Ballen in een bal

Nu het weer warmer begint te worden en we niet meer over de kou kunnen klagen, was het leuk om weer eens op het ijs te staan. Via Facebook en mond tot mond reclame was ik al snel enthousiast voor het onbekende ijsvoetbal. Om eerlijk te zijn had ik eigenlijk wel verwacht dat het meer op voetbal zou lijken, maar meer voetbal dan de voetbal zelf en twee doeltjes, was het eigenlijk niet.

Als speler trok je een plastic bol aan die je zou beschermen tegen de gegarandeerde valpartijen. Binnenin de bol waren er twee handvaten en je deed de bol om als een rugzak. Ondanks het op de ondergrond een paar graden onder nul was, werd het in het isolerende plastic na een potje vallen en opstaan al snel benauwd. Tot ver over je oren in het plastic, wat ook het gehoor en zicht belemmerde.

Wie even niet oplette, begaf zich al snel op glad ijs. Je kon van alle kanten getackeld worden door een andere reusachtige plastic bal, van binnenuit aangedreven door een ander persoon. Je was net als bij voetbal verdeeld in twee teams, zodat je niet van iedereen een dreun hoefde te verwachten, maar dat je door je teamgenoten omver werd gelopen was niet uitgesloten.

Na drie korte wedstrijden was het uit met de pret en stond mijn team gedeeld eerste. De pret was de pleister voor de blauwe knie, want ondanks de kniebeschermers, blijft ijs zo hard zoals ijs dat altijd is geweest.