Jeugdige taart

Gelukkiger zie je ze tegenwoordig niet meer zo snel, die oma’s. Dat is ook niet zo gek als je een prachtige drielagige caketaart krijgt die zo uit de bestelboekjes van de banketbakker kan zijn gekomen. En als kers op de taart was er ook geen suiker aan toegevoegd, op de marsepeinse suiker na. Mijn mondhoekjes zouden er ook een gat in de lucht van springen. Zeker toen de taart naast een lust voor het oog ook nog een lust voor de tong bleek te zijn.

De taart was qua karakter uitermate geschikt voor deze 81-jarige vrouw. De sappige aardbeien getuigden er namelijk van dat dit geen oude taart was. Net als dat oma zich soms zelf nog zo jeugdig kan gedragen in al haar opwinding. Als je haar dan de bittere waarheid hoort vertellen over hoe het hoort en wat belachelijk is, denk je: wow! Die is nog jong!

Zoals op de foto’s te zien is, kon ze niet wachten tot ze haar lekkernij mocht aansnijden. Haar blik steeds wisselend tussen haar visite en haar smulbare cadeau. De hond druipt ondertussen af, wetende dat er niemand iets van de taart met hem zal willen delen. Helaas zal hij zichzelf in de pot vinden, of nog erger, juist niet. In ieder geval hebben alle mensen ervan genoten. Nogmaals de complimenten aan Lieske en haar helpende hand. Daarnaast wil ik natuurlijk Oma namens iedereen bedanken dat ze deze lekkernij met ons heeft willen delen. Want nu kunnen we er allemaal weer een jaartje tegenaan!