Estebleef

Zoals bekend houden we van een stamkroegje en LP’s oogjes beginnen al te glinsteren als ik haar vraag of we vandaag ons pikketanissie niet buiten willen consumeren. En ze vraagt niet eens meer: echt buiten?, want gewoon buiten is in de tuin en om dat uit te sluiten zegt ze in een adem: eerst nog vlug even naar de WC. Voor gewoon buiten zou dat natuurlijk niet nodig zijn.

 

 
 
 

Aanvankelijk was dat ‘Ónger de Buimkes’ in Oud-Geleen, waar de Telegraaf op ons wachtte, maar ze wil ook wel eens wat anders.

Dus gaan we sinds kort naar een van de oudste, zo niet het oudste familie stamineeke in Zuid-Limburg, café Salden, op de Plats in Limbricht. Waar ze trouwens ook de Telegraaf hebben, hoewel je die nogal eens moet vragen.

 

Afgelopen donderdag komen we er aan en terwijl we de hal binnen komen zien we de waard de trap opstormen. Dat beviel me niets, want ik stel er altijd nogal prijs op niet onnodig lang op een bestelling te hoeven wachten. En wie weet gaat de man gewoon even koffie drinken, dus zei ik al meteen: “Dat zie ik niet graag, deze keer dan maar ergens anders?”

Maar nee, ze bleef de zaak trouw te meer omdat ze er overheerlijke herfstbok hebben. “En trouwens er zal binnen ook nog wel een meisje bedienen.”

Met tegenzin aan een tafeltje plaats genomen en nee, nergens een meisje te zien, komt iemand binnen stormen.
De waard met de Telegraaf: “Ik kon jullie door het raam zien aankomen, dus ik dacht: moet je snel zijn. Estebleef.”

 

Zo’n man laat je dan toch zeker iets extra’s verdienen?