buurman zei:
"Ik kan U"
"Dat ken", amtwoordde die.
Een reactie posten