Drie leukste jaartjes

De studententijd wordt door sommigen (waaronder onze Djoons) aangeduid als de leukste tijd van het leven. Sneu dat de tijd juist het snelst voorbij scheert wanneer je het leuk hebt. Stiekem ben ik daarom jaloers op mijn studiegenoten die hun leukste levenstijd nog wat oprekken met een studievertraginkje. Alhoewel de jaloezie ook wederzijds zal zijn. 180 behaalde studiepunten die af en toe sterk hun tol eisten; je kunt ze maar beter in de pocket hebben.  Daarnaast kan tijdrekken altijd nog, en zoals we op het voetbalveld zien is dat het effectiefst aan het eind van de rit. Daarnaast heb ik ook nog wel even te gaan. Het Bachelorsdiploma is leuk, maar eigenlijk niet meer dan een toegangsticket voor de Master.

Terwijl de tijd voorbij vliegt is het lastig het voldane gevoel te behouden van het behalen van een mijlpaal. Er zijn altijd weer things to do. En de Master, Human Technology Interaction genaamd, staat over minder dan een maand alweer voor de deur. Toch lukt het af en toe om tevreden terug te kijken naar de afgelopen jaartjes. Bijvoorbeeld door foto’s die als geheugensteuntjes functioneren en het “Oja! Dat was toen… “-effect kunnen triggeren.  Als ik een map met foto’s uit de afgelopen drie jaar heb geopend, vliegt de tijd ook voorbij terwijl ik terugkijk naar wat er zich zoal in mijn studentenleventje heeft afgespeeld. En dat stelt niet eens zo heel veel voor, na te gaan dat ik waarschijnlijk de helft van de tijd achter mijn laptop heb gezeten.

Ook als ik er niks aan blijk te hebben voor een toekomstige carrière, zou ik dezelfde studie spijtteloos overdoen. Ik zag dat ik drie jaar geleden nog ernstig aan het twijfelen was tussen scheikunde en biologie, maar van achterafse twijfel is geen sprake (en dat is vrijwel uniek). Niet dat ik al heb uitgevogeld waar ik later van waarde kan zijn in de maatschappij, of dat ik unieke vaardigheden heb ontwikkeld. Maar gelukkig ben ik zowel qua educatie als qua levenslessen, nog lang niet uitgeleerd.