Op rolletjes

Ik ben heel erg tevreden met mijn Piaggio Zip. Misschien wel iets te blij, want ik vond dat hij nog prima reed ondanks dat de banden ondertussen net zo weinig profiel hadden als mijn Facebookpagina. Normaal startte de scooter ook niet meer, dus moest ik steeds de kickstart gebruiken. Allemaal niet zo gek, want de scooter is ook alweer een paar jaren ouder. Tijd voor een checkbeurt dus.

Woensdag was ik vroeg uit en had ik een afspraak bij de bromfietsmaker. Weliswaar in redelijk onbekend Krimpen aan den IJssel, maar met Google Maps kom je tegenwoordig overal. Het eerste stuk van de rit was voor mij bekend, maar daarna moest ik toch even zoeken waar het was. Terwijl ik twijfelend en zacht reed om de weg te vinden, was dat natuurlijk ook opvallend gedrag voor de politieman die op dat moment net met een motor op het bromfietspad patrouilleerde. Ik reed hem eerst voorbij en daarna zag ik in mijn spiegel dat hij achter mij aan reed, en ik remde al af omdat ik wist dat hij mij ging aanspreken..

Toen ik naar de controle werd gestuurd, moest ik zeggen of mijn scooter te hard ging. Wat ik ook zei, hij moest natuurlijk toch op de rollerbank. Gelukkig had ik mijn rijbewijs, verzekeringspapieren en gezond verstand bij me. Hierdoor keek de politieagent erg verbaasd toen hij mij vertelde dat ik volkomen legaal was. Behalve de achterband dan. Naast mijn scooter moest ik bijna ook mijn geld laten rollen, zeventig euro maar liefst, voor het rijden met deze kale band. Omdat ik verder legaal en beleefd was, had ik het idee dat de agent mij wilde matsen en de bon mocht verscheurd worden als ik binnen een week liet zien dat er een nieuwe band op zat. Ik vertelde hem dat ik dat net ging doen. Of hij dat geloofde?

De politieagent wist niet eens hoe de scooter op de standaard moest, en vond het maar een irritant ding en zei dat ik hem op de standaard moest zetten, wat mij zonder enige moeite lukte. Ook wist hij niet dat ik een Piaggio Zip had, terwijl het toch een veel voorkomende scooter is, en dus ook in zijn vak moet zijn. Nadat ik hem had verteld dat mijn scooter ook niet meer normaal startte, was hij dat al snel vergeten, want toen ik wou wegrijden riep hij één van zijn stagiaires om te duwen zodat de scooter op gang kwam. Ik zei dat ik ervaring had en trapte de scooter na vier keer aan.

Maar hoe raar ze ook zijn, altijd beleefd blijven tegen deze ambtenaren. Daardoor ben ik gelukkig ontlopen van allerlei kosten, en scheurde ik gerust op één wiel bij het politiekantoor vandaan.