Uitzien naar

"Wat zie je er stralend uit. Is dat omdat we naar Piet gaan?"
"Ik heb niets met Piet, hoogstens met de Germanen."
Piet is de docent en de Germanen het onderwerp van onze cursus in Maastricht.
Daar leren we o.a. dat de Bataven geen lekkere jongens waren en het dus weinig aanlokkelijk is die als onze voorouders te beschouwen.
Nou ja, onze, ten zuiden van de rivieren zaten de Kelten, een volk om trots op te zijn.
Alvorens te gaan controleert ze nog even haar aantekeningen. Sinds ze niet meer mag spieken bij mij is ze daar nogal eens onzeker over.
"Had die Ariovistus nou de hulp van Caesar ingeroepen?"
"Dat denk ik niet, want Caesar heeft hem weer de Rijn over gejaagd."
"Maar dat staat hier en ik schrijf op wat hij zegt."
"Ik heb 't anders opgeschreven", en zo kibbelen we nog wat over de Galliërs, de Germaanse stammen en de strategie van de grote veldheer.
"En wat zei hij ook weer over de Grieken? Hoeveel volken kenden die?"
Dat bleken er vier te zijn, de Kelten, Scyten, Perzen en Libiërs.
Zo is de ochtend in een vloek en een zucht voorbij en blijf je je levensinstelling trouw: een leven lang leren.
Niet dat kennis enige garantie geeft voor wat dan ook, maar erzonder wordt het er ook niet beter op.
Dus gingen we gisteren naar Arjen met zijn cursus "Kleur in de kunst."
En was het maandag Evert met "Toen vroeger nu was."
Vandaar dat we ons zo verwant voelen met anderen, die hier wel eens met prachtige studieboeken komen en blijk geven daar ambitieus mee om te gaan.
Nu zijn er verschillen. Zo heten onze studieboeken 'readers' (wel met ploatjes), gaan wij met de auto, hoeven we geen examen af te leggen en, last but not least, slikken we onze pillen voor we op pad gaan.
En vandaag werd er dan aangekondigd dat er volgende week geen cursus is. Herfstvacantie.
Toch echt iets om naar uit te zien, vond ze.