Scooterdokter

Een benzinegeur en een flikkerend lampje dat aangeeft dat de tank leeg raakt. De scooter reed nog, dus ik hoopte dat de benzine gewoon bijna op was en dat de geur van een eventuele onvolledige verbranding afkomstig was. De keer daarna was de geur wel erg intens toen ik op weg naar de training op een kruispunt stopte, en zag daarnaast ook druppeltjes uit de scooter druipen. Zo kon ik niet verder. Gelukkig was mijn vader fysiek en mentaal bereid om “brengen en halen” te spelen in de auto. Maar daarmee was het probleem natuurlijk niet opgelost.

Er zat een klein scheurtje in de benzineslang waardoor de scooter lekte. Zo heel complex was het probleem niet; het slangetje moest vervangen worden en dan zou de scooter hopelijk weer de oude zijn, of juist weer als nieuw. Zonder het idee waar een dergelijk slangetje te koop was en met de tentamenweek op komst, duurde het nog even voordat ik actie kon ondernemen.

Uiteindelijk kwamen we erachter dat we al eens aan het juiste adres waren geweest voor alles dat met scooters te maken heeft. Namelijk de winkel waar we ook onze scooterhelmen gekocht hadden. Naast deze kennis waren de tentamens ook voorbij, dus kocht ik dezelfde dag nog een helderblauwe benzineslang.

De aansluitingspunten voor het slangetje zaten aardig goed weggestopt. Je kon het binnenste punt nog net zien, maar kijken en handelen gingen niet samen. De hand liet het aansluitingspunt uit het zicht verdwijnen. Op de tast lukte het na een tijdje goed om de slang stevig vast te maken, met rechts nota bene. Want met mijn voorkeurshand kwam ik er niet bij omdat de achterste kap van de scooter er helaas niet makkelijk afgehaald kon worden. Letterlijk voelde ik me bekend worden tussen de ingewanden van mijn zwarte brommer.

Voor wat extra blingbling haalde ik de dag erna nog twee nieuwe slangklemmetjes, want de maat bleek uiteindelijk toch hetzelfde als van de oude. Terwijl ik dacht nieuwe nodig te hebben, de dikte van de oude en nieuwe slang verschilde immers ook. Heel voorzichtig tufte ik met de nieuwe slang op mijn laatste restje benzine naar het tankstation. Op de terugweg voelde alles weer in orde, en durfde ik weer gas te geven. Een meevaller dus. En zo reed ik een dag later na drie weken eindelijk weer zelfstandig, weliswaar door de kou, heen en terug naar de training.