Drie jofele
personen gefotografeerd in een zijstraatje op de Sweikhuizerberg. Wie ziet dat vandaag de dag nog? De twee
dames zijn wat meer aangetrokken tot elkaar, maar de glimlach van de man lijkt
er niet onder te lijden. Verstandig bemoeit hij zich niet met de twee en kent
zijn bescheiden plaats op de achtergrond. Een onmiskenbaar geval van nicht,
tante en oom.
Misschien zit de
aantrekkingskracht in de zonnebrillen die ook alleen bij de dames te zien zijn.
Waarom de oudste van de twee deze op heeft is een raadsel, want ze staat niet
in de zon en bevindt zich bovendien in gezelschap; elke foto heeft zo zijn
mysterie.
Hoe blij ze ook
is met haar man en nicht samen te zijn, aandacht voor de camera heeft deze dame
ook. Zwaaiend naar het vogeltje achter haar neemt ze het risico om over een losliggende
Sweikese kei te struikelen. Maar verlangend naar spanning en avontuur neemt ze
de gok toch. De man loopt stilletjes voorop, proberend de honderd meter lange
wandeltocht zo veilig mogelijk te laten verlopen. Voorop om dreigende keien te
detecteren en om zijn vrouw op te vangen indien hij zijn eerste taak niet
vleckenloos heeft uitgevoerd. Er zijn geen foto’s gevonden van een goede
afloop, evenmin van een foute. Geen nieuws is goed nieuws?
2 opmerkingen:
Wat waren ze nog jong
Nu lachten we nog. Gerard had voor prachtig weer gezorg. Dank namens allen, als ik zo vrij mag zijn. Dame in zon wel beleefd, maar is nu zonneblind..
Na een sweikhuizen-geleen wandeling was de fotograaf nergens meer te bespeuren. Of ze toen nog zo vrolijk waren? De meneer in kwestie in elk geval, want de kon nu zonder toezicht van vrouwlief ale stukjes vaai uitproberen..dat het gesmack..
Een reactie posten