Wijze webwandeling?

Het is zondag, nog maar 5 dagen voordat de deadline-bel van mijn BEP en akoestisch project gaat. We zitten in Geleen en wanneer ik wakker ben en een douche heb genomen, eet ik beneden alvast een boterham omdat er niemand anders is. Bommel is de laatste tijd iets te stoelgankelijk, dus ik draai het slot van de tuindeur alvast open. Opa komt naar beneden en neemt de hond mee uit wandelen. Ik gooi wat bio-muesli in de restjes van een kwarkpot en loop richting mijn laptop om weer aan het werk te gaan. Maar waarom zou ik als ik net de hele nacht in bed heb gelegen, nu weer gelijk moeten gaan zitten? Ik laat het werk even links liggen en sla rechtsaf naar de open tuindeur.

Het is een mooie ochtend, de meeste plekken in deze tuin zijn beschut maar op een paar meter komt de zon door. Daar wacht ik even en geniet van het groen en de zon. Een echte natuurliefhebber ben ik niet (meer), want ik raak al snel geïrriteerd door alle klevende spinnenwebben. Secuur stap ik verder, om een volgende omhelzing van het spinrag te vermijden. Daardoor zie ik nu wél een spinnetje in het quasi-luchtledige hagen, en ik geef hem credits voor zijn weblocatie. Het stikt hier namelijk van de kleine vliegjes. Terwijl ik me omdraai bedenk ik me bedroefd dat het waarschijnlijk niet lang duurt voordat er alsnog iemand door het webwerk heen zal lopen. Dus ik draai me om en sla alles zelf al kapot.

Nee, dat heb ik niet gedaan. Maar wat zonde is het voor al die spinnen waarvan hun vangst nu aan mij zit vastgekleefd. Als ze gelijk hun buit hadden verzilverd in de vorm van eten, dan was er nu niks aan de hand, aan de broek of aan het haar. Het doet me denken aan die verhalen van mensen die net zijn afgestudeerd of met pensioen gaan, een moment waar ze naartoe hebben geleefd, en dan opeens verongelukken. "Pluk de dag, beleef het alsof het je laatste is". Natuurlijk doet niemand dat, want als het dan opeens niet je laatste is, kunnen de komende dagen vrij ongemakkelijk worden. Maar feit is, dat of je nu spin bent of niet, alles wat je hebt opgebouwd aan een (zijden) draadje hangt.

(Dit schreef ik nog voor de zomervakantie in mijn gedachtenboek, waarop ik nu vervolg.)

Dus hoe vinden we de ideale combinatie tussen dagplukken en toch nog wat laten hangen, mocht er een dag van morgen zijn? Het lijkt onmogelijk dit met een wiskundig model te kunnen berekenen. De juiste mindset zal efficiënter zijn. Zover ik denk te weten wat juist is, denk ik dat het antwoord op z'n minst in dankbaarheid schuilt. Wees dankbaar voor het web zolang het er hangt en wees dankbaar voor de verorberde vliegjes en laat je gemoedstoestand zich niet te veel verleiden door de versere vliegjes die misschien nog komen gaan. Mochten die toch nog komen, is dat mooi meegenomen: twee vliegen in één klap.

Natuurlijk is het knap lullig als een web uiteen wordt getrokken, maar een spin die zich de moeite niet eens neemt om aan een web te beginnen omdat het waarschijnlijk toch kapot zal gaan, die zal het ook niet lang volhouden.