Se kaikki peliin: Ruoka, ruoka ja lisää ruokaa

Wie de Finse delicatessen via internet opzoekt, komt vooral de typische zoetigheden tegen. Daarnaast had mijn tante verteld dat groente stervensduur zou zijn, los van de algemene hogere prijzen. Als voedselfanaat kneep ik hem dus wel even, want groente mag dan nog zo stervensduur zijn, het is ook van levensbelang; in ieder geval voor mijn leven. Onder het motto “het internationale semester heiligt het bemiddelen op matige voedselmiddelen” was ik bereid een halfjaar gezondheid te offeren, onder voorwaarde dat ik voor mijn laatste middagmaal geen pannenkoeken zou eten maar nog één keer de vitaminen en mineralen zou aanvoeren. Nu was het een ander familielid die dit te gek voor woorden vond en mij al googlend informeerde dat ze wel degelijk goedkope groentes hadden: wortels, bieten en kool. Nu wist ik dankzij zijn vrouw dat kool en bieten heel voedzaam zijn, dus zou het in Finland nutritioneel gezien toch wel snor gaan zitten.

Toen ik echter na aankomst direct de dichtstbijzijnde winkel bezocht, bleek het armoe doch dure troef. Met een depressief rantsoen om in ieder geval tijdens de introductieweek niet van mijn stokje te gaan, leek een ander gegoogled feitje van mijn vader uitkomst te bieden: de lunch is in Finland de hoofdmaaltijd. Persoonlijk heb ik daar altijd meer voor gevoeld dan de hele dag naar een schappelijke maaltijd smachten zoals dat in Nederland vaak het geval is. En omdat de lunch voor studenten en werknemers gesubsidieerd wordt, werd een vers voorbereidde maaltijd op de universiteit opeens een koopje vergeleken met zelf koken.  

Later bleek de eerste winkel gelijk de slechtste te zijn geweest. Nu weet ik de Lidl te vinden met voorverpakte roggenbroodjes voor 40 cent. Over het algemeen is alles toch nog wat duurder, op onder andere de kool en wortels na zoals beloofd. Mijn Zwitserse huisgenoot vindt de dure winkelprijzen al schappelijk, dus die ervaart de lunch en Lidl als stelen. En voor eieren moet je hier gek genoeg bij de Tokmanni zijn; een soort van Finse Action. Vraag me niet waarom.

Waar ik eerst bang was de groente voorlopig vaarwel te hebben gezegd, eet ik nu regelmatig zelfs twee vezel-voorzienende hoofdmaaltijden per dag. Dat valt niet altijd goed, te gezond is ook niet gezond. Dan eten we slechts yoghurt of ei. Want de eiwitten moeten natuurlijk wel aangevuld worden met twee toegankelijke sportscholen. Ondertussen ben ik een hele flexe tariër omdat mijn huisgenoot vegetariër is. Voor in nood heb ik wat ingeblikte vis op voorraad, maar zelfs in de kantine vis ik nu regelmatig uit de vegetarische bak.

Tevens heb ik het pokeren weer opgepakt en probeerde ik elke dag mijn lunchgeld te verdienen (dit heeft nu al zijn up gekend, momenteel nog down). Sommige lezers zal dit geen biet interesseren, maar ik kon mijn geluk niet op toen een bord salade, een main dish en een glas melk voor 2,60 door de beugel kon. Ik hoop dit ritueel in Nederland voort te kunnen zetten. 

Roommate "stealing potatoes"