Schuin-gelezen

Ik heb iets gedaan wat ik makkelijk verborgen zou kunnen houden, maar ik krijg het niet van mijn geweten. We hadden het er laatst nog over, Oop en ik. Wat een boek mooi maakt, zijn de harde kaft, originele inhoud en dat deze ook in de originele taal is. Wat een boek tot een afknapper maakt was volgend Oop als het boek schuin-gelezen is. Ik weet niet zo goed wat hij ermee bedoelde, maar ik denk dat het is gebeurd met mijn nieuwe boek “Ventoux” van Bert Wagendorp. Ik deed nog wel zo voorzichtig.

Ik had het boek voor mijn verjaardag gekregen, en ik moest het lezen tijdens de fietsvakantie omdat het zo toepasselijk was. Toen ik met alle schaafwonden en zwellingen het boek in de (stilstaande) auto had gelezen, had ik er geen erg in dat als ik het erin liet liggen voor de volgende keer, er ondertussen ook gereden kon worden. Dus het boek heeft ook al een zwaar retourtje supermarkt achter de rug, want die bestuurder weet wel van wanten met het gaspedaal. Maar ik denk niet dat het boek daar schuin van wordt en dat ik alle schuld op zijn schouders kan leggen.

De inhoud is echter onbeschadigd en dus wel nog leesbaar, de getuige hiervan is mijn vader. Hij heeft er gewoon nog van kunnen genieten. Bovendien heeft hij er volgens mij zelfs een schepje bovenop gedaan qua scheefheid. Ik denk dat mijn vader wel een echte lezer genoemd mag worden, dus als hij er geen last van heeft gehad, is het misschien niet zo heel erg? Hopelijk word ik vergeven door de opa in kwestie. Ik zit er toch erg mee als dit onze relatie onherroepelijk heeft geschaad.