Psychélogos

  Joepie! In huize Coumans-Gielkens is weer een stapel tijdschriften gescoord. Dit keer van het Psychologie Magazine. Ik sta er altijd versteld van hoe elke editie weer vol staat met interessante onderzoeksresultaten, recensies en colums die je weer eindeloos aan het denken krijgen.

Als psychology & technology student herken je tijdens het lezen de meeste psychologische verschijnselen. Dit is aan de ene kant mooi omdat je merkt dat je kennis op bouwt, maar aan de andere kant zorgwekkend dat je alweer vergeten was hoe de effecten precies in elkaar steken. Op het puntje van je neuron ligt dan de term en verklaring van een verschijnsel dat je vaag herkent.

Gefrustreerd weet je wel dat je het hebt geweten, maar op het moment moet je het nalaten om de complete kennis intern op te hoesten. Angst, in dit geval voor het feit dat kennis vervaagt, is ook weer iets psychologisch. Ondanks je kunt leren dat angst een diepgewortelde natuurlijke reactie is, kun je die diepgeworteldheid niet ontwortelen.

Maar goed, semi-psycholoog zijnde moet je dan ook weer in staat zijn deze frustratie weg te relativeren. Hoe erg is het om dingen te vergeten en ze opnieuw te (mogen) leren? En wie weet immers wel nog alles dat hij ooit gehoord of gelezen heeft? De prijs die je daarvoor moet betalen, is je sociale vermogen (wat de laatste Quest ook bevestigt). Alleen zeer autistische mensen kunnen over een feilloos geheugen beschikken. Ik zie mijn vergeetachtigheid dus als een indicatie dat ik niet per definitie een aso ben.

Maar goed, de moraal van het verhaal gaat niet om het geheugen, maar om het versteld staan dat alles psychisch met elkaar verbonden is en dat je dat dus overal in de wereld terug kunt zien. De cirkel van psychologie. Je leest en je ziet, je hoort en herkent. Met alles wat bij een psychologisch vak voorbij komt, reiken de tentakels van de psychologische herkenningen weer verder uit. Zo dacht ik eerst dat directies van multinationals compleet rationele beslissingen maakten.  Maar het blijkt dat ook zij maar gewoon mensen zijn en daarvoor subjectief handelen. Is dat niet wonderbaarlijk?

Vroeger zag ik alles qua techniek en zaken heel strikt en passief, maar nu zie ik meer en meer in dat alles juist weer relatief en beïnvloedbaar is. Zo nu ook weer met een vak over data analyse. Vroeger dacht ik dat dat “onderzoek doen” iets heel zwart-wits was met een doodsaaie vaste volgorde van taakjes uitvoeren. Maar nu blijkt dat je met data heel erg kunt “spelen”, door data flexibiel te analyseren. Verschillende statistische testen proberen, het één en ander van je data weglaten omdat je die interpreteert als onbruikbaar. Zelfs de vuistregels van het statistische onderzoek worden hevig bekritiseerd en verschillend toegepast. Het is dus een levendig en dynamisch wereldje en geen saai werk met standaard witte-jassen-klusjes. Ik weet niet of dat inzicht krijgen de bedoeling is van mijn studie, maar het is in ieder geval wel een aangename side benefit.