donderdag, maart 10, 2011

Wielrennen, "gewoon een beetje fietsen"?

Na heel wat gedoe zonder fietspomp was het dan toch zover, donderdag heb ik voor de eerste keer op mijn eigen racefiets gefietst. Het ging nog niet helemaal soepel, maar ik ben binnen een redelijke tijd bij opa en oma aangekomen. Vrijdag ging het opnieuw kriebelen ben ik weer gaan fietsen. Ik besefte me dat ik het toch wel echt leuk vond, maar ik had één probleem: ik wist niets van wielrennen af. Ik kan me natuurlijk niet bij de wielrenclub DM voegen zonder iets van de sport af te weten.Tijd om me erin te verdiepen dus.
"Wielrennen is zonder twijfel de zwaarste sport, fysiek en mentaal", aldus de Quest. Je hebt grofweg twee verschillende groepen wielrenners: sprinters en klimmers De klimmers zijn klein, pezig en hebben een relatief grote longinhoud. Omdat ze erg gevaarlijk zijn voor de Tour de France, wordt het tempo in de vlakke delen van een etappe vaak al zeer hoog gehouden, zodat deze klimmers hier dan niet zo goed tegen k
unnen en zullen "afzwakken". Het tempo hoog houden is ook een manier om de voorste groep uit te dunnen, dit heet "lossen" en heeft vooral een psychologisch effect: pure intimidatie dus.
Als de Tour de France begint, hoor je weer veel mensen erover praten. Er worden tactieken besproken en ook achter de schermen gebeurt veel. De taken in een wielerploeg zijn duidelijk: je hebt één kopman, de rest houdt die koopman uit de wint, rijden hem terug naar het peloton in geval van een lekke band en dragen water en eten. Het kopwerk wordt meer verdeeld als het peloton langgerekter is. Wie openlijk vertikt om het kopwerk te doen, verpest de samenwerking in de kopgroep. De ploegen met de beste sprinters hebben het meeste profijt van een aankomst bij de finish met een compleet peloton. Daarentegen moeten ploegen zonder rappe sprinters het hebben van ontsnappingen ver voor de finish. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan: wanneer mag de sprinter weg? Op een vlakke etappe worden renners makkelijk achtervolgd en bijgehaald. Sommige renners, renners die totaal geen kans maken in het algemeen klassement, mogen wel weg. Ten slotte, als in het peloton hard gereden wordt, is elke vlucht kansloos.
Het deel achter de schermen bestaat vooral uit onderhandelingen. Het gebeurt bijvoorbeeld vaak dat een favoriet voor de gele trui met een andere renner op kop rijdt in een bergetappe, zodat beide renners wat te winnen hebben. Ze laten elkaar dan ook soms de etappe winnen. Er worden ook vaak deals gemaakt tussen ploegen over het kopwerk.
Wat zijn verder opvallende dingen als je naar wielrennen kijkt? Je kunt bijvoorbeeld kijken welke wielrenners het zwaar hebben. Als één renner in een groepje al vroeg in de etappe een langzamer beentempo heeft dan de rest, dan kan dit niet veel goeds betekenen. Verder doet een renner zijn shirt open als hij zijn warmte niet goed kwijt kan, dit is ook een teken dat het niet best met hem gaat.
Als afsluiting, wat betekenen die truien nou? Ik snapte er nooit wat van. Op zich is het niet heel moeilijk. Je hebt als eerste de gele trui, deze is voor de leider in het algemeen klassement. Degene die alle etappes bij elkaar het snelst gereden heeft, verdient deze trui. De groene trui daarentegen is de leider in het puntenklassement
. De renner die als eerste aankomt in een etappe of tussensprint krijgt de meeste punten. De witte trui is de "gele trui voor
jonge renners(lees:renners van niet ouder dan 25 jaar)". Ten slotte is de bolletjes trui voor degene die de meeste punten heeft behaald door vroeg op de top van een berg aan te komen. Hoe zwaarder de klim, hoe meer punten de renners kunnen verdienen.
Persoonlijk vond ik de Tour de France niet heel boeiend, ik keek ook nooit mee met opa als hij de tour volgde. Misschien is dat dus omdat ik er niets van snapte, dus laat ik dit jaar maar gaan kijken met mijn nieuwe wielreninzicht. Kan ik daarna lekker over het fietsen praten met oop en de mensen op de wielrenclub....

6 opmerkingen:

H. Jeusson zei

Is een koopman uit de wint houden een of ander spreekwoord dat ik niet ken, of betekent het toch de kopman uit de wind houden? Ik vind het fietsen ook fysiek zwaar. Alleen voel ik me benen niet maar eerder mijn rug. Het mentale zware gedeelte is dat je snel zin krijgt in eten, maar dat kan ook iets persoonlijks zijn... Misschien heb je nu meer interesse voor de Tour, nu je zelf gaat ondervinden hoe zwaar het kan zijn!

ellen coumans zei

wat een ingewikkeld verhaal. ik ben geloof ik meer visueel ingesteld, dus..je mag me dan uitleg geven als we samen de tour kijken (als oop en pap er niet bij zijn natuurlijk...)
ik vroeg me alleen af...in welk van de 2 categorieën val ik???

ik vind het wel heel grappig dat het gaat kriebelen bij je, zo ineens...na bijna 19 jaar...zal vast door de mooie omgeving komen dan..

Anoniem zei

Uiteraard bepaal je zelf wat 'wielrennen' voor JOU betekent! Dat KAN helemaal los staan van het professionele wielrennen en dus zeker ook van de Tour de France...
Niet-anonieme CadIJ_Martin
p.s.: naast sprinters en klimmers heb je uiteraard ook nog de vlakrijders, de alleskunners, de nietskunners, de recreanten, de amateurs, de tijdrijders, de dopingzondaars, de alleen-mooi-weer-fietsers(ahum), de juist-regenrijders, de gezelligheidsrijders, de gewone-sportieve-rijders, de huis-werk-huis-rijders, de boodschappen-rijders, etc. etc.

john zei

Ontwaren we hier de opvolgster van Marianne Vos.......?

drtrppr zei

Ah, laag beentempo en shirt open, daar herken ik me zelf wel in ......

J.W. zei

Ja Lieske, het wordt inderdaad tijd dat wij eens een boom over wielrennen opzetten.
En een indeling maken van de velen, die met gesloten shirt toch een goed parcours rijden. Waaronder ikzelf, jarenlang de Mergellandroute op het Centraal Laboratorium voor mijn afdeling georganiseerd en ook telkens mee gereden.
Het eerste jaar waren ze zeer verbaasd mij als eerste in Klimmen bij de ravitaillering te zien. Met mijn oud Opeltje.